เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 181

บทที่180 ไม่มั่นใจ

คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็หลุบตาลง มองไปที่ผิวน้ำที่สะท้อนแสงเป็นประกายแล้วไม่ได้พูดอะไร

“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น.....” หานเส่โยวยิ้มอย่างอายๆ เสี่ยวเหยียนจิ๊ปากครั้งหนึ่งแล้วก็พึมพำเธอต้องมีความคิดไม่ดีแน่ เสร็จแล้วก็หันมามองเสิ่นเฉียวที่เริ่มเหม่อ

“เธอรีบชาร์จแบตโทรศัพท์ให้เต็มสิ อีกเดี๋ยวทุกคนเริ่มแข่งพวกเราจะได้ถ่ายรูปกัน”

อยู่ๆหานเส่โยวก็คิดอะไรขึ้นได้ แล้วก็ถามขึ้นอีก “แล้วตอนที่กำลังแข่ง ทุกๆคนก็จะมาอยู่ที่นี่เหรอ?”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ถึงเวลานั้นทุกๆคนก็จะมาที่นี่ แถมพวกเราก็ต้องการกรรมการด้วย”

“มีแค่ผู้ชายที่แข่งขันได้เหรอ?”

เสี่ยวเหยียนมองหานเส่โยว “คุณหมายความว่ายังไงคะ?”

“ความหมายของฉันก็คือ พวกผู้ชายแข่งขันได้ พวกผู้หญิงก็แข่งขันได้เหมือนกันนี่”

แววตาของ เสี่ยวเหยียนเป็นประกาย “พูดแบบนี้ก็น่าจะได้นะ แต่ว่า...ฝั่งคนจัดไม่ได้จัดการเรื่องนี้ไว้ด้วยน่ะสิ พวกเราก็ไม่มีทางเข้าร่วมแข่งขันด้วยได้”

“ก็ไม่ใช่ง่ายเหรอ?” หานเส่โยวยกยิ้ม เธอเดินไปอยู่ข้างๆตัวเสิ่นเฉียวแล้วควงแขนเธอเอาไว้ เสร็จแล้วก็โบกมือให้กับเย่หลิ่นหาน “พี่ใหญ่เย่！”

เสียงเรียกของหานเส่โยวสามารถเรียกสายตาของคนอื่นๆได้ ความจริงแล้วสายตาของเย่หลิ่นหานมองมาทางนี้ตลอด

ตั้งแต่ที่เสิ่นเฉียวปรากฏตัว สายตาของเขาก็โดนสีแดงสดนั้นดึงดูดเอาไว้ จากนั้นทำยังไงก็หยุดมองไม่ได้

ตอนแรกเข้าใจว่าความรู้สึกสูงส่งงดงามบนร่างกายของเธอเหมาะกับสีอ่อนๆ ประมาณชุดสีน้ำเงินสีเขียวพวกนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพอมาใส่สีแดงสด ก็คล้ายกับผงสีชาดที่ใช้เจิมบนหน้าผาก

ในตอนที่หานเส่โยวโบกมือมาทางเขา เย่หลิ่นหานมองเห็นในทันที แล้วก็มองเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปในทันทีของเสิ่นเฉียวด้วย

เสิ่นเฉียวดึงมือของเธอลง แล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงเบา “แกเรียกเขามาทำไม?”

หานเส่โยวตอบกลับยิ้มๆ “ไม่ทำอะไร เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในคนรับผิดชอบที่นี่หรือยังไง ฉันก็แค่อยากจัดการแข่งขันว่ายน้ำของผู้หญิง ก็แค่อยากขอให้เขาช่วยเพิ่มให้”

เสิ่นเฉียว “......แบบนั้นก็ไม่เห็นต้องเรียกเขาเลย ตกลงแกจะทำอะไร?” ประโยคสุดท้ายเสิ่นเฉียวกดเสียงให้ต่ำแล้วถามเธอ “อย่าทำตัววุ่นวายสิ”

“วางใจเถอะน่า ฉันไม่ได้จะบอกเขาตอนนี้ ฉันต้องถามความสมัครใจของแกก่อนอยู่แล้ว”

“รองประธานเย่มาแล้ว!”

เย่หลิ่นหานเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขามีรอยยิ้มบางๆประดับอยู่ “มีอะไรเหรอ?”

“พี่ใหญ่เย่！”หานเส่โยวน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉันได้ยินมาว่าอีกแป๊บหนึ่งพวกพี่จะมีการแข่งขันว่ายน้ำชายใช่ไหมคะ?”

“อืม” เย่หลิ่นหานพยักหน้าอย่างอบอุ่น

“ปีที่ผ่านๆมามีแต่พวกผู้ชายที่แข่งขัน ปีนี้ช่วยเพิ่มผู้หญิงเข้าไปด้วยได้ไหมคะ?”

ได้ฟัง เย่หลิ่นหานก็ชะงักไป คิดไม่ถึงว่าหานเส่โยวจะขอเรื่องนี้กับเขา หานเส่โยวเห็นว่าสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นตกตะลึง ก็รีบจับมือของเสิ่นเฉียวเอาไว้ แล้วก็ผลักเธอออกไป “นี่ก็เป็นสิ่งที่เฉียวเฉียวตั้งหน้าตั้งตารอนะคะ พี่ใหญ่เย่คงจะไม่ปฏิเสธคำร้องขอเล็กๆของเฉียวเฉียวใช่ไหมคะ?”

“ฉัน.....”เสิ่นเฉียวกำลังจะแก้ต่างให้กับตัวเอง แต่หานเส่โยวกลับเกาะเธอเอาไว้แน่น แล้วพูดขึ้นเสียงเบาข้างๆหูเธอ “ถ้าแกไม่อยากให้ฉันเอาเรื่องไปบอกเขา แกก็ช่วยเรื่องเล็กๆน้อยๆของฉันหน่อยสิ”

ถ้าเกิดถึงตอนนั้นเย่โม่เซินมาละก็ อย่างนั้นเธอ....ก็ต้องอวดหุ่นของเธอต่อหน้าเย่โม่เซินหน่อย

ถึงเสี่ยวเหยียนจะไม่ชอบที่หานเส่โยวผลักเสิ่นเฉียวออกไป แต่ว่าในใจของเธอเองก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยรายการนี้เหมือนกัน แต่ว่า...สุดท้ายก็ยังพูดขึ้นว่า “รองประธานเย่ถ้าเกิดว่าลำบากใจละก็ไม่ต้องเพิ่มก็ได้ค่ะ เหมือนที่ผ่านๆมาก็ดี”

แต่ว่าในตอนนี้ เย่หลิ่นหานกลับพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มบางๆ “ผมคิดว่าคำแนะนำของพวกคุณก็ไม่เลว”

นัยน์ตาที่อ่อนโยนเหมือนกับมีแสงส่องออกมา ก็แค่แสงนั้นเป็นแสงที่อ่อนโยน ไม่มีแววของการทำร้ายใดใด ทุกคนได้เห็นก็ตะลึงกันไป

“ปีที่ผ่านๆมาก็มีแต่พวกเราที่เป็นผู้ชายแข่งขัน ปีนี้พวกคุณเสนอขึ้น ผมก็เลยคิดได้ว่าถ้าเพิ่มผู้หญิงเข้าไปด้วย ก็คงจะเพิ่มความน่าสนใจในงานเลี้ยงวันนี้ได้”

เสิ่นเฉียว “......”