เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 684

บทที่ 683 รีบลงมือเมื่อสบโอกาส

หลังจากวางสาย เสี่ยวหมี่โต้วหันกลับไปมองสายตาคู่หนึ่งที่อยู่นอกประตู เป็นสายตาของเสี่ยวเหยียนที่จ้องมองมา

“คุณน้าเสี่ยวเหยียน คุณแอบฟังผมคุยโทรศัพท์เหรอครับ?”

เมื่อถูกจับได้ว่าแอบฟัง เสี่ยวเหยียนก็ถึงกลับทำหน้าไม่ถูก ได้เพียงแต่ประหลาดใจกับความรู้สึกตื่นตัวของเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ

แม้ว่าเธอจะระมัดระวังขนาดไหนก็ยังถูกพบจนได้

“เปล่านะ” เสี่ยวเหยียนกระโดดออกมาจากหลังประตู ก่อนจะโบกมือให้เสี่ยวหมี่โต้วอยากขัดเขิน “คุณอาแค่จะมาถามเราว่าโทรแจ้งหม่ามี๊ของเราหรือยัง คุณอาไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบฟังเราคุยโทรศัพท์นะ~”

พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็เอื้อมมือไปลูบหัวเสี่ยวหมี่โต้วเบาๆ พลางมองเขาด้วยรอยยิ้ม

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตามองดูเธออยู่สักพัก “คนโกหก คุณน้าเสี่ยวเหยียนแค่มาแอบฟังเสี่ยวหมี่โต้วคุยโทรศัพท์”

เสี่ยวรอยยิ้มบนใบหน้าของเสี่ยวเหยียนถึงกับแข็งค้างไป หลังจากนั้นก็ยอมรับอย่างตรงๆ“โอเคโอเค คุณน้าเสี่ยวเหยียนมาแบบฟังเราคุยโทรศัพท์โอเคยัง? แล้วหม่ามี๊ให้เรารอใช่ไหม?”

เมื่อเห็นว่าเธอกล้าที่จะยอมรับ เสี่ยวหมี่โต้วก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมอีก เขาเพียงพยักหน้ากลับไป

มุมปากเสี่ยวเหยียนอดกระตุกไม่ได้ “ความจริงแล้วคุณน้าเสี่ยวเหยียนก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะแอบฟังเสี่ยวหมี่โต้วคุยโทรศัพท์ เพียงแต่.... เวลาที่อยู่ต่อหน้าคุณลุงจำไว้ว่าอย่าเปิดเผยเรื่องของหม่ามี๊รู้ใช่ไหม?”

“ทำไมล่ะครับ?” ดวงตาสีดำเข้มของเสี่ยวหมี่โต้วมองไปที่เสี่ยวเหยียนอย่างไม่เข้าใจ

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสายตาใสซื่อที่ถูกส่งมา เสี่ยวเหยียนก็โกหกไม่ลง ทำเพียงหลับตาแล้วกระซิบเสียงเบา “ไม่ต้องถามเยอะหรอก หลังจากนี้เดี๋ยวเราจะเข้าใจเอง แต่ว่าตอนนี้ เสี่ยวหมี่โต้ว คุณน้าเสี่ยวเหยียนรู้ว่าเราแตกต่างจากเด็กทั่วไป และก็รู้ด้วยว่าเราน่ะฉลาดมาก เพราะงั้นครั้งนี้เราสัญญากับอาได้ไหม? เรื่องนี้ปล่อยให้หม่ามี๊ของเราเป็นคนจัดการเองเถอะ”

พูดจบ เสี่ยวเหยียนใช้สายตามองเสี่ยวหมี่โต้วอย่างจริงจัง

เสี่ยวหมี่โต้วเองก็จ้องเธอกลับ

ทั้งคู่สบสายตากันอยู่สักพัก เสี่ยวหมี่โต้วเอียงคอมอง “แต่ว่า ผมก็เห็นรู้อะไรเลยครับ ผมจะคุยอะไรกับคุณลุงเหรอ?”

“ระ เราจะไม่รู้ได้ยังไง ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าแด๊ด...”

พูดมาถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็มีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็ว รีบเข้าไปกอดเสี่ยวหมี่โต้วที่อยู่ตรงหน้าเอาไว้

“เสี่ยวหมี่โต้ว เรานี้ฉลาดจริงๆ คุณน้าเสี่ยวเหยียนชอบเธอมากเลย”

เมื่อได้ฟังอย่างนั้น เสี่ยวหมี่โต้วก็แสดงออกอย่างเมินเฉย ก่อนจะยื่นมือออกไปผลักเสี่ยวเหยียนออก แล้วพูดว่า “เสี่ยวหมี่โต้วชอบแค่หม่ามี๊~ ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าคุณน้าเสี่ยวเหยียนชอบคุณลุงมากกว่า!”

เมื่อถูกเด็กพูดความในใจของตัวเองออกมา เสี่ยวเหยียนก็ถึงกับลูบจมูกตัวเองแก้เก้อ พลางกระซิบเสียงเบา “เอาล่ะ ไม่ว่าจะชอบเราหรือว่าคุณลุงมากกว่ากัน มันก็ไม่ต่างกันหรอก เพราะงั้นไงก็ชอบเสี่ยวหมี่โต้ว ใครใช้ให้เสี่ยวหมี่โต้วของเราทั้งฉลาดและน่ารักแบบนี้ล่ะ?”

เสี่ยวหมี่โต้วไม่สนใจการพูดจาประจบประแจงของเสี่ยวเหยียน เพียงวางโทรศัพท์ลงแล้วตั้งหน้าตั้งตารอหม่ามี๊

ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับหม่ามี๊และแด๊ดดี๊จะให้อภัยแด๊ดดี๊ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ? หึ เขาไม่ให้

เมื่อก่อนแด๊ดดี๊รังแกหม่ามี๊ ยังจะมาหวังให้หม่ามี๊ให้อภัยเร็วๆ อย่าได้คิดเรื่องนี้เลย!!

ในตอนที่หานมู่จื่อออกมาจากวิลล่าไห่เจียงเป็นคนขับรถที่มาส่งเธอถึงหน้าประตู ก่อนที่หานมู่จื่อจะให้คนขับรถกลับไปก่อน ในตอนแรกคนขับรถไม่วางใจยืนกรานที่จะอยู่รอเธอ

เมื่อไร้ทางเลือกหานมู่จื่อจึงได้แต่บอกไปเพียงว่าเย่โม่เซินจะเป็นคนมารับเธอเอง คนขับรถจึงแสดงสีหน้าสำนึกผิดก่อนจะยอมล่าถอยขับรถออกไป

หลังจากที่รอให้คนขับรถจากไป หานมู่จื่อก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินขึ้นอาคารไป