เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 971

บทที่971เข้าใจอย่างลึกซึ้ง

ไม่สำคัญจริงๆ

มีอะไรสำคัญกว่าคนสองคนอยู่ด้วยกัน และใจอยู่ด้วยกันล่ะ?

ไม่มี ล้วนไม่มีแล้ว

หานมู่จื่อยิ้มอ่อนๆ “ความทรงจำเป็นแค่ข้อเพิ่มเติม ถ้าคุณอยากฟื้นคืนความทรงจำจริงๆ งั้นฉันพาคุณกลับไป ฉันจะพาคุณไปที่ๆเมื่อก่อนเราเคยไปด้วยกันทุกวัน สักวันคุณต้องนึกขึ้นมาได้แน่นอนค่ะ”

“โอเคครับ”

*

เสี่ยวเหยียนและพวกไม่รู้รออยู่ที่ด้านนอกนานเท่าไหร่ ด้านในไม่มีความเคลื่อนไหวสักที พวกที่อยู่ด้านนอกนี้ต่างก็ยอมรับอยู่ในใจเงียบๆไว้ไม่พูดจา

ผ่านไปสักพัก เสี่ยวเหยียนจิ้มนิ้วของตัวเองด้วยความกังวล กัดริมฝีปากล่างมองดูทุกคน อยากพูดแต่ก็หยุดชะงักไว้

สุดท้าย ในที่สุดเธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงเบา: “เอ่อ......เขาสองคนอยู่ด้านในจะเกิดเรื่องอะไรรึเปล่า? พวกเรา.......จะเข้าไปดูมั้ยคะ?”

ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ทั้งคู่ก็ยังไม่ออกมาอีก เสี่ยวเหยียนรู้สึกเป็นห่วงจริงๆ

ทุกคนไม่ได้พูดจา เหมือนเอาแน่เอานอนไม่ได้ยังไงอย่างงั้น

เสี่ยวเหยียนได้พูดขึ้นอีก: “ยังไงซะตอนนี้มู่จื่อก็เป็นสตรีตั้งครรภ์ ฉันกลัวเธออารมณ์วู่วาม.........”

เพิ่งพูดจบ หานชิงที่ยืนนิ่งไม่ขยับก็ได้ก้าวเท้าหันหลังเดินไปยังทิศทางของด้านในแล้ว

เสี่ยวเหยียน: “.........”

เขาช่างเป็นห่วงน้องสาวของตัวเองจริงๆ

แต่ว่าเธอไม่หึงมู่จื่อหรอก แค่รู้สึกอิจฉาเฉยๆ

ถ้าความเป็นห่วงที่หานชิงมีให้มู่จื่อสามารถแบ่งให้เธอหนึ่งเปอร์เซ็นต์ เธอก็รู้สึกพึงพอใจมากๆแล้ว

ในขณะที่ผู้คนเตรียมตัวเข้าไป ด้านในกลับมีเสียงเท้าเดินก้องมา

เสี่ยวเหยียนหยุดฝีเท้า เห็นหานมู่จื่อกับเย่โม่เซินเดินออกมาด้วยกัน

สีหน้าของเย่โม่เซินดีกว่าก่อนหน้านั้นเยอะเลย นาทีนี้มือได้โอบอยู่ที่เอวของหานมู่จื่อ ความเยือกเย็นในแววตาจางหายไปไม่น้อย

เห็นทุกคนต่างก็รออยู่ที่นี่ ดูเหมือนยังมีทีท่าจะเดินเข้าไปด้านในด้วย หานมู่จื่อยิ้มให้พวกเขาอ่อนๆ พร้อมพูดเสียงเบา: “วันนี้ลำบากทุกคนแล้ว พวกเรากลับกันเถอะค่ะ”

ถึงแม้ใบหน้าเธอประดับด้วยรอยยิ้ม แต่ใครก็ดูออกว่าเบ้าตาเธอแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่ามีร่องรอยของการร้องไห้

ไม่เพียงเท่านี้ ริมฝีปากก็บวมเล็กน้อยด้วย.............

ผู้คนต่างก็ก้มหน้าก้มตาด้วยความเก้อเขิน นาทีนี้ก็รู้ดีแก่ใจแล้ว

มีพริบตาหนึ่งที่เสี่ยวเหยียนรู้สึกอึ้ง ไม่นึกเลยว่าเธอยังอยากพุ่งเข้าด้วยซ้ำ ยังดีที่ไม่ได้พุ่งเข้าไป

ถ้าหากเธออดทนไม่ไหวพุ่งเข้าไป งั้นไม่ไปขัดจังหวะเรื่องดีของพวกเขาหรอ?

จากนั้นทุกคนได้ขึ้นรถพร้อมกัน เพราะขับรถมาสองคัน แต่เย่โม่เซินกับหานมู่จื่อจะไม่แยกจากกันอีกแล้ว

เซียวซู่เป็นผู้ช่วยของเย่โม่เซิน ย่อมต้องช่วยเย่โม่เซินขับรถอยู่แล้ว

หลังจากด้านหลังของรถฝั่งนี้นั่งลงมาสองคน ก็นั่งเพิ่มอีกสองคนไม่ได้แล้ว

ดังนั้นหานชิงกับเสี่ยวเหยียนจึงต้องนั่งรถอีกคัน

นี่ถือเป็นโอกาสดีมากสำหรับเสี่ยวเหยียน เธอเขยิบไปที่ด้านหลังของหานชิงอย่างกระโดดฝีเท้าถึงข้างรถ เตรียมขึ้นรถพร้อมกับเขา

เจสันที่อยู่ข้างๆเห็นภาพนี้แล้วหรี่ตาเล็กน้อย สายตามองไปทางเซียวซู่โดยที่ไม่รู้ตัว จู่ๆรู้สึกสงสารเขาขึ้นมาในทันที

เซียวซู่ได้ขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับแล้ว แต่สายตาอดไม่ได้ที่จะมองไปนอกหน้าต่าง จ้องมองเสี่ยวเหยียนกับหานชิงที่ขึ้นรถของเจสันพร้อมกัน