เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 463

บทที่ 462 ฉันไม่ได้คืนดีกับเขา

อาจจะเพราะว่าเธอพูดออกมาเช่นนี้ ดังนั้นอีกฝ่ายจึงรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

คุณลุงยิ้มออกมาแบบเก้ๆ กังๆ “เรื่องค่ารถไม่ใช่ปัญหา ฉันกำลังจะไปส่งสินค้าให้ร้านสะดวกซื้อในเมืองพอดี ให้เธอติดรถไปด้วยก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร ขึ้นมาสิ”

หานมู่จื่อ ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ขอบคุณค่ะคุณลุง”

หลังจากนั้นเธอจึงเดินอ้อมไปอีกฝั่งหนึ่ง เปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งในรถ

ส่วนรถที่กำลังตามอยู่ข้างหลัง คุณชายฉีกับเพื่อนของเขา ต่างก็พากันนั่งงงอยู่ภายในรถ

“นี่มันอะไรกัน เขาไม่นั่งรถของนาย แต่กลับไปนั่งรถบรรทุกสินค้าเนี่ยนะ คุณชายฉี นี่มันเยาะเย้ยนายหรือเปล่า”

“ไอ้เวรเอ๊ย!” คุณชายฉีโมโหจนทุบพวงมาลัย

ส่วนรถบรรทุกสินค้าที่ หานมู่จื่อ นั่งก็เคลื่อนตัวห่างออกไป รถมุ่งหน้าเข้าตัวเมือง หลังจากที่ถึงในตัวเมือง ขณะที่ หานมู่จื่อ จะจ่ายค่ารถให้คุณลุง เขาก็ปฏิเสธไม่ยอมรับค่ารถอยู่อย่างนั้น

“เป็นทางผ่านพอดี ไม่ต้องเกรงใจขนาดก็ได้”

สุดท้าย หานมู่จื่อ ก็ยัดเงินสองร้อยเข้าไปในถุงของคุณลุง จากนั้นเธอจึงพูดขอบคุณเขาอย่างจริงใจ แล้วเดินออกจากร้านสะดวกซื้อ

ร้านสะดวกซื้ออยู่ไม่ไกลจากบริษัทของเธอ สามารถนั่งแท็กซี่กลับไปได้

หลังจากที่ หานมู่จื่อ กลับมาถึงบริษัท เธอก็เดินตรงไปยังห้องทำงาน แล้วเอาแต่เก็บตัวอยู่ในนั้น เธอสับสนไปหมด

ในหัวมีแต่คำพูดที่เย่โม่เซินพูดกับเธอ

เวลาห้าปี เธอนึกว่าตัวเองจะไม่มีความสัมพันธ์ใดกับเขาอีกแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับมาบอกเธอว่าเราทั้งสองคนไม่ได้หย่ากัน

เราทั้งคู่ยังเป็นสามีภรรยากันในทางกฎหมาย

ก๊อก ก๊อก

จู่ๆ เสียงเคาะประตูห้องทำงานก็ดังขึ้น หานมู่จื่อ เงยหน้าขึ้น เห็นว่าประตูถูกแง้มออกเพียงครึ่งหนึ่ง เสี่ยวเหยียนโผล่เพียงเสี้ยวหน้าด้านเดียวเข้ามามองเธออย่างระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

เพราะรู้ว่าเธอไปเจอเย่โม่เซินมาแล้ว เพราะฉะนั้นเสี่ยวเหยียนจึงไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้าไปเหมือนที่ทำเป็นประจำ

“เข้ามาสิ” หานมู่จื่อ จัดการอารมณ์ของตัวเองเรียบร้อย จากนั้นเธอจึงหันไปยิ้มกับเสี่ยวเหยียน

เมื่อได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนถึงกล้าเปิดประตูเดินเข้ามา เธอเดินพลางสังเกตสีหน้าและแววตาของ หานมู่จื่อ เธอรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก

หานมู่จื่อ เห็นท่าทีของเสี่ยวเหยียน เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายๆ “ไม่ต้องสงสัยแล้ว ฉันไม่ได้คืนดีกับเขาแล้วก็ไม่สามารถคืนดีกันได้ด้วย”

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของเสี่ยวเหยียนก็เปลี่ยนไป เธอรีบก้าวเข้าไปหาเพื่อน

“ทำไมล่ะ เธอยังรักเขาไม่ใช่หรือไง”

“รักไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน”

เสี่ยวเหยียนเกาหัวตัวเอง “ฉันไม่เข้าใจ”

“งั้นเธอไม่ต้องเข้าใจจะดีที่สุด เรื่องแบบนี้รู้มากไป มันก็เป็นการยืนยันว่าเรื่องที่เธอผ่านมามันไม่ค่อยดีนัก เอาล่ะ ที่เธอมาหาฉันเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม”

“ไม่ใช่!” เสี่ยวเหยียนรีบส่ายหน้า จากนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมา “เธอดูเทรนดิ้งแอพเว่ยป๋อสิ”

หานมู่จื่อ รับมือถือที่เสี่ยวเหยียนยื่นให้ด้วยความสงสัย จากนั้นเธอจริงอ่านเนื้อหาข้างใน

ผู้หญิงลึกลับของเย่โม่เซิน

“เห็นหรือยัง” เสี่ยวเหยียนกดเข้าไปในเทรนด์อันดับสอง จากนั้นก็พูดอธิบายเรื่องราว “ฉันก็เพิ่งเห็นตอนที่เล่นเว่ยป๋อ เย่โม่เซินอุ้มเธอในวันงานแถลงข่าว ถูกปาปารัสซี่ถ่ายภาพได้ จากนั้นก็เผยแพร่ลงในอินเทอร์เน็ต ตอนนี้ทุกคนกำลังคาดการณ์อยู่ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”