เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 494

บทที่493 เรื่องนี้ผิดที่ฉันเอง

พอพูดจบประโยค เย่โม่เซินอดไม่ได้ที่จะมองเธอแล้วขมวดคิ้วขึ้น

หลังจากนั้นไม่นาน ริมฝีปากของเขาก็เผยมุมโค้งที่สวยงามขึ้น น้ำเสียงที่ต่ำเริ่มพูดขึ้น “เธอฉลาดขึ้นกว่าที่ฉันคิดนะ”

หานมู่จื่ออดไม่ได้ที่จะเหลือกตามองบน เธอก็ฉลาดของเธอมาตลอด

หานมู่จื่อเม้มปาก แล้วหันกลับมามองเขาด้วยความโกรธ “แล้วยังไง? จะเตะตาคุณหมอส้งได้ต้องไม่ธรรมดา แล้วอีกอย่างแกคงไม่ได้แนะนำให้นายไปเรื่อย แม่ของฝ่ายตรงข้ามอาจจะเป็นเพื่อนของแกเทือกๆนั้น ถ้าเป็นแบบนี้จริง นายก็จะยังฟ้องเธอ?”

“ฟ้อง”เย่โม่เซินตอบอย่างไม่ต้องคิด

ริมฝีปากสีชมพูของหานมู่จื่อเปิดออก เหมือนไม่รู้จะพูดอะไรต่อกะทันหัน

เธอไม่คิดว่าเขาจะเด็ดขาดขนาดนี้

“แต่ว่า......”สายตาของเย่โม่เซินจับจ้องมายังเธอ และพูดอย่างจริงจังว่า “มู่จื่อ เรายังไม่ได้หย่ากันเลยนะ เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องเรียกหมอส้งเหมือนคนอื่นคนไกลตัวขนาดนั้นก็ได้ แกเป็นน้าของฉัน นั่นก็หมายความว่า......ก็เป็นน้าของเธอเหมือนกัน”

“ใครมีน้าคนเดียวกับนายกัน?”หานมู่จื่อลุกขึ้นยืน แล้วออกห่างจากเขา มือทั้งสองข้างกอดอกเอาไว้ “เรื่องนี้ใช่ว่านายจะตัดสินคนเดียวได้ นายได้ถามน้านายหรือยัง?”

“ยัง”เย่โม่เซินส่ายหัว

หานมู่จื่อเบิกตากว้างอย่างอดไม่ได้ “ยัง? งั้นถ้าน้านายรู้เข้าจะทำยังไง?”

“ทำไม?”เย่โม่เซินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ไหนบอกไม่มีน้าคนเดียวกันไง? งั้นเธอจะสนใจน้าฉันขนาดนี้ทำไม? แกจะรู้หรือไม่รู้ เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย?”

หานมู่จื่อ “......”

ใบหน้าของเย่โม่เซินเต็มไปด้วยรอยยิ้มจางๆ นอกจากรอยยิ้มแล้วยังแฝงไปด้วยความรักที่ลึกซึ้ง ราวกับไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเขาก็ไม่ถือสา

““นายกำลังคิดอะไรอยู่?”หานมู่จื่อกัดริมฝีปากล่าง “นายคิดว่าฉันเป็นห่วงนายหรอ? งั้นนายก็คิดมากเกินไปแล้ว เรื่องนี้ผิดที่ฉันเอง ฉันก็แค่ไม่อยากทำให้นายลำบากไปด้วย”

ตอนที่เธออธิบายอยู่นั้น เย่โม่เซินก็จ้องมองเธออยู่ตลอด

“……”

หานมู่จื่อหยุดพูดในทันที และไม่ได้พูดอะไรต่อ เห็นท่าทางของเย่โม่เซินแล้ว เหมือนไม่ว่าเธอพูดอะไรไปก็จะไม่เชื่อเธอ

คิดได้เท่านี้ หานมู่จื่อพูดได้แค่ “ยังไงแล้ว ฉันที่เกือบเป็นฝ่ายโดนกระทำในครั้งนี้ ขอเสนอให้นายควรจะบอกเรื่องนี้กับน้านายนะ ฉันก็แค่เสนอนะ นายจะฟังหรือไม่ก็ตามใจนายเลย”

“คุณภรรยาออกคำสั่งขนาดนี้แล้ว ผมจะไม่เชื่อฟังได้ยังไงครับ?”มุมปากของเย่โม่เซินยังคงรอยยิ้มจางๆหลงเหลืออยู่เช่นเดิม ท่าทางของเขานั้นมันวอนจริงๆ

หานมู่จื่อกะพริบตา เธอพยายามกดความโกรธของเธอเอาไว้ จากนั้นหันไปทำท่าทางจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มใส่เย่โม่เซิน ก่อนที่จะหันหลังแล้วเลิกสนใจเย่โม่เซิน

แม้ว่าเย่โม่เซินตอบตกลงหานมู่จื่อไปว่าจะนำเรื่องนี้ไปบอกให้ส้งอานทราบ

แต่ภายในใจเขากลับปฏิเสธ ยังไง......เขาก็โตจนบรรลุนิติภาวะแล้ว เขามีความสามารถพอที่จะจัดการกับเรื่องพวกนี้ อีกอย่างฝ่ายตรงข้ามที่เขาเดทด้วยเป็นคนที่ส้งอานยัดเยียดให้เขาเอง เขาไม่ได้อยากได้มันเลย

ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เพียงแต่วุ่นวายกับเขาเอง แล้วยังเกือบทำร้ายผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดอีกด้วย

แค่สิ่งที่เธอทำนั้น ก็มากเพียงพอที่จะทำให้เขาจัดการเธอแล้ว

คิดเพียงเท่านี้ เย่โม่เซินยิ่งยิ้มอย่างเย็นชากว่าเดิม

แต่เพียงว่า......เขาไม่ได้คิดจะเอาเรื่องนี้ไปบอกส้งอาน เขาอยากจัดการมันเอง

เขาอยากจะปกป้องผู้หญิงที่ตัวเองรักเอง

ก็แค่......เย่โม่เซินไม่ได้บอกส้งอาน ไม่ได้แปลว่าส้งอานจะไม่รู้