บทที่420 ผมตอนนี้แค่อยากเจอคุณ
“ไม่สะดวก”
เย่โม่เซินปฏิเสธเธอตามตรง
“ผมตอนนี้แค่อยากเจอคุณ”
ประโยคเดียว ทำให้หานมู่จื่อจิตใจสั่นไหว ปวดขมับขึ้นมาด้วย
“บอกสถานที่มา ผมจะไปรับคุณเอง”
“นายเย่”
“อยากรู้ว่าตอนนี้คุณอยู่ไหน ไม่ใช่เรื่องอยาก” เย่โม่เซินหัวเราะเสียงต่ำ “แต่ว่า คุณแน่ใจนะ?”
หานมู่จื่อสูดลมหายใจเข้าลึก ยกยิ้มเล็กน้อย “บอกที่อยู่ฉันมา ฉันจะเรียกรถไปเดี๋ยวนี้”
พูดจบ เธอก็ตัดสายทันที
ไอ้บ้าเย่โม่เซิน!
หานมู่จื่อโกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เขาตั้งใจตั้งแต่แรก!
ไม่ผิดหรอก อย่างเย่โม่เซินที่สามารถปกคลุมท้องฟ้าของเมืองเป่ยได้ เขาสามารถตรวจสอบที่พิกัดของเธอตอนนี้ได้แน่ แต่เธอยังพาเสี่ยวหมี่โต้วมาด้วย และเธอไม่อยากให้เย่โม่เซินรับรู้ถึงการมีอยู่ของเสี่ยวหมี่โต้ว
ดังนั้น ท้ายที่สุดแล้วทำได้แค่ประนีประนอม
หลังตัดสายไป หานมู่จื่อจัดการเก็บอารมณ์ตัวเอง จากนั้นค่อยเดินไปด้านหน้า
“มีอะไรเหรอ? เช้าขนาดนี้ใครโทรมา?”
หลังจากเดินเข้าไปใกล้ หานซิงก็ไต่ถามทันที
หานมู่จื่อหัวเราะเสียงเบา “ไม่มีอะไร ก็แค่ลูกค้าคนหนึ่ง”
“ลูกค้า? ช่วงนี้บริษัทยุ่งมากเหรอ?”
“ก็พอได้ ต้อนรับนักแสดงหญิงคนหนึ่งแล้ว ก็ได้รับลูกค้าจากการแนะนำมากมาย”
หานซิงพยักหน้า: “ก็ดี ถือว่าเริ่มต้นได้ดี”
“พี่ เสี่ยวเหยียน ฉันมีธุระต้องไปก่อน ฝากพวกพี่ดูแลเสี่ยวหมี่โต้วหน่อย”
เสี่ยวเหยียนเดิมทีจ้องเธออย่างอยากรู้อยากเห็น พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ สีหน้าตกใจถอดสีทันที รีบเดินมาลากเธอไปอีกด้าน
“เกิดอะไรขึ้น? เย่โม่เซินเรียกเธอไป?”
หานมู่จื่อยักไหล่เชิงว่าตัวเองก็จนใจ
เสี่ยวเหยียนพูดอย่างโมโห “ถ้าเธอไปแล้ว ไม่ใช่ว่าเหลือแค่ฉันกับพี่ชายของเธอเหรอ? มันอึดอัดจะตาย”
ฟังแล้ว หานมู่จื่อก็พอใจ “นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ? อยู่กันลำพัง โอกาสเยอะ”
พูดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อเอื้อมมือไปตบบ่าเสี่ยวเหยียน พลางขยิบตา “สู้ๆ ฉันเอาใจช่วยเธอ”
“อา มู่จื่อเธอชักจะเกินไปแล้ว!” เสี่ยวเหยียนถูกเธอหยอกล้อสีหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที กัดริมฝีปากล่างของเธอ “พี่ชายเธอไม่ชอบฉัน ยิ่งกว่านั้น.....ฉันครั้งก่อนทำขายหน้าต่อหน้าเขายังเห็นอยู่รางๆ อยู่เลย ฉัน.....ฉันตอนนี้ไม่มีหน้าไปเผชิญหน้าเขาหรอก”
“แล้วแต่เธอเลย อย่างไรก็ตามพี่ชายก็ยังโสด ถ้าเธอกล้าอีกนิดอาจจะมีโอกาสก็ได้ เผื่อว่าวันหนึ่งเขาอยากแต่งงานขึ้นมา ถึงตอนนั้น.....อาจไม่มีโอกาสแล้ว”
คุยๆ อยู่โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมา หานมู่จื่อมองแวบหนึ่งเป็นข้อความเข้าจากเย่โม่เซิน
“โอเค ได้ที่อยู่แล้ว ฉันตอนนี้ต้องรีบไป เสี่ยวหมี่โต้วกับพี่ชายฉันต้องฝากเธอ โทรศัพท์ให้ฉันยืมก่อนนะ”
“โอเค งั้นเธอรีบกลับมาเร็วๆ มีเรื่องอะไรจำไว้ให้โทรเข้าหาพี่ชายเธอ”
“รู้แล้ว”
หานมู่จื่อเดินออกจากโรงเรียนจากนั้นเดินไปริมถนนเพื่อโบกรถ รอจนขึ้นนั่งบนรถแล้วเธอถึงเปิดดูสถานที่
แต่หลังจากเห็นที่อยู่แล้ว หานมู่จื่อประกายแววตาหายไปทันที
วิลล่าไห่เจียง.....
นี่คือที่พักของเธอเมื่อห้าปีก่อน
สี่คำนี้ปรากฏในสายตาของหานมู่จื่อ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนเหมือนกับคลื่นลูกใหญ่ที่ซัดกลับเข้ามาในสมองเธอ สาดเข้ามา จากนั้นระเบิดไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่