เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 656

บทที่655 กลุ้มใจ

ได้ยินเรื่องนี้ เสี่ยวเหยียนจึงกระแอมขึ้น“ฉันหากุนซือตัวเองเรียบร้อยแล้วล่ะ ไม่พลาดแน่นอน”

“เธอรู้ก็ดี อย่าลืมแปะประกาศฝ่ายบุคคลด้วยล่ะ รีบๆหาผู้ช่วยเถอะ”

“อืม……ก็ได้ บริษัทยุ่งขึ้นทุกวัน พอเธอไม่อยู่เนี่ยนะ ฉันก็มึนหัวเลยทีเดียว หามาอีกคนเถอะ”

พอสองคนคุยกันถูกประเด็น หานมู่จื่อก็คิดถึงเรื่องกลุ้มใจของตัวเองขึ้นมาทันที เธอจึงนั่งลงตรงหน้าโต๊ะอาหาร มองดูเสี่ยวเหยียน เธอเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เก็บ เงียบไว้

“เกิดไรขึ้นเหรอ มีอะไรก็พูดมาสิ อย่านั่งเป็นยายเพิ่งอมทุกข์แบบนั้น ดีนะที่ฉันเป็นผู้หญิงไม่งั้นคนเขาคงคิดว่าฉันเป็นผู้ชายเฮงซวยที่ไปเอาเปรียบเธอแน่เลย”

หานมู่จื่อ“……”

เสี่ยวเหยียนวางเอกสารในมือลงข้างตัว จากนั้นดึงเก้าอี้ออกมานั่งลงข้างๆหานมู่จื่อ

“ว่ามาสิ ทุกข์ใจเรื่องอะไรล่ะ ให้ฉันช่วยแบ่งเบาไหม”

หานมู่จื่อมองดูเสี่ยวเหยียน“ฉันยังคิดไม่ออกเลยว่าจะคุยกับเธอไงดีอ่ะ”

เสี่ยวเหยียนนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในไม่กี่วันนี้ จึงถามขึ้น“เธออยู่กับเขาแล้วเหรอ”

แม้ว่าจะลำบากใจ แต่หานมู่จื่อก็เม้มปากพยักหน้า ในใจยังคงลังเล พอพยักหน้าแล้ว หานมู่จื่อจึงถามขึ้นอีก

“ฉันโง่มากใช่ไหม ทั้งๆที่ก่อนหน้าตัดสินใจแล้วว่าจะไม่กลับไปอยู่กับเขาอีก ยังไงซะความเจ็บปวดที่เขาทำไว้ให้ฉันก่อนหน้านั้น……แต่ว่าฉัน……”

เธอหลุบตาลง รู้สึกผิด“ฉันเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้”

พอเห็นท่าทางหลุบตาหน้าตาหม่นหมองของเธอ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกสะเทือนใจ จับมือเธอไว้ พูดเบาๆ“แล้วไงล่ะ ความรักเป็นเรื่องที่ควบคุมไม่ได้สักหน่อย การที่จะรักชอบใครคนหนึ่งปิดไม่มิดหรอกนะ ห้าปีมานี้ฉันรู้ว่าในใจเธอยังมีเขา ฉันก็เลยเชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยกัน ที่จริง ทุกคนก็เหมือนกันนั่นแหละ เวลาที่เรารักชอบใครจริงๆสักคน รู้ทั้งรู้ว่ากองไฟอยู่ตรงหน้า ก็ยังกระโจนเข้าไป”

ก็เหมือนกับเธอ รู้ทั้งรู้ว่าหานชิงไม่ได้ชอบเธอ และก็ไม่มีทางที่จะชอบ แต่เธอก็ไม่

สามารถตายใจได้

เธอก็รู้ว่าถ้าวางมือเร็วหน่อย ตัวเองก็จะทุกข์น้อยลง

แต่ว่าในใจเธอมีแต่หานชิงนี่นา ราวกับว่าในใจเธอปรากฏขึ้นแต่ภาพของเขาเพียงคน เดียว

แล้วเธอจะทำอย่างไร หรือว่าจะวางมือแล้วอยู่ตัวคนเดียว

เสี่ยวเหยียนรู้ดี ตัวเองรักเขาได้นานขนาดนี้ ชั่วชีวิตนี้คงจะรักใครไม่ได้เท่ากับรักหานชิงอีกแล้วล่ะ เพราะฉะนั้น……ในช่วงที่ยังมีโอกาส เธอจะต้องตั้งใจ

เหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ รู้ทั้งรู้ว่ามีแต่ตายกับตาย แต่พอเห็นแสงสว่างก็อดที่จะบินถลำไม่ได้

ที่คือสัญชาตญาณ

ก็เหมือนมู่จื่อที่ชอบเย่โม่เซิน เย่โม่เซินก็ชอบมู่จื่อแบบนั้น

ผ่านไปห้าปี ทั้งคู่ก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เป็นสิ่งที่ลิขิตเอาไว้

“ที่จริง หลายปีมานี้ มีเรื่องนึงที่ฉันไม่ได้บอกเธอ”

หานมู่จื่อเงียบงันอยู่นาน แล้วโพล่งขึ้นมาคำหนึ่ง

“เรื่องอะไรเหรอ มีเรื่องที่ฉันไม่รู้ด้วยเหรอ”

ที่จริงในสายตาทุกคน เวลาที่ใครเห็นว่าเสี่ยวหมี่โต้วหน้าตาเหมือนเย่โม่เซิน ก็ไม่น่าแปลกอะไร เพราะว่าในสายตาพวกเขา เธอกับเย่โม่เซินเป็นสามีภรรยากันอยู่แล้ว พอหย่าก็คลอดลูก ใครๆย่อมต้องคิดว่าเด็กเป็นลูกของเย่โม่เซิน

แต่ว่า เรื่องนี้ หานมู่จื่อเองไม่รู้ตัว ก่อนหน้าเธอโดนเส่โยวหลอก ก็เลยคิดมาตลอดว่าเด็กคนนี้มาจากการพูดมั่วของเย่หลิ่นหาน

นอกจากนี้ในคืนวันฝนตกเย่โม่เซินเองก็ไม่รู้ตัว คนทั้งโลกก็เลยคิดว่าเด็กคนนี้เป็นลูก ของสามีภรรยาคู่นี้

มีแต่สองสามีภรรยาเท่านั้นที่ไม่รู้