เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 74

บทที่ 74 ตามเขาไป

ในที่สุดชินเฉียวก็ตามขึ้นไปจริงๆ

ถ้าเทียบกับคนอื่นแล้วเธอมีทักษะที่ดีกว่า เพราะมีประสบการณ์ที่คล้ายกันในงานก่อนหน้านี้ ตอนนั้นเมื่อเจ้านายของเธอบอกให้เธอทำสัญญาที่ยากสัญญาหนึ่งและอีกฝ่ายก็ปฏิเสธที่จะพบเธอ

เธอถูกปฏิเสธมาหลายครั้ง

ดังนั้นเสิ่นเฉียวต้องไปหาเจ้านายของแต่ละที่

แต่เจ้านายก็หลีกเลี่ยงเธอ ชินเฉียวตามเขาไปแต่ละที่ เจ้านายปรากฏตัวขึ้นที่ไหน เธอก็ตามเขาไปที่นั่น ต่อมาเจ้านายถูกเธอตามจนไม่มีวิธีที่จะจัดการเธอแล้ว เขาก็รับปากว่าจะให้โอกาสเธอ

เมื่อได้รับโอกาสเสิ่นเฉียวจะไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปดังนั้นเธอจึงช่วยทำสัญญาให้กับบริษัทได้อย่างรวดเร็ว

เฉินเสิ่นเฉียวตามพวกเขาไปที่วิลล่าในเวลากลางคืน ถึงพบว่าดูเหมือนว่าเธอจะเคยมาที่นี่มาก่อน

ตอนนั้นเธออยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย

จู่ๆก็มีกลุ่มคนตีเธอสลบไป เมื่อตื่นขึ้นมาก็เห็นเย่โม่เซิน

หรือว่า.....เป็นไปได้ไหมที่ครั้งนี้ผู้หญิงสองคนนี้ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเธอ?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เสิ่นเฉียว ก็ขมวดคิ้ว แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เพราะอะไรเย่โม่เซิน จึงลงมือกับผู้หญิงที่ตั้งครรภ์โดยเฉพาะ?

เมื่อเห็นว่าพวกเขาออกจากรถแล้ว เสิ่นเฉียว ก็ขอให้คนขับรถจอดรถ และก็ค่อยๆออกจากรถตามเข้าไปอย่างเงียบ ๆ

คนขับรถจ้องมองเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็นและเชียวเฉียวรู้สึกสายตาแปลกๆ เธอพูดออกไปอย่างไม่คิดมากว่า “โชเฟอร์ มาจับชู้จ้ะ”

เมื่อได้ยินอย่างนี้คนขับรถก็เบิกตาทันทีและชี้ไปที่คนข้างหน้า เสิ่นเฉียวก็พยักหน้า

“สู้ๆ แม่สาวน้อย!” คนขับรถที่รู้ความจริงให้กำลังใจเธอแล้วก็กระซิบ “ฉันจะออกไปข้างนอกแล้วรอคุณ หลังจากนี้ถ้าจำเป็นคุณยังมาขึ้นรถฉันได้”

เสิ่นเฉียวอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ได้”

แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เสิ่นเฉียว ก็พูดเสริมว่า “โชเฟอร์ ถ้าฉันไม่ได้ออกมาในอีกสิบห้านาที คุณก็ออกไปก่อนได้เลย”

“โอเค โอเค”

หลังจากคนขับรถออกไป เสิ่นเฉียว แอบตามไปที่ประตูวิลล่าอย่างลับ ๆ

แต่ไม่มีใครเฝ้าประตูวิลล่า ประตูเปิดไว้แบบนี้เห็นได้ชัดว่าทุกคนอยู่ข้างใน

รูปร่างเล็กกะทัดรัดของ เสิ่นเฉียว ลัดเลาะไปอย่างรวดเร็ว ตาม เย่โม่เซิน และ เซียวซู่ กับพวกเขาเข้าไป เธอรู้สึกขอบคุณที่มีต้นไม้สีเขียวที่นี่เต็มไปหมด เพราะจะได้มีที่ให้เธอซ่อน

“คุณชายเย่ คนที่อยู่ที่ชั้นสอง ผมจะเข็นคุณพาไปที่ลิฟต์”

“อือ”

ชินเฉียวฟังอยู่ข้างนอก อยากจะก้าวไปข้างหน้า

จู่ๆก็รู้สึกว่า..... ตัวเองทำแบบนี้ มันดูแปลกๆ

นี่คือเรื่องของคนอื่น เธอมาเกี่ยวอะไรด้วย?

แต่ว่า.....ลึกๆแล้วมันก็ยากที่จะหยุดความอยากรู้อยากเห็น ชินเฉียวลุกขึ้นอย่างช้าๆ

หมอบอยู่ที่ประตูเห็นคนพวกนั้นเข้าไปในลิฟต์กับเย่โม่เซิน หลังจากนั้นทุกที่ก็ว่างเปล่า

เสิ่นเฉียว คิดไปคิดมา แต่ก็ยังรู้สึกว่าไปดูน่าจะดีกว่า

คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวเดินเข้าไปทางบันได

เมื่อถึงทางเข้าบันได ก็พอดีกับได้ยินเสียงลิฟต์เปิดออก แล้วเสียงรถเข็น เข็นไปกับพื้น

เสิ่นเฉียวคุ้นเคยกับเสียงนี้ดี คิดว่ามันเป็นเซียวซู่กำลังเข็นเย่โม่เซินออกมา

เฉินเสิ่นเฉียวหมอบอยู่หลังประตู เธอมองผ่านรอยแยกเล็กๆที่ประตู พวกเขาเดินเข้าไปในห้อง ประตูห้องไม่ได้ปิด แต่เสิ่นเฉียวไม่เห็นอะไรเลย

เธอสงสัยเล็กน้อยเธอจึงแง้มประตูออกเล็กน้อย

เพราะอยากออกไปฟังข้างนอก

ในห้องนี้มีผู้หญิงตั้งครรภ์สองคนกอดกันอยู่

ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว เมื่อพวกเธอเห็นประตูเปิด พวกเธอก็กรีดร้องขึ้นมาด้วยความกลัว ไม่กล้าที่จะขยับ

“ลุกขึ้นมา คุณชายเย่ของพวกเราต้องการถามพวกคุณ!”

เมื่อเซียวซู่เห็นการกระทำที่หยาบของคนของเขาก็อดไม่ได้ที่จะตำหนิว่า “นายพูดเบาลงมาหน่อยได้ไหม ทำแบบนี้ก็ทำให้คนตกใจหมดสิ!”

สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไป เขาก้าวถอยไปด้านข้าง ไม่กล้าพูดอะไรอีก

เซียวซู่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อปลอบหญิงตั้งครรภ์ทั้งสอง “ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราก็มีเพียงไม่กี่คำถามที่จะถามคุณ ไม่มีเจตนาร้าย ทั้งหมดที่คุณต้องทำก็แค่การตอบคำถามอย่างจริงจัง พวกคุณตอบหมดแล้วก็ไปได้”