เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 778

บทที่777 แขกที่ไม่ได้รับเชิญ

เป็นเฉียวจื้อคนพาเธอไปที่บาร์เมื่อคืนนี้ และยังหลอกเธออีกด้วย

พอคิดได้ว่าตัวเองโดนผู้ชายต่างชาติทำให้ลำบาก เขายืนดูเปล่าๆแบบนั้น หานมู่จื่อโกรธมาก พอเห็นเฉียวจื้อก็หันหลังกลับทันที

“เฮ้เฮ้ อย่าพึ่งไป” เฉียวจื้อรีบวิ่งไปหยุดเธอ และมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาพูดว่า “เธอยังโกรธฉันเรื่องเมื่อคืนอยู่ใช่ไหม?

หานมู่จื่อ：“……”

เห็นได้ชัดว่าเขาทำสิ่งที่มากเกินไป แต่ตอนนี้มันพูดออกมาจากปากของเขาราวกับว่าระหว่างพวกเขาสองคนจะมีความสัมพันธ์บางอย่างกัน

เมื่อมองไปรอบๆหานมู่จื่อก็ขมวดคิ้วและดุว่า: “นายพูดบ้าอะไร？”

เฉียวจื้อถึงพบว่าทุกคนมองมาที่นี่ เขาไอเล็กน้อยและลดเสียงลง

“ฉันรู้ว่าตัวเองผิดไปแล้ว ฉันก็เลยรีบมาขอโทษเธอในเวลานี้？”

หานมู่จื่อเม้มริมฝีปากสีชมพูของเธอและพูดอย่างเย็นชา: “ไม่จำเป็น”

จากนั้นเดินตรงผ่านเฉียวจื้อไปที่โรงอาหาร

พอดีมีคนตัวเล็กวิ่งเข้าหาเธอ พลางโบกแขนขณะวิ่ง “มู่จื่อ รอฉันด้วย”

เฉียวจื้อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเล็กน้อย เขาก็มองตามเสียงที่มาก็เห็นร่างที่เดินไปทางด้านนี้ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

เฮ้ นี่ไม่ใช่สาวสวยที่ฉันพบในลิฟต์วันนั้นเหรอ？

“มู่จื่อ” หลังจากที่หลัวลี่วิ่งมา เธอก็จับมือหานมู่จื่ออย่างสนิทสนมทันที

หานมู่จื่อทำอะไรไม่ถูก เธอพบว่าหลัวลี่เป็นคนกันเองมาก แม้ว่าเธอจะไม่ชอบหลัวลี่ แต่……ก็ไม่ได้เกลียดพฤติกรรมของเธอ ดังนั้นก็ปล่อยเธอไป

เธอหันไปพยักหน้าให้หลัวลี่ “อือ ไปกินข้าว”

“อือ” หลัวลี่ตอบตกลงอย่างดีใจ ยังไม่ทันเห็นเฉียวจื้อ

เฉียวจื้อรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ตัวเองหล่อขนาดนี้ เดินไปไหนก็เป็นที่จุดสนใจ แต่ผู้หญิงสองคนนี้คนนึงสนใจเขา

อีกคนหนึ่งกลับมองไม่เห็นเขา เขายืนข้างทั้งสองคนเหมือนคนที่โปร่งใส

เฉียวจื้อผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็กลับมามีพลังอย่างรวดเร็ว มองหลัวลี่แล้วโบกมือให้เธอ: “ไง คนสวย พวกเราเจอกันอีกแล้ว”

หลัวลี่ถึงจะสังเกตเห็นมีคนยืนอยู่ข้างๆหานมู่จื่อ มองครั้งแรกก็รู้สึกคุ้นตา รูปลักษณ์ภายนอกของเฉียวจื้อดูหล่อเหลา ไม่ว่าเขาจะเปิดปากพูดหรือไม่ ดวงตาที่มีรอยยิ้มแฝงอยู่คู่นั้นทำให้คนมีความรู้สึกแบบแบดบอย

บวกกับครั้งก่อนที่เขาใช้คำพูดลวนลามหลัวลี่ในลิฟต์

ดังงั้นหลังจากที่หลัวลี่จำเขาได้ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที

จากนั้น เธอก็ทำเหมือนมองไม่เห็นเฉียวจื้อ และทำเป็นไม่ได้ยินที่เฉียวจื้อทักตัวเอง เธอดึงสายตากลับทันที

เฉียวจื้อ: “……”

อะไรกันเนี่ยผู้หญิงสองคนนี้

หานมู่จื่อกับหลัวลี่เดินไปทางโรงอาหารแล้ว เฉียวจื้อนึกเรื่องเมื่อคืนออก รู้สึกว่าถ้าวันนี้ไม่ได้รับการให้อภัยจากเธอ วันต่อๆไปของเขาคงจะอยู่ยากขึ้น

พอคิดถึงนี่ เฉียวจื้อรีบตามไปทันที เดินลังเลอยู่ข้างหลังหานมู่จื่อ

“พี่สะใภ้ เธออย่าโกรธเลยนะ เมื่อคืนฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ และ……ฉันก็ไม่ได้หลอกเธอไม่ใช่เหรอ?”

หานมู่จื่อที่อยู่ข้างหน้าหยุดเดินทันที เธอเลิกคิ้วและยืนอยู่ตรงนั้น

“พี่สะใภ้?”