เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 77

บทที่ 77 เป็นห่วงเธอนิดหน่อย

ท่ามกลางความมืด ไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานเท่าไหร่มีเสียงแกร็กๆดังขึ้น เหมือนเสียงของพวงกุญแจกระทบกัน เสียงดังเป็นพิเศษ ในคืนที่เงียบสงัดหลังจากนั้นประตูก็เปิดขึ้น

ร่างทั้งสองร่างปรากฏในความมืด

“ผู้ช่วยเสิ่น?”เซียวซู่มองไปที่ห้องมืดและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดไฟฉาย

ห้องสว่างขึ้นมาทันที

จากนั้นเย่โม่เซินก็เห็นสภาพในห้องอย่างชัดเจน ร่างเล็กขดตัวอยู่ที่มุมห้อง มือทั้งสองข้างกอดหัวเข่าของตัวเองเอาไว้ เธอขดตัวเหมือนลูกบอลเล็กๆ

เหมือนแมวตัวหนึ่งที่กำลังขดตัว

ริบบิ้นที่รัดผมไม่รู้ว่าหลุดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ทำให้เส้นผมดำขลับของเธอกระจัดกระจายไปหมด และร่วงลงอย่างไม่เป็นระเบียบบนไหล่ ปกคลุมลงมาบนใบหน้าและหูของเธอ

แต่แปลก เย่โม่เซินรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังและความเย็นยะเยือกแผ่ออกมาจากเธอ

ปรากฏให้เห็น ตั้งแต่ต้นจนจบ

เกิดอะไรขึ้น? เย่โม่เซินขมวดคิ้วแน่น น้ำเสียงไม่พอใจ

“เธอเป็นอะไรไป?”

เมื่อเซียวซู่ได้ยินคำถามเขาก้าวไปข้างหน้า “ผู้ช่วยเสิ่น?”

คนที่ขดตัวอยู่ไม่ตอบสนอง ไม่ขยับเลยแม้น้อย ได้แต่นั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่ขยับเลย

“ผู้ช่วยเสิ่น? ผู้ช่วยเสิ่น?”เซียวซู่เห็นเธอเงียบ สายตาของเขาก็เบิกโพลงขึ้นมา เขารีบเรียกเธออีกสองครั้ง

แต่คนที่นอนขดตัวอยู่ตรงนั้นก็ยังไม่มีปฏิกิริยา เหมือนกับคนตาย

เซียวซู่หันหัวของเขาไปมองเย่โม่เซิน เขาเห็นแค่ในดวงตาของเย่โม่เซินเต็มไปด้วยหมอกควัน มีไอเย็นแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา

“เย่ คุณชายเย่……”

เย่โม่เซิน เลื่อนรถเข็นไปข้างหน้าและหยุดข้างๆ เสิ่นเฉียว แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงเย็น ๆ “เงยหน้าขึ้น”

ไม่มีการตอบสนอง

ใจของเซียวซู่กำลังเต้นอย่างใจจดใจจ่อ เกินอะไรขึ้นกับผู้ช่วยเสิ่นกันแน่? ที่เขากำชับลูกน้องพวกนั้นไปมันไม่มีประโยชน์อะไรเหรอ? พวกนั้นทำอะไรเธอหรือไม่?

“ความอดทนของผมมีจำกัด ผมจะให้เวลาคุณสามวินาที เงยหน้าขึ้นมาเอง” เย่โม่เซิน กล่าวต่อ

แต่คนที่ขดตัวอยู่เหมือนไม่ได้ยินเขาพูด

เย่โม่เซินดวงตาเบิกโพลงขึ้นมา เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาคว้าข้อมือเสิ่นเฉียวและดึงเธอขึ้นมา

คนตัวเล็กถูกดึงไปข้างหน้าโดยไม่มีการต่อต้านใบหน้าที่ซีดไร้สีเลือดฝาดก็ปรากฏในดวงตาของ เย่โม่เซิน

เซียวซู่ที่อยู่ข้างหลังเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

ดวงตาของ เย่โม่เซิน หรี่ลงมองที่ เสิ่นเฉียว ที่อยู่ตรงหน้าเขา

ปกติแก้มสีขาวนั้นไม่ได้มีเลือดฝาด แต่แม้แต่ตอนนี้ริมฝีปากสีชมพูก็จางหายไปและดวงตาของเธอก็สงบนิ่งราวกับน้ำนิ่งและไม่มีชีวิตชีวา

ริมฝีปากเรียวบางของเย่โม่เซินขยับเสียงของเขาเบาลง: "บอกฉันซิว่ามีอะไรผิดปกติกับคุณ"

เสิ่นเฉียวนั่งนื่งไม่ขยับ

ดวงตาของเธอไม่มีชีวิตชีวา เย่โม่เซิน ถึงพบว่าดวงตาของไม่มีปฏิกิริยาต่อแสงราวกับว่าเธอมองไม่เห็น

สมควรตาย!

เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้กันแน่?

เย่โม่เซินจู่ๆก็โมโหอย่างมาก เขาพูดกับคนด้านหลัง “ตรวจสอบดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เซียวซู่เห็นว่า เย่โม่เซิน โกรธมาก จากนั้นเขาก็มองผู้ช่วยของเสิ่นที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ก็ตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของสถานการณ์และหันไปเรียกคน

เหลือแค่เย่โม่เซินและ เสิ่นเฉียว ที่อยู่ในห้อง เขาเม้มริมฝีปากเรียวของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หญิงแต่งงานครั้งที่สอง　คุณเป็นอะไรกันแน่?”