เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 91
บทที่ 90 เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เสิ่นเฉียวหันกลับมา เห็นหานเส่โยวพูดอธิบายให้ตัวเองฟังอย่างลุกลี้ลุกลน เธอจึงยิ้มปลอบฝ่ายตรงข้าม
“ ฉันไม่ได้โทษคำพูดของเธอ ฉันแค่กำลังคิดเรื่องของตัวเองเท่านั้น ”
“ เป็นอะไร? ” หานเส่โยวมองเธออย่างเป็นกังวล และยื่นมือออกมาจับเธอไว้: “ เธอกังวลว่าจะหาไม่เจอใช่ไหม? เฉียวเฉียว เธอวางใจเถอะ ฉันจะหาผู้ชายคนนั้นให้เจออย่างแน่นอน! ”
เห็นเธอกำลังรับรองกับตัวเอง เสิ่นเฉียวจึงหัวเราะออกเสียงอย่างอดไม่ได้: “ เส่โยว ทำไมเธอถึงได้โง่ถึงขนาดนี้ละ เห็นอยู่ว่าเป็นเรื่องของฉัน แต่เธอกลับทุ่มเทเพื่อฉันมาตลอด ”
“ เพราะเราเป็นเพื่อนรักกันไง เพียงแต่…… ” อยู่ๆหานเส่โยวก็นึกอะไรออก เธอชะงักไป และพูดถามเสียงเบา: “ เฉียวเฉียว เราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไปถูกไหม? ”
เสิ่นเฉียวพยักหน้า: “ แน่นอนอยู่แล้ว ”
“ แล้ว……ถ้าสักวัน ฉันทำเรื่องไม่ดีต่อเธอ เธอจะ……ยกโทษให้ฉันไหม? ”
อะไร? เสิ่นเฉียวไม่ได้ตอบสนองไปชั่วขณะ: “ ทำเรื่องไม่ดีต่อฉัน? ”
“ แบบว่า มีบางที…..เธอก็รู้ว่าคนอย่างฉัน บางทีเรื่องที่ทำไปไม่ค่อยได้คิดหน้าคิดหลัง อาจจะไม่ระวังและทำผิดไปไง ถึงตอนนั้นเธอ……ต้องยกโทษให้ฉันนะ! ”
เสิ่นเฉียว: “ ……เธอไปคิดหน้าคิดหลังตอนไหน ตลอดหลายปีมานี้ ฉันไม่เคยโทษเธอเลย ยิ่งกว่านั้น เธอช่วยฉันไว้ตั้งเยอะ ฉันต้องขอบคุณเธอถึงจะถูก ”
“ ไอยา พวกเราพูดเรื่องนี้ทำไม เรื่องที่ยังไม่ถึง ค่อยพูดดีกว่า กินเค้กสักคำไหม? ”
เสิ่นเฉียว: “ ไม่! ”
ทั้งสองคนหยอกล้อกันไปมาอยู่ในร้านกาแฟ ท้ายสุด กินของเสร็จแล้วถึงได้แยกย้ายไปพร้อมกัน หานเส่โยวส่งเสิ่นเฉียวกลับบ้านด้วยความสมัครใจ ตอนถึงหน้าประตูบ้านตระกูลเย่ เธอกระพริบตาไปมา: “ เฉียวเฉียว ฉันพาเธอขึ้นไปส่งข้างบนเอาไหม? ”
ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงคิดเล็กน้อย และส่ายหัวไปมา: “ ไม่ต้องแล้วละ? นี่มันก็ดึกแล้ว เธอขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย วันนี้เธอกลับไปก่อนเถอะ ”
หานเส่โยวมีสีหน้าผิดหวัง และทำปากจู๋
“ ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้ฉันค่อยมาหาเธอนะ ”
หลังจากที่หานเส่โยวกลับไปแล้ว เสิ่นเฉียวก็ก้าวเท้าเดินเข้าบ้านตระกูลเย่เบาๆ ตอนที่เธอเตรียมจะขึ้นไปบนตึก คนใช้กลับเดินขึ้นมาขวางเธอไว้เสียก่อน
“ คุณนายน้อยสอง นายท่านต้องการพบคุณค่ะ ”
ได้ยินว่านายท่าน ร่างเล็กของเสิ่นเฉียวก็สั่นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว “ ฉันรู้แล้ว จะไปเดี๋ยวนี้ ”
ตอนที่เธอมาถึงห้อมสมุด เดิมทีคิดว่านายท่านต้องสั่งสอนเธออีกแน่ๆ หรือมีเรื่องให้เธอไปทำ แต่เข้าไปแล้วกลับเห็นนายท่านมองเธออย่างยิ้มแย้ม ใบหน้าเคร่งขรึมที่ดูดุดันในตอนปกติ นึกไม่ถึงว่าเวลานี้จะมีความเมตตาและความอ่อนโยน ทำให้คนไม่กลัวขนาดนั้นแล้ว
“ นาย……ท่าน? ”
“ เสิ่นโย่ว มานี่สิ ” นายท่านลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โต๊ะข้างๆ และชี้ฝ่ายตรงข้าม: “ มานั่ง ”
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้เสิ่นเฉียวรับมือไม่ทัน แต่เธอยังคงเดินไป และนั่งลงตรงหน้าเขาอย่างเชื่อฟัง “ นายท่าน? คุณหาฉัน……มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ? ”
“ เสิ่นโย่ว เธอแต่งงานกับโม่เซินแล้ว ทำไมยังเรียกฉันว่านายท่านละ? ”
ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวก็ชะงักไปทันที เมื่อก่อนตอนเรียกนายท่าน ไม่เห็นเขาจะมีปฏิกิริยาอะไรนี่นา? ”
“ ควรเปลี่ยนเป็นเรียกว่าคุณปู่ได้แล้ว ”
เสิ่นเฉียวตกใจ เบิกตาโตอย่างไม่รู้ตัว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมท่าทีที่นายท่านปฏิบัติต่อเธอถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ละ?
“ นายท่าน ฉัน…… ”
“ เธอมาที่บ้านตระกูลเย่ได้ไม่นาน ถ้ามีตรงไหนที่ไม่ชินก็บอกปู่ได้เลย หรือต้องการอะไร ปู่จะช่วยเธอเอง ” พูดถึงตรงนี้ อยู่ๆนายท่านก็หยิบบัตรธนาคารออกมาและเอาไปวางไว้ตรงหน้าเสิ่นเฉียว: “ ฉันรู้ว่าสถานการณ์ของตระกูลเสิ่นเป็นยังไง เธอลำบากมากแล้ว ถือว่านี่เป็นเงินเล็กๆน้อยๆที่ปู่ให้เธอก็แล้วกัน ”
ไม่! นี่มันค่อนข้างผิดปกติ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่