เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 51

บทที่ 51 ร่ำเมรัย（3）

“พอแล้ว” เย่โม่เซินจับข้อมือของเธอเพื่อต้องการที่ดึงเธอออกจากอ้อมกอด

ใครจะรู้ว่าเสิ่นเฉียวไม่ยอมทำตาม ขัดขืนแล้วก้าวไปข้างหน้า “เธอยังไม่ตอบฉันเลย”

เย่โม่เซินกล้ามเนื้อกระตุก ดึงตัวเธอและผลักเธอออกไปเสิ่นเฉียวขัดขืนอย่างสุดชีวิต ทุกการกระทำของเธอตอนนี้ล้วนออกมาจากสัญชาตญาณทั้งนั้นเย่โม่เซินยังคงผลักเธอออกไป เธอดึงรั้นคอของเย่โม่เซินหลังจากนั้นจึงทิ้งตัวนั่งลงบนตักของเขา

ทุกคน ณ สถานที่นั้น “……….”

เย่โม่เซินมองหาความช่วยเหลือ ลูกน้องถามด้วยเสียงต่ำว่า “คุณชายเย่ให้ช่วยไหมครับ”

พูดเสร็จ เขาสองคนเดินขึ้นมาข้างหน้าเพื่อคิดที่จะจับหลังมืออันเนียนขาวของเสิ่นเฉียว

เย่โม่เซินเห็นแล้วจ้องตาเขม็ง “ถอยไป”

ได้ยินดังนั้น มือกร้านทั้งสองจึงหยุดค้างกลางอากาศ

เซียวซู่ที่มองอยู่ข้างๆ ได้แต่ตะโกนกรีดร้องในใจ คุณชายเย่เครียดขนาดนี้มองไม่ออกกันหรือไงมีตาหามีแววไม่

เย่โม่เซินราวกับไฟลุกโชติช่วง เสิ่นเฉียวนั่งอยู่ในอ้อมกอดของเขา สองมือโอบรอบต้นคอของเขาเอาไว้ กลิ่นกายหอมๆ ของเธอโชยออกมา ความหนาวเย็นและลมหายใจที่แรงหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

มือใหญ่ของเย่โม่เซินโอบล้อมรอบเอวของเธอ เสียงแหบต่ำของเขาถามว่า “อยากรู้ขนาดนี้เลยเหรอ”

เสิ่นเฉียวริมฝีปากแดงจิ้ปากเล็กน้อย อยู่ดีๆ เธอจึงเอนตัวซบลงบนไหล่ของเขา พูดเสียงพึมพำว่า “ง่วงจัง”

เย่โม่เซิน “…………”

บอกว่าง่วงแค่นี้เหรอ

“หึหึ สาวน้อย เธอไม่มีโอกาสแล้วนะ”

เย่โม่เซินดันรถเข็นด้วยมืออีกข้างเซียวซู่เห็นแล้วจึงรีบถามว่า “รีบไปเตรียมรถแล้วออกจากที่นี่กัน”

พูดเสร็จเซียวซู่ ปล่อยผู้ชายคนเมื่อกี้ไป แล้วรีบตามไป

ระหว่างทางกลับบ้านเสิ่นเฉียวยังคงนอนอยู่ในอ้อมกอดของเย่โม่เซิน เธอยังคงเมาเหมือนเดิมไม่สร่างเมา โอบคอต้นคอของเย่โม่เซิน สักพักก็เล่นหูเขา สักพักก็ข่วนคอเขาทำนู่นทำนี่ไม่หยุด ทำให้ไฟในร่างกายของเย่โม่เซินลุกโชน

เย่โม่เซินก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ แค่โดนผู้หญิงกระตุ้นก็มีอาการซะแล้ว

ฉันจับมือเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอขยับอีก

เสิ่นเฉียวขัดขืนแล้วพูดเสียงแหบพร่าว่า “ปล่อยฉัน”

เย่โม่เซินนิ่งเงียบไปแล้วมองไปข้างหน้า “เร็ว”

ผู้หญิงคนนี้ ถ้าไม่รีบส่งกลับไป ต้องทำอะไรบ้าๆ แน่

แต่นิสัยของเขาก็โดนเธอขัดไปซะหมดแล้ว

ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป…….

เซียวซู่เหยียบคันเร่งมองดูทั้งสองผ่านกระจกหลัง

จริงๆ เลย ท่าทางที่ดูเย้ายวนนั้น ผู้หญิงเมาในอ้อมกอดของเขาคุณชายเย่ทนได้ขนาดนั้นเลยเหรอ

“มีอะไรน่าดู” น้ำเสียงเย็นยะเยือกถูกส่งมาจากด้านหลังเซียวซู่นั่งหลังตรงมองจ้องตรงไปข้างหน้า ไม่กล้ามองไปที่ไหนอีก

ล้อเล่น ใครจะกล้ามองไปมั่วๆ ละ

เสิ่นเฉียวโดนกดเอาไว้ ถึงแม้เธอจะขัดขืนก็ตาม ร่างบอบบางและอ่อนนุ่มบิดตัวอยู่ในอ้อมแขนของเย่โม่เซิน เธอข่วนไปทั่วไม่หยุดเย่โม่เซินจ้องมองเธอกดบ่าเธอเอาไว้ “บ้าจริง อย่าวุ่นวายสิ”

เสิ่นเฉียวขัดขืนอยู่สักพักก็หยุดไปแล้วก็นอนอยู่ท่าเดิม เธอจ้องมองเย่โม่เซินอย่างเศร้าๆ แสดงออกถึงความน้อยใจราวกับกำลังโทษฉันอยู่ เย่โม่เซินทนไม่ไหว แล้วพูดว่า “ถ้าไม่อยากโดนฉันโยนลงรถ ก็ทำตัวดีๆ ”

หลังจากได้ยินคำพูดเสิ่นเฉียวเบิกตากว้างแล้วรีบปิดตา ซุกไปอ้อมกอดของเขาราวกับว่ากลัวแล้ว ไม่ซนแล้ว

เย่โม่เซินโล่งใจคลายมือที่กดเธอเอาไว้ เสิ่นเฉียวรู้สึกได้ จึงรีบกอดเอวเขาเอาไว้ซุกเขาไปในอ้อมกอดเขา