เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 472

บทที่ 471 ผู้ชายที่เป็นเหมือนกอเอี๊ยะหนังสุนัข

“คุณ นี่คือการคาดเดาของคุณทั้งหมด! คุณแย่งคู่นัดบอดของคนอื่น คุณยังกำเริบเสิบสานขนาดนี้ ผลงานที่ออกแบบก็แย่เหมือนกับขยะ!”

สีหน้าของหานมู่จื่อเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ฉันได้พูดชัดเจนแล้ว ฉันไม่ได้แย่งคู่นัดบอดของคุณ เขาไม่ใช่แฟนของคุณสักหน่อย ไม่มีปัญหาของการแย่งหรือไม่แย่งเลย ต่อไปนี้เรากลับมาพูดถึงประเด็นของเรื่องกันเถอะ คุณหลินไม่พอใจกับผลงานที่ฉันออกแบบตรงไหน เรามาหารือกันหน่อย”

หลินชิงชิงไม่พอใจกับผลงานของเธอเสียที่ไหน เธอพอใจกับผลงานของเธอมาก

แต่หลังจากที่เห็นเย่โม่เซินโอบกอดเธอ เธอก็รู้สึกทันทีว่า สิ่งเหล่านี้น่าขยะแขยงยิ่งนัก!

เมื่อนึกถึงอย่างนี้ หลินชิงชิงก็พูดเยาะ “ผลงานที่คุณออกแบบ แตกต่างจากที่ฉันพูดก่อนหน้านี้มากเกินไป วาดใหม่เลย”

เธอแค่อยากจะหาเรื่องหานมู่จื่อ

“วาดใหม่เหรอ?” หานมู่จื่อยิ้มเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นคุณหลินต้องบอกฉันหน่อยว่า คุณต้องการแบบไหน?”

“แบบหรูหรา! หรูหรายังไงก็เอาอย่างนั้น!” หลินชิงชิง พูดโดยตรง

“ได้” หานมู่จื่อพยักหน้า “ในเมื่อคุณหลินได้แจ้งสิ่งที่ต้องการชัดเจนแล้ว ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้ฉันจะออกแบบตามที่คุณพูด”

“ฉันจะเอาพรุ่งนี้เช้าเลย”

หลินชิงชิงพูดอีกประโยคหนึ่ง หานมู่จื่อชะงักเล็กน้อย จ้องมองเธออัตโนมัติ

อาจจะเห็นความลำบากใจของเธอ หลินชิงชิงรู้สึกภูมิใจโอหังมาก สองมือกอดอก มองเธอด้วยความเย่อหยิ่ง

“เป็นยังไง? ทำได้หรือเปล่า?”

หานมู่จื่อจ้องมองเธอสักพัก แล้วพยักหน้า “ได้แน่นอน คุณหลินสามารถมาพรุ่งนี้เช้าได้เลย”

“ได้” หลินชิงชิง ยื่นมือออกไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง พูดเยาะ “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ตั้งตารอการนำเสนอของคุณหาน ในวันพรุ่งนี้แล้วนะ”

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็เดินผ่านหานมู่จื่อ จะเดินออกไปข้างนอก ตอนที่เดินมาถึงตรงหน้าหานมู่จื่อ เธอก็หยุดลง จ้องมองที่เธอแล้วพูดว่า “ฉันขอแนะนำประโยคหนึ่งให้คุณ คุณเปิดบริษัทเอง ก่อนที่จะทำเรื่องอะไรก็ตาม ก็ยังต้องคิดถึงว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไร แย่งผู้ชายของคนอื่น ก็ต้องชดใช้นะ”

แล้วเธอก็กระแทกหัวไหล่ของหานมู่จื่ออย่างแรง จากนั้นก็เดินออกไปราวกับผู้ชนะ

หานมู่จื่อยืนอยู่กับที่ ยังถืองานออกแบบชิ้นนั้นไว้ในมือ

หลังจากที่หลินชิงชิงออกไปแล้ว เลิงเยาเยาและเสี่ยวเหยียนที่หลบอยู่นอกประตู ก็เดินเข้ามาอย่างลับๆล่อๆ

“ให้ตายเถอะ! หลินชิงชิง คนนี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า! เธอยังมีหน้ามาพูดว่าคุณแย่งแฟนของเธอ? เป็นแค่การนัดบอดกันเท่านั้น ทำไมถึงกลายเป็นแฟนเธอได้? เธอยังมีความละอายบ้างไหม?”

เสี่ยวเหยียนเป็นคนขวานผ่าซาก เข้ามาก็ด่าโดยตรง

เลิงเยาเยากลับสังเกตสีหน้าของหานมู่จื่อ พูดด้วยความกลัดกลุ้มเล็กน้อย “การสนทนาของพวกคุณในเมื่อกี้ ฉันได้ยินหมดแล้ว ฉันรู้สึกว่าเธอมีปัญหา เธอน่าจะเพ้อฝันว่า เย่โม่เซินเป็นสามีในอนาคตของเธอแล้ว ผู้ชายอย่างคุณชายเย่ น่าจะมีผู้หญิงจำนวนมาก ที่แย่งชิงกันเพื่ออยากจะแต่งงานกับเขา”

หานมู่จื่อเม้มริมฝีปาก ไม่ได้ตอบกลับ

“มู่จื่อ เธอทำแบบนี้มันมากเกินไปแล้ว ยังมาบอกว่า ต้องการภาพออกแบบพรุ่งนี้เช้าเลย และยังให้คำว่า หรูหรา เท่านั้น แล้วคุณจะรู้ได้อย่างไร ว่าพรุ่งนี้เธอยังจะหาเรื่องต่ออีกไหม”

หานมู่จื่อยิ้มเล็กน้อย “ทำอีกแน่”

“แล้วคุณยังตอบตกลงกับเธอ!”

“ไม่ตกลง แล้วจะทำอย่างไรได้!” หานมู่จื่อเดินไปที่โต๊ะทำงาน แล้วนั่งลง สีหน้าสงบ

เสี่ยวเหยียนเห็นท่าทางสงบของเธอแบบนี้ ในใจกังวลยิ่งนัก เดินอ้อมไปข้างหน้าเธอ “คุณอยากเป็นแบบนี้ได้ไหม? เธอรังแกคุณขนาดนี้แล้ว คุณยังกล้ำกลืนฝืนทนอีก”

เลิงเยาเยาก็เดินเข้าไปด้วย “ถ้าเป็นฉัน ได้เจอกับผู้หญิงแบบนี้ ฉันต้องทนไม่ไหว ตบหน้าเธอโดยตรงเลย หลงตัวเองสุดขีดยังไม่พอ ยังจะมีหน้ามาโกรธคุณ และเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ก็ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการ เธอควรไปหาเย่โม่เซิน ถึงจะถูก”