เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 939

บทที่938ความทรงจำที่สูญหายไป

คิดถึงตรงนี้ เซียวซู่มองเสี่ยวหมี่โต้วด้วยความซาบซึ้ง และกล่าวขอบคุณเขา

“ขอบคุณนะ เสี่ยวหมี่โต้ว”

เสี่ยวหมี่โต้วยิ้มแฉ่ง: “คุณอาเซียวไม่ต้องเกรงใจครับ~ถ้าอย่างงั้น คุณอาจะไปหาแดดดี๊มั้ยครับ? ผมดูคุณอาก็ยังกังวลมากเลย~”

เซียวซู่พยักหน้า: “ไปครับ”

“งั้นคุณอาไปเถอะครับ เสี่ยวหมี่โต้วจะรอคุณอาเซียวกับแดดดี๊อยู่ที่นี่นะครับ”

เซียวซู่ลุกขึ้นอย่างไว กำชับเสี่ยวหมี่โต้วอย่าวิ่งไปไหน รอพวกเขาอยู่ที่นี่ จากนั้นก็ได้เดินออกไปอย่างไว หลังจากแยกแยะทิศทางเสร็จ ก็ได้วิ่งไปยังทิศทางของห้องน้ำอย่างไว

เย่โม่เซินที่อยู่ในห้องน้ำได้ล้างหน้าหนหนึ่ง มองดูตัวเองในกระจก สีหน้าค่อนข้างเขียวซีด ถึงว่าเมื่อครู่ตอนที่เซียวซู่เห็นเขาถึงได้เผยสีหน้ากังวลออกมา

ที่แท้ความทรงจำนั้นได้ทรมานจนสีหน้าเขาดูแย่มากแล้ว ศีรษะก็ปวดตุ๊บๆอีกเช่นเคย แต่เย่โม่เซินกลับหวังให้ตัวเองจำเรื่องทั้งหมดของเมื่อก่อนได้

ถึงปวดหัวจนใกล้จะระเบิด ขอแค่ทำให้สามารถทำให้เขาจำเรื่องทั้งหมดได้ก็ดีแล้ว

ความรู้สึกที่ความทรงจำว่างเปล่ามันทรมานจริงๆ

เย่โม่เซินกำลังครุ่นคิดอยู่ จู่ๆด้านนอกมีเสียงดังขึ้นมา

“คุณชายเย่ครับ?”

เย่โม่เซินได้ยินแล้วหันไปมอง เห็นเซียวซู่ยืนอยู่ที่ข้างประตู มองดูเขาด้วยแววตากังวล

เขาเม้มปาก จากนั้นก็ได้เดินไปหาเขา

“นายมาได้ยังไง?”

เซียวซู่ไม่ได้ปิดบังความคิดของตัวเอง “คุณชายเย่ไม่สบาย? จะให้ผม..........”

จะให้ผมส่งคุณชายไปที่โรงพยาบาลมั้ยครับ คำนี้ยังไม่พูดจบอย่างสมบูรณ์แบบ ก็ถูกเย่โม่เซินขัดจังหวะแล้ว

“ความทรงจำที่สูญหายไป สามารถหากลับมาได้มั้ย?”

เซียวซู่ถูกคำถามที่มาอย่างกะทันหันนี้ทำเอามึนตึ๊บ สักพักถึงดึงสติกลับมาได้ เขาตอบอย่างอ้ำๆอึ้ง: “น่าจะ.......ได้มั้งครับ?”

แววตาของเย่โม่เซินมองทะลุผ่านข้างกายเขาก็ไม่รู้มองไปที่ไหน เพียงแต่แววตาดูแล้วมองไปไกลมาก

“นายบอกนายเป็นผู้ช่วยของฉัน งั้นช่วยฉันทำเรื่องหนึ่งได้มั้ย?”

“เรื่องอะไรครับ” เซียวซู่ยืดตัวตรงแล้วถาม

“ฉันอยากฟื้นฟูความทรงจำ เรื่องนี้ฉันไม่สะดวกทำเอง ดังนั้นจำเป็นจะต้องให้นายช่วย”

เซียวซู่: “.......เอ่อ คุณชายเย่จะให้ผม ทำอะไรครับ?”

*

เสี่ยวหมี่โต้วนั่งอยู่บนเก้าอี้แกว่งเท้าไปมา มองดูพนักงานเข้ามาเสิร์ฟอาหารสองรอบแล้ว ที่นั่งข้างกายและฝั่งตรงข้ามของเขาก็ยังว่างเปล่าอยู่ เสี่ยวหมี่โต้วอดไม่ได้ที่จะมือเท้าคาง และครุ่นคิดขึ้นมา

ผู้ชายสองคนไปเข้าห้องน้ำ ทำไมถึงไปครึ่งค่อนวัน?

หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรที่ให้เขารู้ไม่ได้หรอ?

ไม่รู้ว่าหลังจากกลับไปจะบอกเรื่องนี้ให้หม่ามี๊ทราบมั้ย? เสี่ยวหมี่โต้วได้ยินมาว่าผู้ชายสมัยนี้ ล้วนแต่ชอบเกย์~

กำลังครุ่นคิดอยู่ ด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าก้องมา

เย่โม่เซินกับเซียวซู่กลับมาแล้ว เจอกับพนักงานที่กำลังจะออกไปพอดี

พนักงานเห็นเย่โม่เซินที่หน้าตาหล่อเหลา ก็ได้เผยรอยยิ้มให้เขา แถมยังส่งสายตาหวานให้เขา

ชาวตะวันตกค่อนข้างที่จะเป็นคนเปิดเผย ไม่กระมิดกระเมี้ยน ดังนั้นพอเห็นผู้ชายที่หล่อเหลาอย่างเย่โม่เซิน ก็จะหว่านเสน่ห์ใส่ ถ้าสามารถหว่านเสน่ห์ใส่และอยู่ด้วยกันก็ย่อมดีอยู่แล้ว ถ้าไม่ได้ งั้นก็ถือว่าเป็นการทักทายก็พอแล้ว

เสี่ยวหมี่โต้วมองดูภาพนี้ เฝ้าตาดูเย่โม่เซินอย่างไม่คลาดสายตาเลย อยากดูปฏิกิริยาของเขา

แต่ปรากฏ เย่โม่เซินเดินเข้ามาอย่างสีหน้าเรียบเฉย เขาไม่มองพนักงานแม่แต่หางตา ยิ่งอย่าบอกว่าจะส่งสายโปรยเสน่ห์ให้เธอเลย

พนักงานไม่ได้รับปฏิกิริยาตอบโต้ก็แล้วไป แถมยังเห็นแค่ร่างเงาที่เย็นชา ทันใดนั้นรู้สึกหมดความสนุกเลย แต่เธอก็ไม่ได้โกรธเลย แค่เก็บสีหน้าแล้วเดินจากไป

แต่ว่าภาพเมื่อกี๊ถูกเซียวซู่เห็น