เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 585

บทที่584 ใครกลัวเขากัน

คำพูดนี้ทำให้เย่โม่เซินรำคาญเล็กน้อย มือที่บีบคางของเธออยู่นั้นก็ออกแรงมากขึ้นเล็กน้อย เม้มริมฝีปากพร้อมกับมองหน้าเธอด้วยสายตาที่เยือกเย็น

ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่นิดเดียวในดวงตาของเขา ทำให้หานมู่จื่อรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ

เขาขึ้นมาตอนนี้ แล้วเมื่อกี้ตอนที่อยู่ชั้นล่าง เขาได้เจอใครไหม?

เธออยากจะถาม แต่ว่าก็ไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นก็เลยได้แต่เก็บคำพูดพวกนี้ไว้ในใจ

“ฉันคิดว่ายังไงก็คือยังงั้นเหรอ? ” เย่โม่เซินย้อนถาม

หานมู่จื่อกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง ผลักมือของเขาออก พร้อมกับพูดว่า “นายขึ้นมาได้ยังไง? ไม่ได้บอกให้ฉันรอนายอยู่ข้างล่างเหรอ? ”

“หึ” ริมฝีปากบางๆ ของเย่โม่เซินยิ้มอย่างเหน็บแนม “แล้วเธออยู่เหรอ? ”

“อยู่ไง ฉันเตรียมจะลงไปแล้ว แค่ไม่คิดว่านายจะมาเร็วขนาดนี้แค่นั้นเอง จากนั้นก็เลยเกือบจะหลับไปบนโซฟา”

มันก็แค่ข้ออ้าง ใช่ เธอโกหกเขา

“เกือบจะหลับ หรือว่าไม่กล้าเผชิญหน้ากันแน่? ”

การบีบบังคับให้ตอบคำถามแบบนี้ทำให้รูม่านตาของหานมู่จื่อหด เธอมองไปที่เย่โม่เซินที่อยู่ใกล้มาก นัยน์ตาสีดำลึกราวกับท้องทะเล ราวกับว่ามีแรงดึงดูด ที่แทบจะดึงดูดวิญญาณเธอเข้าไป

ชั่วขณะหลังจากนั้น หานมู่จื่อก็กะพริบตา แล้วก็ตบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ฉันมีอะไรให้ไม่กล้าเผชิญหน้าด้วยเหรอ? ถ้าเกิดว่านายสงสัยในสิ่งที่ฉันพูด ถ้ายังงั้นก็ไม่ต้องถามฉันสิ”

เย่โม่เซินหรี่ตา มือที่บีบคางเธออยู่นั้นก็ออกแรงมากกว่าเดิม อารมณ์ที่เป็นอันตรายในแววตาของเขาหนักขึ้นกว่าเดิม

“ถามประโยคเดียวก็ไม่ได้เหรอ? เธอลองทายสิว่าตอนที่ฉันมาฉันเจอใครที่ชั้นล่าง? ”

หานมู่จื่อหยุดหายใจทันที

“นี่คือสาเหตุที่เธอโกหกฉันงั้นเหรอ? ”

หานมู่จื่อกัดริมฝีปาก มองไปที่อื่นไม่มองหน้าเขาอีกต่อไป

“นายอยากจะคิดแบบไหนก็คิดไป”

ในใจของเย่โม่เซินกลับรู้สึกไม่มีความสุขขึ้นมาทันที “ในใจของเธอ เขาสำคัญกว่าฉันยังงั้นเหรอ? น่าเสียดาย ถึงแม้ว่าเขาจะให้ความสำคัญกับเธอมาก แต่ยังไงเขาก็เป็นพี่ชายของเธออยู่ดี”

ตอนหลังจากที่รู้ว่าเธอโกหกเขานั้น เย่โม่เซินก็ออกจากบริษัทก่อนเวลา แล้วก็ตะบึงรถมาที่นี่อย่างบ้าระห่ำ แต่ว่าเขาก็มาช้าไปก้าวหนึ่ง เพราะว่าเขาเห็นรถที่คุ้นเคยจอดอยู่ตรงหน้าบริษัท และเขาก็จำเลขทะเบียนรถได้อย่างชัดเจน

ตอนแรกที่รู้ว่าหานชิงเป็นพี่ชายของมู่จื่อนั้นเขาก็ช็อกไปอยู่นานเหมือนกัน

แล้วอีกอย่าง พี่ชายคนนี้ก็ยังค่อนข้างจะเป็นปรปักษ์กับเขาซะด้วย

มู่จื่อน่าจะกลัวว่าวันนี้พวกเขาจะเจอกันที่หน้าประตูบริษัท ก็เลยโกหกเขาว่าอยู่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต เพื่อไม่ให้เขามาที่บริษัทใช่ไหม?

ถึงแม้ว่าในใจของเขาจะรู้สึกไม่มีความสุขอย่างมากกับการที่เธอทำแบบนี้ แต่ว่าเย่โม่เซินก็จอดรถอยู่ไกลๆ อย่างฝืนใจตัวเอง มองดูเสี่ยวเหยียนขึ้นรถของหานชิงไปด้วยสายตาที่อันตราย พอรถขับออกไปสักพัก เขาถึงได้ขับเข้ามา

แล้วก็ถึงตอนนี้

“นายหมายความว่ายังไง? ” หานมู่จื่อขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ทำไมถึงได้รู้สึกว่าคำพูดของเย่โม่เซินนั้น เหมือนกับว่าเธอกับหานชิงมีความสัมพันธ์อะไรที่ซ่อนอยู่ยังงั้นแหละ?

วินาทีถัดมา เย่โม่เซินก็อุ้มเธอขึ้นมาจากโซฟา หานมู่จื่อกลัวว่าจะตก ก็เลยรีบกอดคอของเย่โม่เซิน ใบหน้าที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ “นายจะทำอะไร? ปล่อยฉันลงนะ”

เย่โม่เซินกอดเอวเธอไว้แน่น พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาและหนักแน่น “ฉันจะพยายาม”

“พยายามอะไร? ”

“ให้เขายอมรับ”