เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 583

บทที่582 มีการป้องกันงั้นเหรอ

“เอาอาหารเที่ยงมาแล้ว” เสี่ยวเหยียนเปิดประตูเข้ามา น้ำเสียงกับสีหน้าแตกต่างจากตอนออกไปอย่างเห็นได้ชัด ตอนจะออกไปนั้นเธอดูเลือดร้อน อย่างกับจะไปรบ

แต่พอกลับมาก็หน้าตาบูดบึ้ง เหมือนกับว่ามีคนรังแกเธอยังไงยังงั้น

“เป็นอะไรไป? ” หานมู่จื่อเหล่มองเธอ แล้วก็ถามอย่างขำๆ ว่า “เธอคงไม่ได้ทะเลาะวิวาทกับผู้ช่วยเซียวใช่ไหม? ”

พอได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็ทำเสียงฮึดฮัด “เขาเนี่ยนะจะมาทะเลาะกับฉัน? เขาก็คงทำได้แค่โดนฉันโจมตีจนตอบอะไรกลับมาไม่ได้เลยโอเคไหม? ” พอพูดจบเธอก็ชูมือขึ้นไปทางหานมู่จื่อแล้วก็เขย่าถุงในมือ “รีบมาเอาอาหารกลางวันที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของเธอเร็ว”

อาหารกลางวันที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักทำให้หานมู่จื่อหน้าแดง หลังจากนั้นก็ไม่ยอมเดินเข้าไปแล้ว เธอไปเบาๆ “ในเมื่อเธอเป็นคนไปเอามา งั้นก็ให้เธอแล้วกัน วันนี้จู่ๆ ฉันก็อยากไปกินโจ๊กเบาๆ ที่โรงอาหารสักหน่อย”

หลังจากพูดจบ หานมู่จื่อก็เริ่มเก็บของ แล้วก็เดินลงไปชั้นล่าง

สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไปทันที รีบขวางเธอไว้

“เธอทำอะไรผิดไปรึเปล่า? นี่คืออาหารกลางวันที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่เย่โม่เซินให้เธอเลยนะ ถ้าเกิดว่าเธอเอาให้ฉันกินแล้วคุณชายเย่รู้เข้า แล้วฉันจะยังมีชีวิตอยู่ไหม? ”

หานมู่จื่อ“……เธออย่าพูดเหมือนกับว่าเขาเป็นฆาตกรแบบนั้นสิ ก็แค่อาหารกลางวันมื้อเดียวเอง”

“หา? ” เสี่ยวเหยียนเลิกคิ้ว “ฉันบอกว่าเขาเป็นปีศาจฆาตกรแล้วเธอไม่สบายใจงั้นเหรอ? ปกป้องเขางั้นเหรอ? ”

หานมู่จื่อ“……”

“เอาเถอะ รีบกินอาหารกลางวันที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักซะ ฉันลงไปก่อนนะ”

เสี่ยวเหยียนไม่รอให้เธอโต้ตอบ ยัดถุงนั้นใส่เข้าไปในมือเธอทันที แล้วก็วิ่งออกมา แถมยังเปิดประตูห้องทำงานไว้ให้เธออีกด้วย

สุดท้ายหานมู่จื่อก็ได้แค่ถือถุงนั้นไปที่ห้องพัก พอเปิดถุงออกก็พบว่ามันเป็นกล่องอาหารที่ภายนอกดูงดงามและประณีตมาก พอเปิดฝาออกก็จะพบทั้งเนื้อและผักที่ถูกจัดตามความเหมาะสม แล้วก็มีซุปบำรุงถ้วยหนึ่ง

ตื้ด——

โทรศัพท์สั่น หานมู่จื่อมองไปที่โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ มันแสดงพอดีว่าเย่โม่เซินส่งข้อความวีแชทมา

{กินข้าวให้อร่อย เดี๋ยวเลิกงานแล้วฉันไปรับ}

อ่านข้อความนี้ แล้วก็หันไปมองอาหารกลางวันตรงหน้าของตัวเองอีกครั้ง หานมู่จื่อก็รู้สึกเหมือนมีอะไรที่ผิดปกติ

ที่พวกเขาเป็นตอนนี้ ทำไมถึงได้เหมือนกับเป็นเรื่องที่คู่รักหญิงชายจะทำให้กันในช่วงเวลาที่กำลังรักกันอย่างโงหัวไม่ขึ้นล่ะ

เรื่องส่งอาหารกลางวันแห่งรักอะไรพวกนี้มาให้ ทำไมมันถึงไม่เหมือนเรื่องที่เย่โม่เซินจะทำได้เลยล่ะ

แต่ว่า……พอได้เจอกันอีกครั้ง เรื่องที่เขาทำให้เธอตะลึงและประหลาดใจมันน้อยหรือยังไงกัน?

พอกินอาหารกลางวันเสร็จ หานมู่จื่อก็เก็บกวาด หลังจากนั้นก็พิงโซฟาแล้วพักผ่อน

เย่โม่เซินแค่ส่งข้อความมาให้เธอสองครั้ง หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงอะไรแล้ว

หลังจากพักผ่อนช่วงกลางวัน

พึ่งจะเริ่มทำงานก็มีลูกค้ามาท่านหนึ่ง บอกว่าจะสั่งชุดทำงานสไตล์ฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน แค่ฟังก็รู้แล้วว่ามันเป็นคำสั่งซื้อจำนวนมาก เพราะฉะนั้นเสี่ยวเหยียนก็รีบเชิญลูกค้าท่านนั้นมาที่ห้องทำงานทันที ให้หานมู่จื่อพูดคุยกับอีกฝ่ายอย่างละเอียด

“สวัสดีครับคุณหาน”

ลูกค้าท่านนี้เป็นชายวัยกลางวัน สวมใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง ทั้งผิวพรรณและสภาพจิตใจก็ดูดีมาก แค่ดูแวบเดียวก็รู้ว่าเขาเป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จ

เขาหยิบนามบัตรส่งให้หานมู่จื่อ

“ผมเป็นผู้จัดการจากบริษัทแอลที ที่ผมมาในครั้งนี้เพราะว่าอยากจะคุยกับบริษัทคุณเกี่ยวกับเรื่องชุดทำงานฤดูร้อนและฤดูใบไม้ผลิในปีหน้า ไม่ทราบว่าคุณหานมีข้อเสนอแนะอะไรรึเปล่าครับ? ”

หานมู่จื่อรับนามบัตรมา แล้วก็มองอย่างตั้งใจ หลังจากนั้นก็คลี่ยิ้มออกมา