เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 551

บทที่ 551 ผู้ชายมันก็หลายใจกันทุกคน

ไม่นานเสี่ยวหมี่โต้วก็เห็นสภาพคอมพิวเตอร์ของอีกฝ่าย เมื่อเขามองไปเห็นภาพพื้นหลังเป็นรูปภาพแม่ของตัวเองก็ถึงกลับแสดงอาการตกใจออกมาอย่างชัดเจน

ภาพในวิดีโอหม่ามี๊ดูสวยเป็นพิเศษ วิดีโอบันทึกภาพในขนาดที่กำลังสวมใส่ชุดกระโปรง เดิมทีก็เหมือนกับหม่ามี๊ของตัวเองเลย เสี่ยวหมี่โต้วมองดูอย่างหลงใหล

กล้องหมุนกลับไปอย่างกะทันหัน มันหันไปที่ห้องแต่งตัว โดยกำลังมีคนสองคนกำลังเต้นรำกัน เสี่ยวหมี่โต้วก็มองเห็นว่ามือแด๊ดดี้ของตัวเองกำลังวางไว้ที่เอวของหม่ามี๊ ก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปว่า “ทะลึ่งล่ะแด๊ดดี๊!”

ช่างเถอะ!

ในเมื่อแด๊ดดี๊ที่กำลังดูอยู่ไม่อยากอ่านเมลล์ที่เขาส่งไป งั้นเขาก็จะรออีกหน่อย

ให้เขาได้ดูหม่าดี๊อีกสักหน่อยก็แล้วกัน

ดังนั้นเสี่ยวหมี่โต้วจึงเอาโน๊ตบุ๊คไปวางไว้ด้านข้าง หลังจากนั้นลุกออกจากเตียงแล้วไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แปรงฟัน เมื่อเปลี่ยนชุดนอนแล้วเขาก็ปีนกลับขึ้นเตียงอีกรอบ เดิมทีคิดว่าเย่โม่เซินคงได้อ่านเมลล์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ใครจะไปรู้กันว่าเมื่อเขาเปิดโน๊ตบุ๊คแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะยังเป็นหน้าที่เต้นรำอยู่

เสี่ยวหมี่โต้วยังนึกเป็นโน๊ตบุ๊คตัวเองค้าง หลังจากนั้นสักพักเขาถึงจะรู้ว่าไม่ใช่ปัญหาโน๊ตบุ๊ค แต่เป็นของอีกฝ่ายที่กำลังดูคลิปวิดีโออยู่

หึ!

แด๊ดดี๊บ้านี่! คลิปๆ เดียวทำไมถึงต้องดูนานขนาดนั้นกัน?

เขาบ่นพึมพำให้อีกฝ่าย “อย่าคิดว่าแด๊ดดี๊ดูคลิปนานแล้วหม่ามี๊จะยอมให้อภัยนะ ผู้ชายนี้ก็หลายใจเหมือนกันหมด”

ในตอนที่พูดประโยคนี้ เสี่ยวหมี่โต้วก็รีบเพศตัวเองไปชั่วขณะ

หรือไม่เขาก็คิดแค่ว่าตัวเองเป็นเด็กผู้ชาย

ลืมไปว่าเมื่อตัวเองโตขึ้นก็จะกลายเป็นผู้ชายคนหนึ่ง

เสี่ยวหมี่โต้วรออยู่สักพักก็พบว่าอีกฝ่ายยังคงดูวิดีโอไม่เสร็จสักที อีกไม่นานก็จะถึงเวลานอนของเขาแล้ว เขาจึงไม่มีใจที่จะทนรออีกต่อไป

“แด๊ดดี๊บ้า ผมไม่มีเวลาให้แด๊ดดี๊มากนักหรอกนะ” เสี่ยวหมี่โต้วบ่นออกมา มือชี้ออกไปที่แป้นพิมพ์ทั้งยังจัดการมันในทันที

เย่โม่เซินค้นพบว่าหานมู่จื่อที่กำลังอยู่ในงานเลี้ยงตอนเย็นเธอดูดีมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาอย่างมาก ไม่อย่างนั้นจะทำให้เขานั่งอยู่ตรงนี้ไม่ขยับเลยได้อย่างไร

เอาแต่เฝ้ามองดูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เย่โม่เซินเม้มปากแน่น พลางเอื้อมมือมาจับที่ตำแหน่งของหัวใจ

ราวกับโดนเวทมนตร์

ตึ้ง—

ทันใดนั้นจู่ๆ ก็มีกล่องข้อความแจ้งเตือนโผล่ขึ้นตรงกลางหน้าจอ ว่ามีเมลล์ใหม่เข้ามา ขอให้ตรวจเช็ค

เย่โม่เซินมองดูที่หน้าจอ สีหน้าของเขาก็มืดครึ้มลง

โดยปกติแล้วเวลาเมลล์เข้ามันจะอยู่มุมล่างฝั่งขวา ทำไมวันนี้มันถึงได้โผล่มาตรงกลาง?

หรือว่า?

ในเวลานี้เย่โม่เซินกำลังเกิดความสงสัย ตัวอักษรขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

{รีบดูเมลล์เร็ว คนบ้า}

เย่โม่เซิน “.........”

ดวงตาของเขาฉายแววมืดครึ้ม เขาเอื้อมมือไปควบคุมเม้าส์ไม่สนใจเข้าไปอ่านในคอมพิวเตอร์อีกฝ่ายไป

ทว่าการป้องกันของอีกฝ่ายกลับดีมาก เขาไม่สามารถบุกรุกคอมพิวเตอร์เข้าไปได้สำเร็จ

สายตาของเย่โม่เซินกดลึกลงไป คอมพิวเตอร์ของเขาแม้ว่าจะไม่ได้เป็นรุ่นพิเศษเฉพาะ แต่เขาก็ถือว่ามีฝีมือระดับสูง กลับบุกเข้าไปไม่ได้เลยเหรอ? สายตาของเย่โม่เซินกดลึกลงไปเม้มปากแน่นพลางกำลังครุ่นคิดถึงความตั้งใจของอีกฝ่าย

{รีบอ่านเมลล์เร็ว ทำไมคุณยังไม่อ่านเมลล์อีก? นี่คุณบ้าหรือเปล่า?}

เย่โม่เซิน “...........”

อาจเป็นเพราะเย่โม่เซินไม่ยอมอ่านเมลล์ ดังนั้นอีกฝ่ายจึงเร่งเร้าเตือนอีกรอบ

เส้นเลือดที่หน้าผากของเขาปูดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มือขยับไปพิมพ์บนแป้นพิมพ์

{คุณเป็นใคร?}