เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 970

บทที่ 970 คุณพูดแล้วนะ

สรุปแล้วเมื่อเย่โม่เซินเห็นน้ำตาของเธอก็รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองทำผิด

เขาทำได้เพียงกอดปลอบและพูดขอโทษเธอไม่หยุด

ในห้องไม่มีคนอื่น เสียงที่ดังออกมามีเพียงเสียงขอโทษของเย่โม่เซิน มันอ่อนโยนราวกับกลัวว่าจะทำให้มู่จื่อตกใจอย่างไรอย่างนั้น แถมยังมีเสียงสะอื้นออกมาเล็กน้อย

เย่โม่เซินปลอบเธออยู่นานแต่ก็ไม่สามารถปลอบเธอได้ เขาคิดในใจว่าจะเฉือนตัวเองก็ทำมาแล้ว

“ผมผิดเอง กลับไปผมจะเชื่อฟังคุณ คุณจะทำยังไงกับก็ได้”

อันที่จริงมู่จื่อไม่อยากร้อง แต่เพราะตอนนั้นอารมณ์มันพาไป เธอจึงควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วการที่เขายิ่งพูดก็ทำให้เธอทุกข์ใจ

เธอรู้สึกน้อยใจมาก

มนุษย์ก็เป็นเช่นนี้ ตอนที่ไม่มีคนมาใส่ใจไม่มีคนมารัก เมื่อตัวเองได้รับบาดเจ็บก็ต้องกลับมาเลียแผลใจด้วยตัวเอง

ไม่งั้นก็จะร้องไห้และกลายเป็นคนอ่อนแอ

ตอนนี้เธอกำลังเป็นคนอ่อนแอ

ตอนที่ไม่ได้เจอเขา เธอยังใจเย็นและนิ่ง

แต่หลังจากที่เจอเขา เธอก็แตกสลายง่ายราวกับกระจกใส

มู่จื่อสูดหายใจลึก เธอจะไม่ร้องไห้แล้ว จู่ๆ เย่โม่เซินก็โน้มตัวลงมาจูบเธอ

มู่จื่อตกใจมาก เธอกำลังจะผลักเขาออกแต่ไม่ทันเสียแล้ว

ปากของเธอโดนประกบเอาไว้ น้ำตาไหลจากแก้มเข้าไปในปาก

ทำให้รสจูบนี้เปลี่ยนไป

หนึ่งวิ สองวิ

มู่จื่อตั้งสติได้ เธอยื่นมือออกไปจะดันเขาออก แต่ดันถูกเขาคว้ามือทั้งสองข้างเอาไว้แล้วดึงไปข้างหลัง เขากดจูบลงมาหนักขึ้น

“อื้อ”

ไม่รู้ว่าน้ำตาหยุดไหลตอนไหน น่าจะหยุดเพราะจูบอันรวดเร็วนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะเธอร้องไห้จนพอแล้ว

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เย่โม่เซินจึงผละออกจากเธอ

เขาเอาหน้าผากทาบกับหน้าผากของเธอ แววตาลึกซึ้ง ปากบางซีดขยับช้าๆ “ขอโทษ ต่อจากนี้ผมจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกแล้ว ยกโทษให้ผมนะ”

มู่จื่อโดนเขาจูบจนทำให้สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ เธอจึงช้อนตาขึ้นมองเขา เห็นใต้ตาเขียวคล้ำ ดูก็รู้ว่าช่วงนี้ไม่ได้นอน

แถมใต้คางของเขามีหนวดขึ้นมาเต็มไปหมด สีหน้าก็แย่มาก

มองแวบเดียวก็รู้ว่าช่วงนี้เขาใช้ชีวิตได้แย่มาก

มู่จื่อขบริมฝีปาก “ถ้าต่อจากนี้ คุณทำเรื่องแบบนี้อีก ฉันจะไม่ให้อภัยคุณอีก แล้วฉันจะพาเสี่ยวหมี่โต้วกับลูกในท้องหนีไปไกลๆ”

เมื่อได้ยินดังนั้นเย่โม่เซินรีบพูดขึ้นมาว่า “ไม่อนุญาต!”

“ฉันแค่บอกว่าถ้า ถ้าต่อจากนี้คุณทำเรื่องแบบนี้อีก…”

“ไม่ทำแล้ว” เย่โม่เซินพูดตัดบท “ในเมื่อคุณไม่ชอบ ผมก็จะไม่ทำแล้ว”

พูดจบ เขามองมู่จื่อที่อยู่ตรงหน้า เขาอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวเขาไปจูบตรงมุมปากเธออีกครั้ง การกระทำเต็มไปด้วยความรัก

จูบตรงมุมปาก เขารู้สึกไม่พอใจ เขาจับหน้าของเธอแล้วจูบลงไปบนหน้าผากของเธอ ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ผมจะไม่ทำอีก ต่อจากนี้ผมจะเชื่อฟังคุณ”

อันที่จริงการที่ผู้ชายจูบหน้าผากของผู้หญิงเป็นเรื่องที่โรแมนติกมาก ก่อนหน้านี้เย่โม่เซินทำแบบนี้น้อยมาก คิดไม่ถึงว่าวันนี้เขาจะพูดขอโทษพลางจูบลงบนหน้าผากของเธอ

ใจของมู่จื่อหวั่นไหวไปหมด เธอยืนแทบจะไม่อยู่จนเอาแต่พิงอยู่ในอ้อมอกของเย่โม่เซิน

“คุณพูดแล้วนะ”

“อื้ม ผมพูดแล้ว”