เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 75

บทที่75 พูดแล้วเขาจะเชื่อไหม

สายตาของ เย่โม่เซินจ้องใส่เธอราวกับมีดคม เสิ่นเฉียว พูดไม่ออกครู่หนึ่ง เธอไม่รู้จะอธิบายยังไง

ดังนั้นเธอทำได้แค่กัดริมฝีปากล่างของเธอและมอง เย่โม่เซิน เธอไม่พร้อมที่จะพูดหรืออธิบาย

เย่โม่เซิน ค่อยๆหรี่ตาลงเล็กน้อยปลายนิ้วของเขาจับล้อเหล็กรถเข็นเบาๆ “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่อธิบายอะไรหน่อยเหรอ?”

เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น

“ผู้ช่วยเสิ่นคุณตามมาที่นี่ได้อย่างไร” เซียวซู่ รู้สึกประหลาดใจที่เห็น เสิ่นเฉียว ปรากฏตัวที่นี่ แต่ในใจกลับมีความสุข ผู้ช่วยเสิ่น ไม่น่าจะรู้เรื่องของคุณชายเย่ เลยหึงเหรอ?

เมื่อคิดได้แบบนี้ เซียวซู่ก็อดคิดไม่ได้ที่จะหันไปมองเย่โมเช่น

เมื่อเห็นเขาขมวดคิ้วแน่น อุณหภูมิในร่างกายของเขาต่ำลงอย่างน่ากลัว เซียวซู่ทิ้งความคิดไร้สาระของเขาไป

“ในเมื่อไม่มีคำอธิบาย ผมจะทำเป็นไม่เห็นแล้วกัน

ควรจะจัดการยังไงก็จัดการอย่างนั้น” พูดจบเย่โม่เซินเข็นล้อรถเข็นกลับไป เซียวซู่จ้องมองด้วยสายตาที่เบิกกว้าง “คุณชายเย่……”

แต่ เย่โม่เซิน ดูเหมือนจะไม่ได้ยินมันและเข้าห้องไปในไม่ช้า

เสิ่นเฉียวมองไปข้างหลังเขา เธอตระหนักถึงอะไรขึ้นมาได้ เธออยากจะเรียกเขา แต่สายตาเย็นชาของเขาวิ่งผ่านหัวของเธอไป ดังนั้นเฉินเสิ่นเฉียวจึงหยุดริมฝีปากตัวเองไว้

เซียวซู่อดไม่ได้ที่จะมองผู้ช่วยเสิ่นและกระซิบเบาๆ “คุณตั้งใจจะไม่อธิบายจริงๆเหรอ?”

แปลกมาที่ตามมาที่นี่ จะต้องอธิบายแน่นอน

เสิ่นเฉียวละสายตาลง “ฉันพูดแล้วเขาจะเชื่อเหรอ?”

อย่างไรก็ตามเขาดูถูกเธอเสมอดังนั้นไม่พูดจะดีกว่า ยังไงผลที่ได้ก็เหมือนกัน

“คุณ……”

“ผู้ช่วยเซียวคนคนนี้ ..... จะให้จัดการยังไงครับ?”

บทสนทนาเมื่อกี้ทำให้ลูกน้องบางคนเข้าใจ เสิ่นเฉียว และ เย่โม่เซิน รู้จักกันดีและท่าทีของเซียวซู่ที่มีต่อเชียวเฉียวนั้นไม่ธรรมดา นี่แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของ เสิ่นเฉียว กับพวกเขานั้นดีทีเดียว แต่สัมพันธ์กันยังไงก็ไม่รู้

เซียวซู่คิดและเม้มริมฝีปากของเขา คุณชายเย่ไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่ตัวตนของเธอไม่ใช่คนธรรมดา พวกนาย.....สบายใจได้แล้วกัน”

หมายความว่าอย่าทำร้ายเธอ

พวกเขามองหน้ากันแล้วค่อยๆพยักหน้าทีละคน

เสิ่นเฉียว ถูกนำตัวลงไปทันที และการซักถามในห้องยังคงดำเนินต่อไป

เซียวซู่กลับมาอย่างรวดเร็วและยืนอยู่ข้างหลังเย่โม่เซิน

“ต่อกันเถอะ!”

ผู้หญิงคนนั้นมองไปข้างนอกและถามด้วยความสงสัย “เกิดอะไรขึ้น?”

เซียวซู่กล่าวว่า “ไม่มีอะไรเลย มันมีอะไรมาแทรกนิดหน่อย จะไม่ส่งผลกระทบใดๆ คุณรีบพูดเถอะ คุณไปไหนและคุณทำอะไรในวันนั้น? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษไหม?”

ผู้หญิงคนนั้นหยุดสักครู่แล้วเงยหน้าขึ้นมองเยโม่ลึก ดวงตาของเธอเงยขึ้นเล็กน้อย “เรื่องพิเศษคืออะไร?”

เซียวซู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและเขากำลังจะพูด ริมฝีปากเรียวบางของ เย่โม่เซิน เปิดขึ้นพร้อมกับเสียงเย็นชาของเขา “อนุญาตให้คุณถามเหรอ?”

ผู้หญิงคนนั้นตกตะลึงด้วยออร่าที่ทรงพลังในตัวเขา เธอใช้เวลาสักพักถึงดึงสติกลับมาได้ “ฉันแค่อยากรู้ว่าเรื่องพิเศษที่คุณกำลังพูดถึงนั้นคืออะไร ไม่มีความหมายอื่น”

เซียวซู่ก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วเช่นกันถ้าไม่ใช่ เย่โม่เซิน อยู่ที่นี่เขาเกือบจะติดกับดักของผู้หญิงคนนี้ “บอกให้พูดก็พูด ใช่ไม่ใช่เรื่องพิเศษเธอพูดออกมาพวกเราก็รู้เอง!”

ผู้หญิงกัดริมฝีปากล่างของเธอและไม่พูด ก้มหัวมองลงไปที่พื้นดิน

“พูดสิ?”

“ทำไมฉันต้องบอกเรื่องนี้กับพวกคุณด้วย?” จู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มออกมา แล้วพูดเบาๆ “นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันแม้ว่าคุณจะพาฉันมาที่นี่ แต่ฉันมีสิทธิ์เลือกที่จะเงียบๆไว้?”

เย่โม่เซินหรี่ตาลงเล็กน้อย มองผู้หญิงตรงหน้า แล้วก็หมุนล้อไปข้างๆเธอ อยู่ใกล้ๆเขา

เธอถูกปกคลุมด้วยออร่าที่ทรงพลังในตัวเขา