เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 581

บทที่ 580 ฉันแย่มากเลยใช่ไหม

มือที่จับพวงมาลัยไว้ชะงักครู่หนึ่ง ได้อยู่บนถนนพอดี ริมฝีปากบางของเขา ยกโค้งเล็กน้อยอย่างสวยงาม ดวงตาส่องแสงประกายดุจดวงดาว

ทันใดนั้น เขาก็หาโอกาสหันหน้ามองเธอ

“คุณเป็นห่วงฉัน?”

หานมู่จื่อ “......”

เธอมองเขาครู่หนึ่ง หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

“ถือว่าฉันไม่ได้พูดอะไร?”

เธอไม่อยากยอมรับหรอก ว่าตัวเองห่วงใยเขา แต่เพราะเขาซื้ออาหารเช้าให้ตัวเอง ของตัวเขาเองกลับไม่ได้ซื้อ เรื่องแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นใครแล้ว ก็จะต้องเกิดความรู้สึกผิดอย่างง่ายดาย?

เธอหยิบนมออกมาดื่มคำหนึ่ง ของเหลวอุ่นๆไหลลงคอลงไปในกระเพาะ หลังจากที่เธอกัดไข่ม้วนคำหนึ่ง ก็ได้บีบถุงที่เธอนำออกมาแน่นขึ้นอีกหน่อย

จะให้เขาไหม?

อย่างไรสัก แซนวิชเธอก็ทำให้เขาโดยจิตใต้สำนึก

หรือไม่...... ก็ให้เขาเสียเลย?

ถ้าเขาพูดอะไร ก็แค่พูดว่าเป็นของตอบแทน?

แต่ไม่ว่าจะคิดยังไง หานมู่จื่อก็ไม่สามารถเอาออกมาได้

รถก็ได้ขับเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างเงียบๆเช่นนี้ จนกระทั่งมาถึงใต้อาคารบริษัท หานมู่จื่อได้กินไข่ม้วนและนมสดเข้าไปในท้องแล้ว เธอเอาทิชชู่เช็ดมุมปาก

“ขอบคุณ”

หลังจากกล่าวคำขอบคุณเสร็จ เธอกำลังก็เปิดประตูลงจากรถ แต่ทันใดนั้นก็นึกอะไรขึ้นมา

“ใช่แล้ว คุณจะขับรถของฉันกลับไปที่ชุมชน?”

เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากบาง พูดอย่างเย็นชา “ไม่ไปที่ชุมชน ไป บริษัท”

“ไปบริษัท?” หานมู่จื่อเบิกตากว้างอย่างช่วยไม่ได้ ชี้ไปที่รถของตัวเอง “คุณจะขับรถของฉันไป คุณแน่ใจ?”

รถคันนี้ของเธอ ถึงแม้จะไม่ได้แย่มาก แต่เมื่อเทียบกับรถที่เย่โม่เซินขับประจำแล้ว รถของตัวเอง เทียบเศษเสี้ยวของเขาไม่ได้เลยสักนิด ราคาก็แตกต่างกันยิ่งนัก

เขาขับรถของตัวเองไปบริษัท ไม่รู้สึกเสียหน้าหรือ?

“มีปัญหาอะไร?” เย่โม่เซินเงยหน้าขึ้นกวาดมองเธอ “ตอนเลิกงาน ฉันมารับคุณ คุณดูแลตัวเองให้ดี”

หานมู่จื่อ “......”

ดูเหมือนว่าเขาจะทำจริง ทันใดนั้นก็นึกถึงคำพูดเหล่านั้น ที่เขาพูดกับตัวเองในเมื่อคืน เขาบอกว่าจะอยู่เคียงข้างตัวเองตลอด จนกว่าจะสอบสวนชัดเจน ดูเหมือนว่าเขาจะทำตามที่พูดจริงๆด้วย

แต่ว่า...... เขารับส่งตัวเองไปมาแบบนี้ ไม่เหนื่อยหรือไง?”

หานมู่จื่อจับถุงในมือไว้แน่น ทันใดนั้นก็รู้สึกผิดเล็กน้อย เธอคิดครู่หนึ่ง ยื่นถุงในมือให้เขา

“ให้คุณ”

เย่โม่เซินคิ้วขมวดอย่างสงสัย ยื่นมือรับถุงเข้ามา ไม่รอให้เขาถามตัวเอง หานมู่จื่อก็อธิบายก่อน

“เดิมทีนี่เป็นอาหารเช้าที่ฉันทำไว้กินเอง แต่คุณซื้ออาหารเช้ามาฝากฉันแล้วไม่ใช่เหรอ? ดังนั้นชุดนี้ของฉัน ก็กินไม่ไหวแล้ว ก็...... ให้คุณแล้วกัน”

“สองชุด?” เย่โม่เซินมองแซนวิชสองชิ้นในถุง แววตาสีดำสนิทปรากฏรอยยิ้มจางๆ ริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อย “คุณกินมากขนาดนี้?”