เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 474

บทที่ 473 ภรรยาบังเกิดเกล้า

อาจเป็นเพราะรู้สึกว่า ของในบ้านของเธอยังไม่เพียงพอ ดังนั้นหานชิงจึงโทรให้คนซื้อของมาเพิ่มให้เธอไม่น้อย เพราะเจ้าของเดิมไม่เคยอาศัยอยู่ที่นี่ แม้ว่าจะตกแต่งเสร็จแล้ว แต่หลายที่ก็ยังขาดของบางอย่างอยู่

ตัวอย่างเช่น พวกเครื่องประดับบนผนัง

ของตกแต่งบนโต๊ะ สิ่งเหล่านี้ หานชิงคิดให้เธอหมดแล้ว เสี่ยวหมี่โต้ว ก็เข้าร่วมกระบวนการทำความสะอาดของทุกคนด้วย ทุกคนแบ่งทำความสะอาดคนละหน้าที่

เวลาทำวางก็ดีใจตื่นเต้นมาก พูดคุยกันอย่างสนุก

แต่ถึงตอนที่ว่างจากงาน ถึงได้พบว่า เหนื่อยมากจนไม่สามารถขยับได้แล้ว เสี่ยวหมี่โต้วกับเสี่ยวเหยียนกอดกันนอนหลับไปแล้ว ล้มหลับบนโซฟาอย่างไม่เป็นท่า

พวกคนรับใช้ยังค่อนข้างยับยั้งการกระทำ แม้ว่าจะเหนื่อยมากแล้ว แต่ก็ยังคงนั่งอยู่ข้างๆอย่างเรียบร้อย ต่อให้ใบหน้าจากมีอาการเหนื่อยล้า แต่ก็ไม่กล้าคำร้องเรียนหรือการกระทำใดๆ

“วันนี้ทุกคนเหนื่อยมากแล้ว ชั้นบนมีห้องนอน พวกคุณไปพักผ่อนก่อน เมื่อพักผ่อนเสร็จ ฉันพาทุกคนออกไปเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่”

ทั้งสามฟังแล้วรู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อย แต่ก็ยังโบกมือไปมา “ไม่ต้องแล้ว คุณมู่จื่อ บนตัวพวกเราสกปรกมาก ถ้าขึ้นไปพักผ่อน จะทำให้ผ้าห่มของคุณสกปรกได้ เรานั่งที่นี่สักพักก็พอแล้ว”

หานมู่จื่อยิ้มเบาๆ “วันนี้พวกคุณช่วยฉันมากขนาดนี้ ไม่พักผ่อนจะได้อย่างไร? รีบขึ้นไปชั้นบนดีกว่า ห้องนอนก็ยังเพียงพออยู่”

พวกเขายังคงปฏิเสธ ยังไงก็ไม่ยอมขึ้นไป สุดท้ายหานชิงถึงได้พูดขึ้นว่า “ฉันให้ลุงหนานส่งพวกเธอกลับไปอาบน้ำอาบท่าแล้วพักผ่อน แล้วให้พักผ่อนพวกเธอหยุดสามวัน แบบนี้คุณคงไม่รู้สึกผิดอีกแล้วใช่ไหม?”

หานมู่จื่อ “......”

พี่ชายของเธอคนนี้ เข้าใจความคิดของเธอจริงๆ

เมื่อพวกเขาได้ยิน ใบหน้าก็แสดงความดีใจ วันหยุดสามวันนั้น เป็นสิ่งที่คนจำนวนมาก ใฝ่ฝันอยากได้ แต่ก็ยังรู้สึกอายเล็กน้อย

“งั้นให้ลุงหนานส่งพวกคุณกลับไปก่อนแล้วกัน วันหลังฉันค่อยพาพวกคุณไปเลี้ยงข้าว”

“ขอบคุณคุณมู่จื่อ นั้นพวกเราไปก่อนนะ” หญิงสาวทั้งหลาย มองเธออย่างขอบคุณ จากนั้นก็ออกไปกับลุงหนานเลย

หลังจากที่คนออกไปแล้ว หานชิงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปเคาะหัวเธอ “ อันที่จริงพวกเธอทำเรื่องทั้งหมดนี้ เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดขนาดนั้น”

เมื่อได้ยินเข้า หานมู่จื่อชะงักไปชั่วขณะ แล้วจึงพูดว่า “ไม่มีอะไรเป็นเรื่องสมควรต้องทำ แม้ว่าตระกูลหันจะจ่ายเงินจ้างพวกเธอ แต่พวกเธอทำงานของตัวเองให้เรียบร้อยก็ไม่มีปัญหาแล้ว แต่ฉันพาพวกเธอมาทำความสะอาด มันก็แตกต่างกันแล้ว”

“การทำความสะอาดที่ตระกูลหาน กับช่วยคุณทำความสะอาด แตกต่างกันตรงไหน?”

“ความรู้สึกในใจแตกต่างกัน” หานมู่จื่อเงยหน้าขึ้นมองหานชิง “อย่างน้อยสำหรับฉันแล้ว พวกเขาไม่ได้รับการว่าจ้างจากฉัน”

หานชิงนิ่งอึ้งไปชั่วคราว เข้าใจหมายถึงของเธอแล้ว และไม่ได้พูดอะไรอีก

“พี่ชาย พี่ก็ไปพักผ่อนสักพักเถอะ ฉันขึ้นไปดูชั้นบนหน่อย”

หลังจากหานมู่จื่อพูดจบ ก็หันเดินไปที่ชั้นสอง

บ้านดูเพล็กซ์ดีตรงนี้นี่เอง บันไดเป็นแบบหมุน ตรงกลางเป็นโคมระย้าคริสตัลขนาดใหญ่ แม้ว่าจะดูงดงามประณีต แต่ก็ไม่ถึงกับหรูหรา มองแล้วรู้สึกชื่นชอบยิ่งนัก

หานมู่จื่อเดินเล่นอีกรอบ รู้สึกว่าบ้านหลังนี้ซื้อถูกต้องแล้วจริงๆ เธอไปอาบน้ำ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้มตัวนอนบนเตียง

ที่จริงเธอก็เหนื่อยมากๆเช่นกัน ดังนั้นจึงนอนลงไม่นาน ก็หลับไปเลย

จนกระทั่งการสั่นสะเทือนของโทรศัพท์มือถือ ทำให้เธอตื่นขึ้นมา น่าจะเหนื่อยมากเกินไป ดังนั้นเมื่อเธอรับโทรศัพท์ จึงไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าใครโทรมา วางโทรศัพท์มือถือไว้ข้างๆหูโดยตรง จากนั้นดูทักทายอย่างอ่อนแรง

หลังจากที่เย่โม่เซินได้ยินเสียงที่เหนื่อยล้าและมึนงงนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น ผู้หญิงคนนี้เกิดอะไรขึ้น?”

“เมื่อคืนคุณเป็นขโมยเหรอ?”