เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 326

บทที่325 เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของคุณ

เดิมทีสีหน้าของคุณแม่เสิ่นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่หลังจากที่ได้มองเห็นรูปใบนั้นแล้ว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องมองซูจิ่ว

“นี่มันหมายความว่ายังไง?”

ซูจิ่วยิ้มอ่อนๆ “ดูจากปฏิกิริยาของคุณหญิงเสิ่นแล้ว คุณเคยเห็นรูปใบนี้มาก่อนแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุณแม่เสิ่นรีบโต้ตอบทันที เธอโบกมือ “ไม่เคยเห็น แน่นอนว่าฉันไม่เคยเห็นรูปใบนี้ ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าพวกคุณเอาสิ่งนี้มาให้ฉันเพื่ออะไร? ฉันก็ไม่ได้รับทำสิ่งนี้.......หรือว่าพวกคุณต้องการให้ฉันทำสร้อยยันต์คุ้มกันให้กับพวกคุณ? หุหุหุ......”

ซูจิ่วเองก็ไม่รีบเร่งอะไร สายตาเธอนิ่งเฉยแล้ววางรูปต่อไปไว้ตรงหน้าของคุณแม่เสิ่น

“คุณหญิงเสิ่นไม่รู้จักสร้อยยันต์คุ้มกันไม่เป็นไร คุณลองดูรูปนี้……”

คราวนี้ในภาพเป็นรูปของเด็กทารกคนหนึ่ง ผิวขาวราวกับหิมะ ดวงตากลมโต อีกทั้งมีจมูกและปากเล็กๆ ถึงแม้ว่าจะยังเด็ก แต่โหงวเฮ้งดูดีเป็นอย่างมาก

อีกทั้งเด็กทารกในภาพ ตรงบริเวณคอสวมใส่สร้อยยันต์คุ้มกันเหมือนกับในภาพนั้น

เมื่อมองเห็นภาพใบนี้ คุณแม่เสิ่นเริ่มนั่งไม่นิ่ง มือที่วางอยู่ใต้โต๊ะเริ่มสั่นขึ้นมา

“คุณหญิงเสิ่นไม่รู้จักสร้อยยันต์คุ้มกัน แต่น่าจะรู้จักเด็กทารกคนนี้สินะ?”

เมื่อโดนซูจิ่วถามเช่นนี้ คุณแม่เสิ่นจึงรีบส่ายหัวด้วยความกระวนกระวายใจทันที “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร เด็กทารกคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน? คุณเอารูปเด็กทารกคนนี้มาต้องการจะถามอะไรฉัน? ฉันว่าฉันไม่มีอะไรที่จะสามารถตอบพวกคุณได้ พวกคุณออกไปเถอะ”

เมื่อพูดจบ คุณแม่เสิ่นลุกขึ้นมาต้องการจะส่งแขก

น้ำเสียงของซูจิ่วเริ่มเข้มขึ้นมาเล็กน้อย “คุณหญิงเสิ่นจำไม่ได้แม้แต่รูปของลูกสาวตัวเองงั้นหรอ? หรือว่าเวลามันผ่านไปนานมากแล้วเลยทำให้คุณลืมว่าตอนที่ลูกสาวของคุณพึ่งเกิดหน้าตาเป็นยังไง?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุณแม่เสิ่นจ้องมองเธออย่างตัวสั่น

ซูจิ่วยังคงมีสีหน้าที่ยิ้มและมีท่าทีที่ใสซื่อและไร้พิษภัยเช่นเคย “คุณหญิงเสิ่นสามารถลองคิดดูดีดีอีกครั้งค่ะ คุณไม่รู้จักเด็กทารกคนนี้จริงๆหรอ?”

คุณแม่เสิ่นก้มหน้าลงแล้วจ้องมองภาพของเด็กทารกคนนั้นอีกครั้ง

จากนั้นเธอเริ่มคิดถึงอะไรบางอย่าง เลือดฟาดบนริมฝีปากของเธอค่อยๆซีดจางมากขึ้น ยังไงเธอก็มีชีวิตมาเกินครึ่งชีวิตขนาดนี้แล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอปัญหาอะไรสักหน่อย เธอทำให้ตัวเองใจเย็นลงอย่างรวดเร็ว

เธอนั่งลงมาอีกครั้ง จากนั้นหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด “ฉันไม่รู้ว่าในวันนี้พวกคุณต้องการจะทำอะไร ตอนแรกฉันนึกว่าเป็นเพื่อนของโย่วโย่ว ดังนั้นจึงพูดด้วยดีดี พวกคุณมีคำถามอะไรอยากจะถามฉัน ฉันสามารถตอบพวกคุณได้ แต่.....ตอนนี้พวกคุณเอารูปอะไรไม่รู้สองรูปมาให้ฉัน มันหมายความว่าอะไร?”

“คุณหญิงเสิ่นไม่ต้องเครียดค่ะ พวกเราแค่อยากจะถามว่าตกลงคุณไม่รู้จักเด็กทารกในรูปและสร้อยยันต์คุ้มกันคู่นี้จริงๆใช่มั้ย?”

“ไม่รู้จัก” คุณแม่เสิ่นตอบด้วยความมุ่งมั่นและยืนหยัด

ซูจิ่วก็ไม่เครียดอะไรเช่นกัน เธอเปิดแฟ้มเอกสารของตัวเอง วันนี้พวกเธอได้เตรียมตัวมาเป็นอย่างดี แน่นอนจะไม่เป็นเพราะว่าคุณแม่เสิ่นได้ปฏิเสธแล้วเธอจะยอมแพ้