เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 950

บทที่949เหตุผลที่ไม่ชอบล่ะ

เซียวซู่พูดในเวลาที่เหมาะสม

หานมู่จื่ออึ้ง มองไปที่เซียวซู่หลายทีด้วยจิตใต้สำนึก เห็นได้ชัดว่าคาดไม่ถึงคนที่พูดนั้นจะเป็นเซียวซู่

มองดวงตาและท่าทางของเซียวซู่ตอนนี้แล้ว มีความคิดนึงแว๊บเข้ามาในสมองของหานมู่จื่อ แต่ไม่สมจริงไม่นานก็หายไปจากสมองเธอ

หลังจากเซียวซู่พูด ก็เดินไปด้านข้างของหานชิง เพื่อรับเสี่ยวเหยียนมาจากอ้อมอกของเขา

คำพูดที่เดิมทีกลิ้งมาที่ลำคอของหานชิง จางหายไปหลังจากที่เซียวซู่พูด เขาหลุบตาเล็กน้อย ให้ขนตาบดบังอารมณ์ทั้งหมดภายในดวงตา แล้วส่งเสี่ยวเหยียนให้เซียวซู่อย่างเงียบๆ

“อ๊า！อย่าทิ้งฉันไป! ฮือๆ……ไม่เอาๆเสี่ยวเหยียน ผมชอบคุณ……จริงๆ……”

คำพูดเดียว ก็ทำเอาคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็เก้อเขินจนทำอะไรไม่ถูก

เซียวซู่จับแขนของเสี่ยวเหยียนไว้ ใช้แรงไปนิดหน่อย ถึงได้ดึงเสี่ยวเหยียนที่โวยวายเสียงดังเข้ามาในอ้อมอกของตัวเอง ดูเหมือนว่าเสี่ยวเหยียนก็โวยวายจนเหนื่อยแล้ว นาทีนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนพยุงเธอหลับตาลงและเอนไปด้านหลัง

เซียวซู่เห็นสถานการณ์นี้แล้ว ได้ขวางช่วงเอวของเธอไว้และอุ้มเธอขึ้นมาในแนวนอน

“คุณนายน้อย นายหาน ผมขอพาเธอไปดูแลก่อน มีเรื่องอะไรผมจะแจ้งให้พวกคุณทราบครับ”

พูดจบแล้วหันหลังเดินจากไป

หานมู่จื่อมองดูเงาหลังของเขา

หากความคิดในตอนนั้นยังคลุมเครืออยู่ งั้นตอนนี้ก็ชัดเจนแล้ว

ที่แท้ เซียวซู่ชอบเสี่ยวเหยียน

นี่มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？ทำไมเธอถึงไม่รู้ข่าวคราวอะไรเลย？

เป็นเพราะเธอใส่ใจเสี่ยวเหยียนน้อยไป หรือเซียวซู่เก็บความรู้สึกของตัวเองได้ดีเกินไป？

หานมู่จื่อนึกอะไรขึ้นมาได้อีก ทันใดนั้นได้มองไปที่หานชิงพี่ชายของตัวเอง

หานชิงมองดูแผ่นหลังของเซียวซู่ ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

“พี่?”

ได้ยินคำพูดนี้ หานชิงก็มองมาที่เธอ กานมู่จื่อเฝ้าสำรวจเขา กลับพบว่าเขาไม่มีอารมณ์ใดๆเลย ขนาดแววตายังดูไม่มีอารมณ์ที่มากกว่าเลย

เห็นแบบนี้แล้ว หานมู่จื่อผิดหวังจะแย่

เสี่ยวเหยียนชอบหานชิงขนาดนี้ แต่ตอนนี้เธอถูกผู้ชายอีกคนอุ้มไปแล้ว หานชิงกลับไม่มีอารมณ์อะไรทั้งนั้น หรือว่า……เสี่ยวเหยียนไม่มีความหวังแล้วจริงๆ？

ที่สำคัญไปกว่าคือ ระยะเวลาที่เสี่ยวเหยียนชอบเขามานั้น มันไม่มีประโยชน์แม้แต่นิดเลยหรอ？

“พี่หานชิง พี่ไม่ชอบเสี่ยวเหยียนแม้แต่น้อยเลยหรอ？”

ดวงตาของหานชิงเย็นชา มองไปที่น้องสาวของตัวเอง

“เหตุผลที่จะชอบเธอ?”

หานมู่จื่อพบว่าตัวเองตอบไม่ได้ ได้แต่ถามกลับ：“แล้วเหตุผลที่ไม่ชอบล่ะ?”

หานชิงดึงสายตากลับ พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ：“ความรักไม่สำคัญสำหรับพี่”

ภารกิจของเขาคือการตามหาน้องสาวที่หายตัวไป ประคับประคองตระกูลหาน อีกทั้งยัง....……

นึกถึงเรื่องนั้นแล้ว แววตาของหานชิงค่อยๆมืดมนลง แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

หานมู่จื่อกลับถูกคำที่บอกว่าความรักไม่สำคัญของเขาทำเอาจะเครียดตายอยู่แล้ว เธอพูดอารมณ์ขึ้น：“อะไรคือความรักไม่สำคัญสำหรับพี่? ถ้าหากพี่เพื่อตามหาน้องสาวคนนี้แล้วโสดมาโดยตลอด งั้นตอนนี้พี่ก็ตามหาฉันเจอแล้วหนิ พี่สามารถสร้างครอบครัวได้แล้ว ฉันไม่อยากให้วันที่ฉันมีลูกสาวลูกชายครบแล้ว เห็นพี่ชายของฉันยังโดดเดี่ยวเดียวดาย พี่……พี่ไม่ถือว่าไม่ชอบเสี่ยวเหยียนหรอก งั้นพี่ก็สามารถ...……”

คำพูดของเธอถูกขัดจังหวะ หานชิงพูดด้วยรอยยิ้ม：“ถ้ากลัวพี่อ้างว้างเดียวดายล่ะก็ ถึงเวลาเธอก็คลอดลูกเพิ่มอีกคน มอบให้พี่ก็พอแล้ว”

แม้ว่าเขาจะยิ้มและพูดแบบติดตลก แต่หานมู่จื่อกลับฟังไม่ออกว่ามีอารมณ์ขันเลยแม้แต่น้อย