บทที่778 อย่าบอกนะว่านายจริงจัง
หลังจากที่เฉียวจื้อเจอเย่โม่เซิน ก็บอกเรื่องที่เทเหล้าให้ชายชาวต่างชาติจนเหมือนเสียชีวิตไปในเมื่อคืน สุดท้ายชาวต่างชาติทนไม่ไหวเป็นลมไป เขาจึงโทรหา120เพื่อส่งเขาไปโรงพยาบาล หลังจากยืนยันว่าอีกฝ่ายยังมีชีวิตอยู่ก็จากไป
หลังจากที่เย่โม่เซินฟังเรื่องนี้เสร็จ สีหน้าของเขาก็นิ่งๆโดยไม่มีอารมณ์ใดๆ
เฉียวจื้อ: “……”
เชี้ย ไอคนใบหน้าเป็นอัมพาต!
เฉียวจื้อด่าเขาในใจ แต่ว่าคิดไปคิดมา เมื่อคืนตอนที่เขามาช่วยคนก็ไม่เหมือนตอนนี้หนิ?
เมื่อคืนตอนที่เขาถีบชายชาวต่างชาติคนนั้น ใช้แรงย่างหนักมาก หลังจากที่คนไปแล้วเฉียวจื้อยังมองดูรอบๆ พบว่าตู้ไวน์ในห้องมีรอยแตกด้วย
กระดูกของชายชาวต่างชาติไม่หักถือว่าโชคดีมากแล้ว
เฉียวจื้อจับที่คาง จู่ๆก็ถามขึ้นมา: “เมื่อคืน หลังจากนายไปส่งคนแล้ว ไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม?”
เมื่อได้ยิน มือของเย่โม่เซินก็หยุดชะงัก และใบหน้าที่เยือกเย็นมองไปที่เฉียวจื้อ
“นายคิดว่าฉันเหมือนนาย?”
เฉียวจื้อ: “หึหึ ไม่กล้าขึ้นเหรอ?นายยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม?โอกาสดีขนาดนี้ อยู่กันสองต่อสองนายก็ไม่กล้า นายไร้ความสามารถหรือ……”
ในขณะที่พูดเฉียวจื้อก็นึกถึงสิ่งที่น่ากลัว ทันใดนั้นก็กระโดดตัวออกจากโซฟาและเดินไปที่ด้านข้างของเย่โม่เซินและเหล่ตา
“นายอย่าบอกนะว่าไม่กล้า?”
เย่โม่เซินยังคงนั่งอยู่ที่นั่นอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาไม่สนใจสิ่งที่เฉียวจื้อพูด
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเห็นยู่ฉือเซินพาคนไป แถมยังแก้แค้นชายต่างชาติ เขียวจื้ออาจคิดว่ายู่ฉือเซินเป็นคนที่เย็นชาและไร้หัวใจ
แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไปแล้ว เขาช่วยคนและสุดท้ายก็ล้างแค้นไปด้วย หลังจากส่งคนกลับบ้านเขากลับไม่ได้ทำอะไรเลย
มีเพียงสองความเป็นไปได้ที่จะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้
ข้อแรก เขาไม่สนใจผู้หญิงคนนั้น
แต่มันเป็นไปไม่ได้ หากเขาไม่สนใจผู้หญิงคนนั้น เขาจะรีบเร่งมาช่วยเหลือคนๆนั้นในเวลาสั้นๆที่หลังจากวางสายโทรศัพท์ได้ยังไง
สรุปแล้ว เขาสนใจในผู้หญิงคนนั้น
แล้วทำไม เขาไม่ทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้นล่ะ? ก็ต้องพูดถึงข้อที่สอง
เขาอยากทำแต่ไม่กล้าไป หรือจะบอกว่า…ทำไม่ลง
ยิ่งคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่เฉียวจื้อก็รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น และเขาก็รู้สึกกังวลกับตัวเองเช่นกัน
เขาก็ไม่รู้ว่าเดาถูกหรือไม่ แต่เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องเตือนเพื่อนของเขา
“ยู่ฉือเซิน นายเอาจริงใช่ไหม?”เฉียวจื้อถาม
เขาคิดว่ามีสิ่งเดียวเท่านั้นที่เป็นไปได้ ผู้ชายอย่างยู่ฉือเซินอยากได้ผู้หญิงแบบไหนแล้วไม่มี? เมื่อผู้ช่วยคนนั้นได้ยินว่าเขาอยู่ที่บาร์ ยังยินยอมที่จะไป ดังนั้นถ้ายู่ฉือเซินอยากได้ โอกาสที่เธอจะปฏิเสธมีน้อยมาก……
ความเป็นไปได้เดียวคือยู่ฉือเซินไม่ต้องการเอง
“ฉันจะบอกนายว่า ยู่ฉือเซินนายไม่สามารถจริงจังกับผู้หญิงคนนั้นได้”
เฉียวจื้อเหมือนคนสอดรู้สอดเห็นที่ล้อมอยู่รอบเย่โม่เซิน: “ครอบครัวของพวกเรานายเองก็รู้ ผู้ช่วยตัวน้อยนั่นดูก็รู้ว่าภูมิหลังครอบครัวยังไง ถ้านายจริงจังกับเธอ มันจะทำร้ายเธอในอนาคต”
เย่โม่เซินไม่สนใจเขา แต่เฉียวจื้อกลับกระวนกระวาย แล้วพูดต่อ: “ฉันบอกนายตรงๆนะ การแต่งงานของเรามีแค่ผู้ใหญ่ที่สามารถตัดสินให้ได้ แถมยังต้องเสียสละเพื่อครอบครัว ถ้านายรู้สึกเริ่มตกหลุมรักเธอแล้ว ฉันขอเตือนให้รีบถอนตัวออกมา”
“นายได้ฟังที่ฉันพูดไหม?ฉันพูดมาครึ่งวันแล้วนายไม่ตอบกลับอะไรเลย?”
“……”
ในที่สุดเย่โม่เซินก็เลิกเปลือกตามองเฉียวจื้ออย่างเฉื่อยชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่