เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 584
บทที่583 เหตุผลที่โกหกฉัน
ทั้งสองคนวุ่นวายกันอยู่ในห้องทำงานสักพักหนึ่ง แล้วก็เริ่มทำงานต่อ แล้วก็ใกล้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว
ตอนที่ใกล้ถึงเวลาเลิกงานนั้น หานมู่จื่อก็นึกถึงปัญหาที่ร้ายแรงขึ้นมาได้
เพราะว่าเสี่ยวเหยียนกับเสี่ยวเหยียนจะไปที่บ้านตระกูลหาน เพราะฉะนั้นรถของหานชิงก็เลยจะผ่านบริษัทของเธอ ก็เลยจะรับเสี่ยวเหยียนก่อน แล้วค่อยไปรับเสี่ยวหมี่โต้ว
แต่ว่า บ่ายวันนี้เย่โม่เซินก็จะมารับหานมู่จื่อ
ในเมื่อเวลามันชนกันแบบนี้ ถ้ายังงั้นพวกเขาก็อาจจะบังเอิญมาเจอกัน
พอคิดแบบนี้ สีหน้าของหานมู่จื่อก็เปลี่ยนไปทันที แล้วก็เล่าเรื่องนี้ให้เสี่ยวเหยียนฟัง
พอเสี่ยวเหยียนฟัง ก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ เธอเหลือบมองเวลาบนมือถือ แล้วก็พูดอย่างตื่นตระหนก “แต่ว่าเหลืออีกแค่สิบนาทีเอง จะพูดอะไรก็ไม่ทันแล้ว ทำยังไงดี? ”
หานมู่จื่อกัดริมฝีปากล่าง “ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ให้เย่โม่เซินมาที่นี่ไม่ได้ ไม่ยังงั้นพี่ชายฉันจะรู้……”
ผลที่ตามมามันต้องแย่แน่ๆ
“ถ้างั้นจะทำยังไง? เธอโทรบอกให้เขามารับเธอช้าหน่อยงั้นเหรอ? ”
“ถ้ายังงั้นเขาจะคิดว่าฉันทำงานล่วงเวลา แล้วก็จะมาเร็วกว่าเดิมอีก”
“……”
คิดไปคิดมา หานมู่จื่อก็เริ่มเก็บข้าวของ สีหน้าของเสี่ยวเหยียนดูแปลกใจ “เธอทำอะไรน่ะ? ”
“เลิกงานก่อนเวลาไง? ”
“เลิกงานก่อนเวลา? งั้นเธอ……”
“ฉันก็จะไปบริษัทเขาเลย”
เสี่ยวเหยียนเลิกตาโพลง “ไปทันเหรอ? ”
“ไม่ทันหรอก เพราะฉะนั้นฉันจะโทรหาเขาระหว่างทาง พยายามให้เขาจอดรถรอรับฉันที่อื่น”
การกระทำของหานมู่จื่อนั้นไวมาก สองสามนาทีก็สามารถเก็บของๆ ตัวเองเข้ากระเป๋าได้แล้ว แล้วก็ถือออกไป พร้อมกับหันมาพูดกับเสี่ยวเหยียนว่า “งานที่เหลือทิ้งไว้ให้เธอนะ ที่จริงมันก็ไม่ได้มีงานอะไรให้ทำแล้ว เธอลองสังเกตดูแล้วกัน”
“ได้”
ในลิฟต์ไม่มีสัญญาณ เพราะฉะนั้นหานมู่จื่อก็เลยเดินลงบันได แล้วก็ส่งข้อความให้เย่โม่เซินไปด้วย
หลังจากส่งข้อความเสร็จ ก็เร่งฝีเท้า ตอนที่เดินมาถึงชั้นสามนั้น จู่ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
หานมู่จื่อเห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจากเย่โม่เซิน ก็รับสายอย่างหวาดผวา
“ทำอะไร? ”
“เธออยู่ไหน? ” น้ำเสียงของเย่โม่เซินดูร้อนรนเล็กน้อย หานมู่จื่อกะพริบตาอย่างสงสัย “ฉัน ฉันอยู่ซุปเปอร์มาร์เก็ต เมื่อกี้ในข้อความที่ฉันส่งไปก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ”
“……”
ฝ่ายตรงข้ามเงียบไปพักหนึ่ง แล้วก็ตำหนิด้วยความโกรธเล็กน้อยๆ “ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า ไม่ให้เธอออกไปข้างนอกคนเดียว? ไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ? ”
จู่ๆ ก็ดุ ทำให้หานมู่จื่อตั้งตัวไม่ทัน “ฉัน ฉันก็แค่อยากจะมาซื้อของนิดหน่อยน่ะ”
“ซื้อของ? แล้วรอให้ฉันไปรับเธอก่อนค่อยไปซื้อด้วยกันไม่ได้เหรอ? ”
หานมู่จื่อกะพริบตา ทันใดนั้นก็พบว่าตัวเองไม่ได้เอากุญแจมา ดังนั้นเธอจึงต้องหันหน้ากลับขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง
เธอเดินไปด้วยพูดไปด้วย “ก็จู่ๆ ฉันก็อยากจะออกมาซื้อนี่ แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้พิการ คงไม่ได้ต้องพึ่งพานายสำหรับทุกอย่างหรอกมั้ง? ”
ทันใดนั้นอีกฝ่ายก็หัวเราะอย่างเย็นชา
“แล้วถ้าเธอเจออันตรายขึ้นมาจะทำยังไง? หืม? ”
หานมู่จื่อเดินขึ้นบันไดมาสองชั้น รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ตอนพูดก็หอบโดยไม่รู้ตัว “นั่นมันก็เรื่องของฉัน ก็เป็นไปตามโชคชะตา……โอเครึยัง? ”
เหมือนกับว่าเย่โม่เซินยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ว่าจู่ๆ ก็เงียบลงไป ผ่านไปนานถึงได้ถามออกมา “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? ”
อะไรนะ?
หัวใจของหานมู่จื่อเต้นดังตึกๆ สายตาของเธอก็กลอกไปกลอกมาอย่างรู้สึกผิด
“ฉัน ฉันก็บอกว่าอยู่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตไม่ใช่เหรอ? ทำไมนายถึงถามอีก? ”
“ไม่จริง รอบๆ เธอไม่มีเสียงอะไร แถมยังมีเสียงก้องอีก และเธอก็หอบด้วย”
ในใจของหานมู่จื่อ : บัดซบ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่