เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 368
บทที่ 367 เหมือนฉันจะเห็นเธอ
วันที่สอง
เนื่องจาก หานมู่จื่อกลับบ้าน ดังนั้นทั้งตระกูลหานจึงดูมีชีวิตชีวาคึกคักขึ้นมาทันที
“ได้ยินมาว่าเมื่อคืนนี้คุณหนูของเรากลับมาแล้ว อีกทั้งยังพาคุณชายน้อยกลับมาด้วย อยากเจอจังเลย”
สาวใช้หลายคนพูดคุยกัน
"ตอนนี้คงยังไม่ตื่นมั้ง เมื่อคืนกว่าจะกลับมาถึงก็ดึกดื่นแล้ว เกรงว่าต้องนอนถึงกลางวันถึงตื่นและค่อยเจอ ได้ยินว่าคุณหนูของเราคล้ายกับคุณผู้หญิงท่านนั้นมาก ทั้งหน้าตาและบุคลิกก็เหมือนอย่างยิ่ง”
"จริงเหรอ? ก่อนหน้านี้ห้าปีก่อนฉันก็บอกพวกเธอไปอย่างเงียบๆ ว่าตัวปลอมคนนั้นบุคลิกนิสัยไม่คล้ายคนตระกูลหานมากนัก คิดไม่ถึงว่าที่ฉันคิดจะเป็นเรื่องจริง ที่แท้เธอก็เป็นตัวปลอม”
"ของปลอมไม่สามารถเป็นของจริง ของจริงปลอมไม่ได้ เมื่อเวลาผ่านไปก็จะรู้ได้เอง ตอนนี้คุณหนูกลับมาแล้ว ตัวปลอมย่อมต้องหนีไปอย่างไม่มีทางเลือก”
"เฮ้อ ห้าปีก่อนเธอก็ถูกไล่ไปจากตระกูลหานแล้ว แล้วไปไหนต่อนะ?”
“ไม่รู้แน่ชัดเหมือนกัน แต่ว่าผู้หญิงแบบนั้น...เห็นทีไม่ควรมีจุดจบที่ดีแน่”
"ไม่พูดถึงตัวปลอมนั่นแล้ว พูดแล้วก็รู้สึกพะอืดพะอม ได้ยินมาว่าลูกชายของคุณหนูก็คือคุณชายน้อยของเรา หน้าตาน่ารักอย่างมาก อีกทั้งยังหล่อเหลาด้วย”
"จริงหรือ? "
"อดตั้งตารอไม่ไหวแล้ว! ”
หลายคนถูมือของตน สีหน้าแสดงออกว่ากำลังตื่นเต้นมาก
หานมู่จื่อกว่าจะตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงวันแล้ว เมื่อคืนเธอเหน็ดเหนื่อยมากเกินไป เมื่อเธอลุกขึ้นก็พบว่า เสี่ยวหมี่โต้วที่ หายไป เธออึ้งไปชั่วขณะ เมื่อนึกได้ว่าที่นี่คือบ้านตระกูลหานเสี่ยวหมี่โต้ว คงลงไปชั้นล่างก่อนแล้ว เธอจึงไม่รีบร้อนและค่อยๆ ลุกขึ้นช้าๆ จากนั้นจึงไปล้างหน้าล้างตาและลงไปชั้นล่าง
ในขณะที่กำลังจะลงบันได หานมู่จื่อก็เห็นร่างเล็กๆ อยู่ที่ชั้นล่าง เขาถูกรายล้อมไปด้วยฝูงชน และไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไร
เสี่ยวหมี่โต้ว เป็นที่นิยม ไปไหนก็มักจะเช่นนี้
หานมู่จื่อเองก็เคยชินกับสถานการณ์เช่นนี้แล้ว
ในขณะที่เธอกำลังจะก้าวลงไป ด้านหลังก็มีเสียงเล็กๆ ดังขึ้นมา “มู่จื่อ! มู่จื่อมู่จื่อ! ”
หลังจากได้ยิน หานมู่จื่อก็ชะงักลง เมื่อเธอหันกลับไปก็เห็นเสี่ยวเหยียนซ่อนตัวอยู่ที่หัวมุม กำลังมองมาที่ตนอย่างร้อนรน เมื่อเห็นเธอหันกลับมา เสี่ยวเหยียนก็รีบโบกมือให้เธอเดินเข้าไปหา
หานมู่จื่อเดินตรงไปหาเธอ
“เป็นอะไร? แอบอยู่ตรงนี้ทำไม? เธอเป็นขโมยหรือไง?”
ใบหน้าของเสี่ยวเหยียน เต็มไปด้วยความคับแค้นใจ "ทั้งหมดไม่ใช่เพราะเธอหรือไง! "
"ฉันทำไม?”
“ถ้าเมื่อคืนเธอปลุกฉัน มันคงไม่น่าอายขนาดนี้ ตอนนี้ฉัน.....ไม่กล้าลงไปชั้นล่าง ฉันกลัวจะเจอพี่ชายของเธอ”
เมื่อได้ยิน หานมู่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว เธอจำได้ว่าเมื่อคืนพอเธอถามเสี่ยวเหยียนว่าเกิดอะไรขึ้น ผลคือเธอแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ไล่ซักถามอะไร
แต่มาตอนนี้เธอกลับพูดขึ้นต่อหน้าตนอีกครั้ง อย่างนี้หานมู่จื่อจึงต้องถามขึ้นมาแล้วจริงๆ
“เมื่อคืน เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเธอถึงเอาแต่บอกว่าเป็นเรื่องน่าอาย? หรือว่าเธอทำอะไรกับพี่ชายฉัน?”
พอได้ยิน เสี่ยวเหยียนก็เบิกตากว้างและส่ายหัว “มู่จื่อ เธอใส่ร้ายพี่ชายเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน?”
หานมู่จื่อ “....”
เธอไม่ได้พูดแล้วโอเคไหม จากนั้นจึงหันตัวกลับไปชั้น
เสี่ยวเหยียนจับแขนเสื้อเธออย่างประหม่าที่ “อย่าเพิ่งไป ช่วยฉันก่อน”
“ช่วยเธอยังไง?”
“ช่วยดูหน่อยว่าพี่ชายของเธออยู่ชั้นล่างไหม?”
“ไม่อยู่”
“จริงหรือ? อย่าโกหกฉันนะ? เธอยังไม่ได้ดูด้วยซ้ำ”
“เมื่อกี้ฉันดูแล้ว” หานมู่จื่อเอ่ยอย่างอ่อนใจ
เสี่ยวเหยียนถึงค่อยถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก "โอเค อย่างนั้นฉันจะไปกับเธอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่