เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 495

บทที่494 ยัยโง่

โรงพยาบาล

หานมู่จื่อได้กลับไปแล้ว เหลือเพียงเย่โม่เซินภายในห้องพักผู้ป่วยคนเดียว

เพราะหลินชิงชิงโดนจับไปแล้ว หลายวันมานี้เลยรู้สึกสงบขึ้น เย่โม่เซินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วจิ้มไปยังรูปโปรไฟล์ในวีแชทของหานมู่จื่อ แล้วเข้าไปดูหน้าไทม์ไลน์ของเธอ เขาเลื่อนดูรูปและแคปชั่นบนหน้าไทม์ไลน์เธอวนไปมา

เธอไม่ได้จงใจจะซ่อนหน้าไทม์ไลน์ของเธอ แต่เธอกลับเปิดเผยโพสต์ทั้งหมดเพื่อให้เพื่อนได้เชยชม

ในนั้นมีรูปเซลฟี่ของเธอ แต่ก็ค่อนข้างน้อย จะเป็นเรื่องในชีวิตประจำวันเสียส่วนใหญ่ และผลงานที่เธอออกแบบ

เขาสุ่มกดเข้าไปดูรูปรูปหนึ่ง เหมือนว่าจะมีคนถ่ายรูปนี้ให้เธอ เธอยืนอยู่ข้างทะเลกับกระโปรงผ้ามุ้งสีฟ้าที่กลมกลืนกับสีทะเล งดงามจนเหมือนไม่ใช่มนุษย์

เย่โม่เซินขยายภาพให้ใหญ่ขึ้น เขามองดูใบหน้าของผู้หญิงที่คุ้นเคยในรูป ไม่ว่าจะบนใบหน้าบนริมฝีปากหรือแม้แต่ในดวงตาก็เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

จิ๊ ผู้หญิงคนนี้......

ยิ่งดูก็ยิ่งตกหลุมรัก

ท่าทางที่ราวกับเด็กของเย่โม่เซิน เขายื่นมือตัวเองไปถูหว่างคิ้วของเธอเบาๆ แล้วพูดเสียงต่ำ

“ยัยโง่”

เซียวซู่ที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างๆ “......”

เหอะๆ เขาขอทำเหมือนตัวเองเป็นมนุษย์ล่องหนได้ไหม?

ก็แน่นอนว่าไม่ได้!

การมีตัวตนของเขานั้นอาจจะแข็งแรงเกินไป หรืออาจจะเพราะสายตาและอารมณ์เขาเมื่อสักครู่มันดูเปิดเผยเกินไป

เพราะเย่โม่เซินดันเงยหน้าขึ้นมา แล้วใช้สายตาเหมือนจะฆ่าคนมองไปยังเขา เซียวซู่รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาในทันที เสียวจนขนหลังลุกซู่

“คือว่า......คุณชายเย่......เมื่อสักครู่ผมไม่เห็นอะไรเลยครับ!”มุมปากของเซียวซูกระตุกก่อนจะพูด

“เหอะ”เย่โม่เซินยิ้มอย่างเยือกเย็น จากนั้นก็เก็บมุมปากเข้าที่เดิม พูดอย่างเย็นชาว่า “ไปไหนก็ไป!”

เซียวซู่ “......ครับ ได้ครับ”

จากนั้นเขาก็รีบหันหลังเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป

ขณะที่เซียวซู่เตรียมตัวออกจากห้องพักผู้ป่วยนั้น ทันใดที่เพิ่งเปิดประตูห้อง เงาของคนคนหนึ่งนอกห้องก็พุ่งเข้ามา

เป็นความเร็วที่เร็วมาก เซียวซู่ไม่ทันจะได้ห้ามเขาด้วยซ้ำ คนๆนั้นก็เดินผ่านตัวเขาเข้ามาในห้องแล้ว จากนั้นก็ไปถึงตรงหน้าของเย่โม่เซิน

“คุณเย่!”เซียวซู่อุทานออกมา “ระวังครับ!”

“ไอ้เด็กบ้านี่! กล้าไปรังแกเด็กผู้หญิงเขาได้ยังไง!”

เย่โม่เซินยังจับโทรศัพท์ไว้อยู่เลย แต่ส้งอานดันพุ่งตัวเข้าตรงหน้าของเขา แล้วตบเขาจนล้มในทันที

เขายังไม่ทันได้ตั้งสติ ร่างทั้งร่างก็ตกลงไปบนเตียงที่อยู่ด้านข้าง โทรศัพท์ที่อยู่ในมือก็ปลิวออกไป!

ผัวะ——

เซียวซู่ที่อยู่หน้าประตูรับหันหลังกลับมา ตาเบิกกว้างมองภาพตรงหน้า

หนึ่งวิ

สองวิ

สามวิ......

กว่าเซียวซู่เรียกสติกลับมาได้ เขาตะโกนเสียงดังว่าคุณชายเย่แล้วพุ่งไปด้านหน้าเพื่อพยุงเขาให้ลุกขึ้น “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”

เย่โม่เซินบาดเจ็บอย่างสาหัสมาก แม้จะพักฟื้นมาหลายวันแล้ว แต่แผลของเขาไม่ได้หายง่ายขนาดนั้น อีกอย่างถ้าเขาไม่ได้บาดเจ็บสาหัสมาก เขาจะโดนส้งอานตบจนลงไปนอนที่พื้น แล้วโดนเข้าที่แผลพอดี