เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 582

บทที่581 ศาลาใกล้น้ำ ย่อมจะได้รับแสงจันทร์ก่อน

คำพูดพวกนี้ เสี่ยวเหยียนจะไม่เห็นด้วยได้ยังไงกัน

หลายปีมานี้เธอทำงานอยู่กับมู่จื่อมาตลอด ก็เห็นความดีที่หานชิงทำต่อมู่จื่อทั้งหมด เห็นจนเธอรู้สึกอิจฉามาก แต่แค่ว่าเธอไม่ได้อยากเป็นน้องสาวของหานชิง ตอนเริ่มแรกนั้นเธอก็ไม่ได้ชอบอะไรหานชิงมากหรอก จนกระทั่งในเวลาต่อมา……

พอคิดถึงตรงนี้แล้ว เสี่ยวเหยียนก็ดึงสติกลับมาทันที

“เธอพูดถูก เขาอาจจะเป็นคนด้านชาไม่เข้าใจเรื่องอารมณ์ความรู้สึก หรืออาจจะบอกว่า ไม่ใช่ไม่เข้าใจ แต่ว่าเขาไม่เคยมีมันเลยต่างหาก”เสี่ยวเหยียนเอามือทั้งสองข้างเท้าคาง แล้วก็พูดด้วยสีหน้ากลัดกลุ้มว่า “บางทีเขาอาจจะเกิดมาเป็นคนที่ไร้หัวใจก็ได้นะ ถ้าเกิดว่าฉันอยากจะจีบเขา มันคงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”

“เธออย่าพึ่งท้อใจเร็วขนาดนี้สิ ที่จริงแล้วฉันรู้สึกว่าแบบนี้มันถือว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธอนะ” หานมู่จื่อจับมือเสี่ยวเหยียน ยิ้มจางๆ แล้วพูดว่า “ตอนนี้ข้างๆ เขาไม่มีผู้หญิงคนไหน ตอนนี้โอกาสทั้งหมดเป็นของเธอคนเดียว ถูกไหมล่ะ? ”

“ของฉันงั้นเหรอ? ”สีหน้าของเสี่ยวเหยียนดูมึนงง ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ “ฉันมีโอกาสที่ไหนกัน? ”

เห็นใบหน้าของเธอดูสับสนงุนงง หานมู่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปจิ้มคางของเธอ พร้อมกับออกปากเตือนด้วยเสียงเบา

“ศาลาที่อยู่ใกล้น้ำ ย่อมจะได้รับแสงจันทร์ก่อน เธอคิดว่าเธอมีโอกาสอะไรล่ะ? ”

เสี่ยวเหยียนมึนงงไปอยู่สักพัก แล้วก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบทันที พร้อมกับคลี่ยิ้มออกมาอีกครั้ง

“เธอพูดถูกนิ ตอนนี้ฉันอยู่กับเสี่ยวหมี่โต้วทุกวัน อยู่ใกล้เขาขนาดนั้น แน่นอนว่าศาลาที่อยู่ใกล้น้ำย่อมจะได้รับแสงจันทร์ก่อนจริงๆ ……มู่จื่อ เธอนี่ช่างดีจริงๆ เลย เธอเตือนฉัน ดี! ฉันตัดสินใจแล้ว ต่อให้หานชิงเป็นคนไร้อารมณ์ความรู้สึก ฉันก็ต้องยั่วเขาให้มาอยู่ในกำมือของฉันให้ได้! ”

พอพูดจบ ทันใดนั้นเสี่ยวเหยียนก็หรี่ตาลงคิดแผนดีๆ กอดหานมู่จื่อแล้วพูดว่า “เธอคิดว่าฉันควรจะวางยาเขาแล้วค่อยลงมือ หรือว่าข่มขืนเขาตรงๆ ไปเลยดี? ”

หานมู่จื่อ：“……”

มุมปากของเธอกระตุกเล็กน้อย พบว่าตัวเองไม่สามารถตอบได้เลยแม้แต่ประโยคเดียว

“เอ้ะ แต่ว่าถ้าเกิดว่าจะข่มขืนเขาฉันอาจจะควบคุมเขาไม่ได้ ถ้ายังงั้นฉันวางยาเขาก่อนแล้วค่อยจัดการดีกว่า! ” ทางฝั่งของเสี่ยวเหยียนก็ยังคงพูดความคิดของตัวเอง มู่จื่อเองก็ปล่อยให้เธอพูดไป ยังไงเธอก็รู้อยู่แล้วว่าเสี่ยวเหยียนได้แต่คิดแต่ไม่กล้าหรอก

แต่ว่าไม่แน่อาจจะมีวันหนึ่งที่เธอคลุ้มคลั่งขึ้นมา อาจจะวางยาหานชิงจริงๆ ก็ได้

“ใช่สิ”จู่ๆ สีหน้าของเสี่ยวเหยียนก็จริงจังขึ้นมา “เรื่องปัญหาความรักของเธอจัดการไปถึงไหนแล้วล่ะ? ”

หานมู่จื่อไม่ค่อยอยากจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเท่าไหร่ ก็เลยเลี่ยงงานหนักมาพูดเรื่องเบาๆ แทน

“ไม่มีอะไรให้จัดการหรอก ก็เป็นแบบนั้นไปนั่นแหละ”

เสี่ยวเหยียนฟังออกว่าเธอพยายามหลบเลี่ยง ก็เลยไม่บังคับถามเธอต่อ

ตอนเช้าผ่านไปอย่างว่องไวมาก จนถึงตอนเที่ยงนั้น ตอนที่ทั้งสองคนวางงานในมือลงเตรียมจะไปกินข้าวที่โรงอาหารนั้น กลับมีสายหนึ่งโทรเข้ามา

หานมู่จื่อมองเบอร์ที่โทรมา เหมือนกับว่าจะคุ้นๆ

“ฮัลโหล? ”

“คุณหาน ผมเซียวซู่เองครับ”

เซียวซู่？หานมู่จื่อหยุดลงทันที ทำไมเขาถึงโทรหาเธอได้ล่ะ?

“คุณชายเย่ให้ผมเอาอาหารมามอบให้คุณน่ะครับ ตอนนี้ผมอยู่ชั้นล่าง สะดวกมารับไหมครับ? ”

ในห้องทำงานเงียบมาก สิ่งที่เซียวซู่พูดกับหานมู่จื่อนั้นเสี่ยวเหยียนเองก็ได้ยินเหมือนกัน เธอเบิกตากว้างและพูดว่า “ถ้าเอาอาหารมาส่งทำไมไม่เอาขึ้นมาส่งข้างบนล่ะ? ต้องให้เธอลงไปเอาด้วยตัวเองด้วยงั้นเหรอ? ”