เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 605

บทที่ 604 กำราบสามี

ชั้นล่าง

เย่โม่เซินคีบกับข้าววางในถ้วยของตัวเองอย่างช้าๆไม่รีบร้อน ท่าทางของเขาเป็นไปอย่างสง่างาม ดูก็รู้แล้วว่าเป็นคนมีชาติตระกูลสูงส่งที่ได้รับการสั่งสอนมาอย่างดี ตอนที่เขาทานอาหารก็มีรอยยิ้มจางๆผุดตรงมุมปาก พอคิดว่าตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกินวิตามินเข้าไป เขาก็ยิ่งรู้สึกพอใจ

เธอคลายความหวาดระแวงลงแล้วและเลิกกังวลกับเรื่องยาคุมกำเนิด แค่เพียงกินวิตามินขวดนั้นเข้าไป เขาก็จะได้มีลูกของตัวเองได้เร็วยิ่งขึ้น

ฮึ มีลูกกับสามีเก่าแล้วยังไง?　เขาจะทำให้ลูกคนต่อไปของหานมู่จื่อนามสกุลเย่และเป็นของเขาทั้งหมด พอคิดว่าในอนาคตจะมีลูกสาวขี้อ้อนกับลูกชายที่น่ารักอยู่ล้อมรอบตัว อีกทั้งยังเรียกเขาว่าแด๊ดดี้ รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาก็ยิ่งลึกซึ้ง

เขาต้องการให้ทั้งชีวิตของหานมู่จื่อมีเพียงเขา

ตอนบ่ายเย่โม่เซินก็ออกปากชวนว่าอยากพาเธอไปเดินเล่นในซุปเปอร์มาร์เก็ต หานมู่จื่อตอบปฏิเสธในตอนแรก แต่พอคิดว่าไม่กี่วันมานี้เธอเอาแต่นอนอุดอู้อยู่บนเตียงจึงอยากออกไปเดินเล่นบ้าง เพราะถ้าหากเป็นเเบบนี้ต่อไป เธอคงลุกออกจากเตียงไม่ได้

การรวมตัวของชายหล่อหญิงงามมักจะดึงดูดความสนใจจากสายตาคนภายนอก อีกทั้งยังเป็นคู่ของหานมู่จื่อกับเย่โม่เซิน พอทั้งสองเดินออกจากที่พักก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนไม่น้อยตลอดทาง เมื่อมาถึงซุปเปอร์มาร์เก็ตพวกเขาก็บังเอิญเจอลุงอ้วนที่เคยเจอกันในลิฟต์มาก่อน

คราวนี้ข้างกายลุงอ้วนก็มีคนคนหนึ่งมาด้วย เป็นผู้หญิงรูปร่างเพรียวบาง

เพียงแค่ดูก็รู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคุณนายวัยกลางคน แม้ว่าจะมีอายุแล้วแต่ก็ยังมีเสน่ห์ล้นเหลือ พอยืนคู่กับลุงอ้วนแล้วก็ดูเหมาะสมกันเลยทีเดียว

“น้องสาวมาเดินซุปเปอร์มาเก็ตกับสามีหรือ?”

ลุงอ้วนมักจะดูกระตือรือร้นเมื่อได้พบกับหานมู่จื่อ หลังจากที่ทักทายกับหานมู่จื่อก็หันไปยิ้มให้เย่โม่เซิน ทว่าเย่โม่เซินกลับไม่อยากสนใจเขา

ดังนั้นผู้หญิงที่อยู่ข้างลุงอ้วนก็ยื่นมือออกไปบิดเขาเบาๆ “คุณทำอะไรเนี่ย?　ทักทายใครอยู่?”

“เมียจ๋า นี่เป็นคู่รักคู่นั้นที่ผมเคยเล่าให้ฟังว่าบังเอิญเจอกันในลิฟต์ก่อนหน้านั้นไง”

ผู้หญิงคนนั้นมองหานมู่จื่อและคนอื่นๆด้วยความประหลาดใจ

“พวกเขาก็คือคู่รักคู่นั้นน่ะหรือ?　ที่เคยอยู่ในลิฟต์ด้วยกันในที่พักเดียวกันกับพวกเราอ่ะนะ?”

“ใช่แล้วๆ น้องสาวคนนั้นแหละ คนนี้คือเมีย เมีย เมีย ฉัน ฉัน ฉันเอง”

ในขณะที่แนะนำว่าเป็นภรรยาของเขา ลุงอ้วนก็หน้าก็แดงขึ้นมาทันที เขาเขินเล็กน้อย และเหลือบไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขา ผู้หญิงคนนั้นจ้องเขาอย่างดุร้าย “พูดก็พูดไม่ชัด เสียดายข้าวจริงๆเลย”

หน้าลุงอ้วนยิ่งแดงขึ้นพลางถูมือตัวเองด้วยความประหม่า

หานมู่จื่อมองดูฉากนี้อย่างอายๆ และชำเลืองมองผู้คนรอบข้างโดยไม่รู้ตัว ด้วยลักษณะท่าทางของคู่ลุงอ้วนกับภรรยาของเขา คาดว่าคงไม่เกิดขึ้นกับคู่ของเธอและเย่โม่เซิน

“น้องสาวอย่าไปสนใจเขาเลย เขาเป็นคนพูดไม่เป็น ตอนที่ฉันอยู่กับเขา ปากโง่ๆของเขาก็ไม่ค่อยทำให้ฉันพอใจสักเท่าไหร่ ถ้าไม่เป็นเพราะเขาเป็นคนซื่อสัตย์ ฉันคงไม่อยู่กับเขาหรอก”

ภรรยาของเขาเป็นคนมั่นใจในตัวเองดี เธอเดินมาจับมือหานมู่จื่อแล้วพูดว่า “มาเดินซื้ออะไรในซุปเปอร์มาเก็ตหรือ?　เดินด้วยกันเถอะ เราก็เพิ่งจะมาถึง”

หานมู่จื่ออยู่ในห้องมาสองวันโดยไม่ได้คุยอะไรกับใคร พอได้ยินคนอื่นมาชวนเธอแบบนี้ เธอจึงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะปรายตามองเย่โม่เซินที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาไม่เห็นด้วยหรือ?จริงๆแล้วเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ถูกตามประกบก็ทำพวกเขาตกใจจะแย่อยู่แล้ว ใครจะรู้ว่าจะมาเจอกันที่ซุปเปอร์มาเก็ตแห่งนี้อีก?