เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 552

บทที่ 552 ติดตาม

แน่นอนว่ามีความเชื่อมโยงกันอยู่แล้ว ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าบุคคลที่สองที่ต้องตามหานั้นเป็นใคร ทว่าเป็นบุคคลที่คุณชายเย่ให้ตามหาในตอนกลางดึกนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่

ต่อไปเขาต้องเข้าไปตรวจสอบตำแหน่งที่อยู่ของคุณผู้หญิงและบริเวณโดยรอบ ทั้งยังตรวจสอบคนอื่นอีก....

นี้ให้งานยากกับเขาเลยงั้นเหรอ?

แต่เมื่อคำพูดนี้ออกจากปากเขาแล้ว เซียวซู่จึงต้องรีบเปลี่ยนประเด็น “มะ ไม่เกี่ยวกันครับ ผมทราบแล้วครับ เดี๋ยวผมจะจัดการตรวจสอบให้ชัดเจนนะครับ”

กึก!

สิ้นเสียงจากปลายสาย อีกฝ่ายก็วางสายไป

เซียวซู่มองไปที่เวลา เขาโมโหมากจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี กลางดึกแบบนี้มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นเวลาเลิกงาน ตอนนี้มันเป็นเวลาพักผ่อน ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าเย่โม่เซินไม่มีคำพูดให้เขาได้พักผ่อนสักคำ

งั้นก็ช่างมันเถอะยังตอนใช้เวลาอีกระยะหนึ่งด้วย

อ๊ากกกกกกก ต้องโทษที่เขา ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น ใครที่ไหนจะทนรับคำสั่งที่แสนทรมานนี้ได้จากคุณชายเย่กัน

*

หานมู่จื่ออาบน้ำเสร็จ แต่ยังไม่ง่วง ดังนั้นเธอจึงหยิบเอาแบบร่างออกมาวาดอยู่สักพัก

เนื่องจากบริเวณโดยรอบทั้งเงียบสงบ ดังนั้นจึงทำให้ไม่ว่าอะไรที่เคลื่อนไหวอยู่รอบๆ นั่นเขาจะได้ยินเสียงทั้งหมด นอกจากนี้เรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากคืนนี้ทำให้เธอรู้สึกอ่อนไหวขึ้นมา

เมื่อได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวที่ดังมาจากห้องถัดไป หานมู่จื่อจึงวางมือจากการร่างแบบ หลังจากนั้นเธอจึงลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตูห้องถัดไปดู

หลังจากที่ผลักประตูเข้าไปแล้วหานมู่จื่อก็เห็นเพียงโคมไฟเล็กๆ ในห้องที่เปิดเอาไว้ ด้านเสี่ยวหมี่โต้วเขานอนอยู่บนเตียงภายใต้ผ้านวมอย่างอ่อนโยน สองมือเล็กวางไว้บนหน้าอกที่หายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ

เมื่อมองเห็นฉากนี้แล้ว หานมู่จื่อจึงถอดรองเท้าอย่างเบามือ ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปเสียงเบา เมื่อเดินเข้าไปจนถึงเตียงเธอก็ได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ จึงได้แน่ใจว่าเขาหลับไปแล้ว

ที่เธอได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเมื่อครู่ ไม่คาดว่าเธอจะได้ยินผิดไปอย่างนั้นเหรอ?

ยืนอยู่ครู่หนึ่ง หานมู่จื่อจึงได้ก้มตัวไปด้านหน้าพลางดึงผ้านวมขึ้นมาห่มให้เสี่ยวหมี่โต้วดีๆ จนแน่ใจว่าเขาจะไม่เป็นหวัดทีหลัง ก่อนจะเดินถอยออกจากห้องไป

เมื่อประตูปิดลง เสี่ยวหมี่โต้วที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นมา ค่อยๆ กะพริบดวงตาที่ดำสนิท หลังจากนั้นจึงถอนหายใจออกมา

ตกใจแทบตาย

ไม่คิดว่าหม่ามี๊จะเดินเข้ามากะทันหัน เมื่อตอนที่เขาจะนอนเขาก็ไม่ทันระวังจนเผลอทำของตก ดังนั้นจึงเกิดเสียงดังขึ้นมา

เพราะคืนนี้มัวแต่ใช้เวลาส่งข้อความหาแด๊ดดี๊อยู่นาน ดังนั้นจึงทำให้เขานอนดึก ถ้าหม่ามี๊มารู้เข้า คงได้หาว่าเขาเป็นเด็กดื้อแน่

เมื่ออยู่ต่อหน้าหม่ามี๊เขาจึงมักจะแสดงท่าทีเด็กเชื่อฟังเป็นพิเศษ เขาไม่อยากให้หม่ามี๊ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับเขา

เมื่อนึกถึงตัวเองที่ส่งอีเมลล์หาเย่โม่เซินแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วก็ยิ้มบางอย่างมีความสุข เรื่องนี้ค่อนข้างยุ่งยากเป็นพิเศษ แน่นอนว่าต้องให้แด๊ดดี๊เป็นคนแสดงออกมา

แม้ว่าในตอนนั้นสิ่งที่แด๊ดดี๊แสดงออกมาจะเลวร้ายจนทำให้หม่ามี๊เสียใจอยู่หลายปี มันทำให้เขารู้สึกเป็นทุกข์อย่างมาก

ทว่าเพียงแค่แด๊ดดี๊ปรับเปลี่ยนอย่างจริงใจ ยินดีที่จะทำดีกับหม่ามี๊ เขาก็จะยอมให้อภัยกับแด๊ดดี๊

ก็ใครใช้ให้เขาเป็นแด๊ดดี๊ของตัวเองกันล่ะ!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวหมี่โต้วก็เม้มปาก ก่อนจะพลิกตัวหลังจากนั้นก็หลับตานอนหลับไป

ในคืนที่เงียบสงบ หานมู่จื่อที่นอนอยู่บนเตียง เธอปิดตาลงแต่ทว่าในหัวกับมีแต่ฉากนองเลือด

ฉากนั้นส่งผลต่อจิตใจเขาเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ว่าเธอและเสี่ยวเหยียนจะไม่ได้เห็นสิ่งน่ากลัวนั่นทั้งหมด ทว่าเธอก็ไม่ได้มีจิตใจที่เข้มแข็งขนาดนั้น

ถึงท่าทีการแสดงออกของเธอจะนิ่งสงบ แต่ว่านั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่รู้สึกอะไรเลย