เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 726

บทที่ 725 มองเสี่ยวหมี่โต้วหน่อยได้ไหม

ดังนั้นเสี่ยวหมี่โต้วจึงถูกเหลือไว้ในประเทศ ช่วงนี้เรื่องนี้ได้แพร่กระจายในประเทศจีนอย่างร้อนระอุ ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยวหมี่โต้วรู้หรือเปล่า

หานชิงได้แต่ภาวนาให้เสี่ยวหมี่โต้วยังไม่รู้เรื่องนี้

ดังนั้นตอนที่เสี่ยวหมี่โต้ววิ่งไล่เขาผู้ซึ่งมีฐานะเป็นลุง เดิมทีหานชิง อยากจะโกหกเขาว่า แดดดี้หม่ามี๊ของหนู หลังจากที่จัดพิธีแต่งงานเสร็จ ก็ถือโอกาสไปฮันนีมูนแล้ว อีกสักระยะเวลาหนึ่ง ถึงจะกลับมา

หลังจากความคิดนี้ก่อตัวขึ้นในสมอง หานชิงก็รู้สึกว่าไม่ได้

เพราะเขาเองก็ไม่อาจแน่ใจได้เลยว่า เย่โม่เซินจะกลับมาหรือไม่

กลับมาได้ยังดี ถ้ากลับมาไม่ได้ล่ะ? แล้วเขาสร้างคำโกหกนี้ จะอธิบายกับเสี่ยวหมี่โต้วยังไง? เมื่อเด็กรู้ความจริงในอนาคต ก็ยังคงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเสียใจ

หานชิงมองเสี่ยวหมี่โต้วตรงหน้า ที่ท่าทางบริสุทธิ์ไร้เดียงสาต่อหน้า ทำใจเด็ดเดี่ยว

บอกความจริงกับเขาโดยตรงเลยจะดีกว่าเสียอีก อนาคตเขารู้ความจริงแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียใจ ถ้าเย่โม่เซินมีชีวิตรอดกลับมาได้ ถ้าอย่างนั้นก็ถือเป็นเซอร์ไพรส์ไม่ใช่หรือ?

เมื่อนึกถึงอย่างนี้ หานชิงก็นั่งลงตรงหน้าเสี่ยวหมี่โต้ว ยื่นมือออกไปลูบหัวของเขาเบาๆ พูดด้วยเสียงต่ำ “เสี่ยวหมี่โต้ว ลุงมีอะไรบางอย่างอยากจะบอกกับหนู”

เสี่ยวหมี่โต้วเอียงหัวเล็กน้อย “ลุง?”

“หนูไปห้องทำงานกับคุณลุง แล้วลุงจะบอกทุกอย่างกับหนู”

*

อีกด้านหนึ่ง หานมู่จื่อนั่งอยู่บนเตียงโรงพยาบาล จ้องมองไปที่แสงแดดนอกหน้าต่างด้วยแววตาว่างเปล่า

“มู่จื่อ เสี่ยวหมี่โต้วร้องไห้บอกว่าจะวิดีโอคอลกับคุณ คุณจะไม่สนใจเขาหน่อยหรือ?” เสี่ยวเหยียนถือโทรศัพท์ไว้ นั่งบนขอบเตียง มองไปที่หานมู่จื่อ

เมื่อได้ยิน ปลายนิ้วของหานมู่จื่อชะงักเล็กน้อย จากนั้นเธอก็หันหน้าหนี ไม่ได้สนใจเสี่ยวเหยียน

ริมฝีปากซีดเผือดเม้มไว้อย่างแรง แววตาของหานมู่จื่อสิ้นหวังเล็กน้อย

เธอสัญญากับเสี่ยวหมี่โต้วไว้ว่า จะหาแดดดี้ให้เขา แต่ตอนนี้เธอกลับมาทำให้แดดดี้ของเขาหายไป ก่อนที่แดดดี้ของเขาจะกลับมา เธอยังมีหน้าอะไร ที่จะไปพูดกับเสี่ยวหมี่โต้ว?

เกรงว่า ตอนที่เห็น ตัวเองยังไม่ทันพูด น้ำตาก็ไหลออกมาก่อนแล้ว

เสี่ยวเหยียน “มู่จื่อ อย่าใจร้ายแบบนี้เลย เสี่ยวหมี่โต้วเสียใจมากเลยนะเขาคิดว่าตัวเองเพิ่งหาเจอแดดดี้นะ คุณไม่สนใจเขาตอนนี้ จะให้เขาร้องไห้แทบตายหรือไง?”

ในขณะที่พูด ดวงตาของเสี่ยวเหยียนก็เริ่มแดง “ขอร้องล่ะ มู่จื่อ คุณพูดกับเขาหน่อยเถอะ ไม่กี่คำก็ได้ วันนี้ตอนที่ฉันวิดีโอคอล เสี่ยวหมี่โต้วร้องไห้แทบขาดใจแล้ว นี่เป็นครั้งแรก ที่ฉันเห็นเขาร้องไห้แบบนี้ คุณรู้ไหม...... เมื่อก่อนเสี่ยวหมี่โต้ว ไม่เคยร้องไห้เลย”

หานมู่จื่อฟังจนหัวใจสั่นไหว ริมฝีปากชมพูเปิดออกเล็กน้อย หัวใจของเธอจะทนไว้ได้อย่างไร?

แต่ว่า......ถ้าตอนนี้เธอเจอเสี่ยวหมี่โต้ว เธอจะพูดอะไรกับเขา?

บอกว่ามีแดดดี้ของหนูเกิดอุบัติเหตุ ขุดบาดแผลของตัวเองอีกครั้งหรือ?

หานมู่จื่อส่ายหัวเบาๆ “ไม่ อีกสองสามวันแล้วกัน ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จริงๆ”

“มู่จื่อ!” เสี่ยวเหยียนไม่ยอมแพ้ ยังคงเรียกชื่อของเธอ

คำพูดของเธอทำให้หานมู่จื่อรู้สึกร้อนรนหงุดหงิด พูดอย่างเย็นชาโดยตรง “ออกไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”

เสี่ยวเหยียนไม่ได้ขยับ แต่ก็เงียบลง หานมู่จื่อคิดว่า เธอเข้าใจคำพูดของตัวเองแล้ว