เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 274

บทที่273 เชื่อใจฉัน

แววตาของเสิ่นเฉียวเต็มไปด้วยความอยากได้ใคร่รู้ ราวกับต้องการจะดูว่ามีอะไรแปลกไปจากดวงตาหรือระหว่างคิ้วนั้นหรือไม่โดยไม่ต้องการจะปล่อยมันไปแม้แต่น้อย

แต่คนอย่างเย่โม่เซินคนนี้นั้นเขาปิดบังความรู้สึกของตนเองได้ดีเลิศจนเกินไปเสียด้วยซ้ำ

เสิ่นเฉียวดูไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

ในตอนท้ายเสิ่นเฉียวได้ยินเขาพูดด้วยเสียงต่ำ: “จะต้องให้ฉันพูดให้ชัด ๆ เธอถึงจะเข้าใจความหมายของฉันใช่ไหม?”

เสิ่นเฉียวนิ่งไปและมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ

เย่โม่เซินยกริมฝีปากบาง: “มานี่สิ”

เสียงของเขานั้นเหมือนมีพลังวิเศษ อย่างไม่คาดคิดเสิ่นเฉียวก็เดินเข้าไปหาเขาสองสามก้าวจนถึงหน้าเขา ทันใดนั้นเย่โม่เซินก็ยื่นมือและดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมอก จากนั้นเขาโอบเอวเธอและโน้มตัวเข้าใกล้หูของเธอแล้วกระซิบ: “ฉันเอาใจเธอมาตลอด เธอไม่เคยรู้เลยเหรอ?”

เสิ่นเฉียวตกใจริมฝีปากสีชมพูของเธอขยับ

ทันใดนั้นในใจของเธอก็ท่วมท้นเหมือนกับม้าหลายพันตัวกำลังวิ่งอยู่ในใจเธอ ความรู้สึกเช่นนี้...เสิ่นเฉียวอดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากล่างแน่นและมองเย่โม่เซินอยู่อย่างนั้น

ทั้งสองอยู่ใกล้กันมากใกล้เสียจนแทบจะไม่ได้โฟกัส แต่เย่โม่เซินก็ยังพยายามเขยิบเข้าไปให้ใกล้กว่าเดิมอีกจนปลายจมูกของเขาชนกับริมฝีปากบางและต้องการจะจูบเธอ

เสิ่นเฉียวดึงสติกลับมาก่อนที่เขาจะจูบตน เธอยื่นมือออกไปขวางระหว่างพวกเขาทั้งคู่

สัมผัสที่จะประทับลงบนริมฝีปากกลับกลายเป็นฝ่ามือของเธอแทนนั้น เย่โม่เซินไม่โกรธเขาประทับจูบลงที่ฝ่ามือของเธอ

จ๊วบ——

เสิ่นเฉียวหน้าแดงในทันทีและเบิกตาโพลงอยู่หลายนาที

ไอ้คนเลว

“ให้เวลาฉันหน่อย” เขาพูดและพ่นลมหายใจร้อนใส่ฝ่ามือของเธอ เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าฝ่ามือของเธอนั้นร้อนรุ่มอย่างเห็นได้ชัด “ฉันจะให้คำตอบที่เธอพอใจแน่นอน”

คำตอบที่น่าพอใจ?

“คุณหมายถึงเรื่องของหานเส่โยว?” เสิ่นเฉียวนิ่งไป “คุณจะให้คำตอบที่น่าพอใจอะไรกับฉัน?”

แววตาของเย่โม่เซินลึกลับลงไปมาก “ให้เวลาฉันหน่อย”

เขาพูดย้ำประโยคเดิมอีกครั้ง

เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างแน่น ทันใดนั้นเธอก็เกี่ยวคอของเย่โม่เซินไว้แน่น “งั้นคุณบอกฉันสิ คุณกับเส่โยว...ต่างหูคู่นั้น...”

“เชื่อใจฉัน”

เสิ่นเฉียวจ้องมองเขาด้วยความตกตะลึง

เชื่อใจเขา?

เธอ...จะเชื่อใจเขาไหม?

แต่ถ้าสิ่งที่สาวใช้พูดเป็นเรื่องจริง เขาปฏิบัติต่อเธอ...ต่างคนอื่นจริง ๆ แต่เรื่องของหานเส่โยวก็ยังคงติดอยู่ในใจเธอ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เสิ่นเฉียวก็ใช้แรงกัดฟันตัวเองแล้วพูดขึ้น: “ฉันจะบอกคุณไว้ก่อน ฉันไม่คิดจะใช้สามีคนเดียวกันกับเพื่อนสนิทหรอกนะ”

เมื่อได้ยินเย่โม่เซินก็ขมวดคิ้ว: “ใครให้เธอคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้ ฉันเย่โม่เซินก็ไม่เคยคิดจะมีเมียสองคนหรอกนะ”

เสิ่นเฉียวที่เม้มปากด้วยความดื้อนั้นทันใดนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เพราะเขาพูดออกมาเสียชัดเจนขนาดนั้น หรือว่าเธอจะเข้าใจผิดเรื่องระหว่างเขากับเส่โยวจริง ๆ? แต่ว่าเรื่องพวกนั้นเธอเห็นกับตานะ

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เสิ่นเฉียวยังอดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้ง “คุณพูดถึงขนาดนี้แล้ว คุณจะไม่ยอมบอกหน่อยเหรอว่าเหตุผลที่แท้จริงมันคืออะไรกันแน่?”

“ไม่ได้”

เย่โม่เซินพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเย็นชา “เรื่องนี้ยังไม่ได้รับการจัดการ จะไม่ยอมเชื่อใจฉันสักครั้งเหรอ?”