เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 972

บทที่972ช่างน่าขำสิ้นดี

เข้าใจอย่างลึกซึ้ง

เย่โม่เซินได้ยินคำนี้แล้ว ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว สายตาที่มองหานมู่จื่อมีอารมณ์ที่แปลกประหลาดเพิ่มขึ้น

เจสันบอกเมื่อก่อนเขาเห็นผู้หญิงเป็นอสรพิษ เธอบอกว่าตัวเองเข้าใจอย่างลึกซึ้ง หรือว่าเมื่อก่อนตัวเองทำกับเธอ..........

ใช่แล้ว เย่โม่เซินนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่เสี่ยวหมี่โต้วพูดกับเขา

เขาบอกว่าเขาไม่ดีกับหม่ามี๊ของเขาเลย แถมยังถึงขั้นเลวมากด้วย

ดูแล้ว เมื่อก่อนเขาทำเรื่องที่ทำร้ายหานมู่จื่อไว้เยอะมากจริงๆ

คิดถึงตรงนี้แล้ว เย่โม่เซินมือกำเป็นหมัด หัวเราะเยาะอยู่ในใจ คงจะหัวเราะตัวเขาเอง

“เอาล่ะ เรื่องพวกนี้ก็ผ่านไปแล้ว ไม่ว่าเคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็ไม่สำคัญแล้วค่ะ”

ไม่สำคัญหรอ?

เย่โม่เซินจ้องใบหน้าด้านข้างของหายนมู่จื่อไว้ เม้มริมฝีปากบางและไม่พูดจา

ในรถอีกคัน

เสี่ยวเหยียนขึ้นรถตามหานชิง แต่ก็ไม่กล้านั่งเบาะนั่งหลังกับเขาอย่างโจ่งแจ้งและใจกล้าเกินไป ดังนั้นได้แต่เข้าไปนั่งที่ข้างคนขับอย่างอ้อมๆ

สำหรับเธอแล้ว สามารถนั่งอยู่ในรถคันเดียวกัน เธอก็พึงพอใจมากแล้ว

เพียงแต่ คนที่เดินมาทางพวกเขากลับคือเซียวซู่ เซียวซู่ถือกุญแจรถเดินมานั่งฝั่งคนขับ เห็นเสี่ยวเหยียนที่นั่งอยู่ข้างคนขับแล้วอึ้งไปครู่นึง จากนั้นก็ใช้หางตามองหานชิงด้วยสีหน้าแววตาเรียบเฉย

หานชิงนั่งอยู่ที่นั่น สีหน้าก็ยังเรียบเฉยอีกเช่นเคย

เห็นเซียวซู่มา เขารู้สึกค่อนข้างแปลกใจ แต่ว่านึกถึงกิริยาท่าทางของเขาในช่วงนี้ ในใจก็พอเดาอะไรได้บ้างแล้ว

“นายมาได้ยังไง?” เสี่ยวเหยียนเห็นเซียวซู่ สีหน้าค่อนข้างประหลาดใจ กระพริบตาถามด้วยความแปลกใจ

เซียวซู่พูดโกหกอย่างสีหน้าไม่เปลี่ยน: “เจสันมีเรื่องจะคุยกับคุณชายเย่ ดังนั้นก็เลยให้ผมมาครับ”

“อ๋อ คิดไม่ถึงเลยว่าเขายังจะกล้านั่งรถคันนั้น เขาเพิ่งจะฟ้องเรื่องของคุณชายเย่ไป หน้าตาที่น่ากลัวของคุณชายเย่นั้น ฉันยังนึกว่าอย่างน้อยเขาจะต้องหลบไปไกลๆเสียอีก”

เสี่ยวเหยียนเอามือเท้าคางครุ่นคิดไปรอบนึงถึงเอ่ยปากพูด ไม่พบพิรุธอย่างอื่นเลยด้วยซ้ำ

เซียวซู่มองเธอที่เป็นแบบนี้ คิดในใจว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ทั้งคู่จะได้ไม่รู้สึกอึดอัด

รถกำลังเตรียมสตาร์ท จู่ๆหานชิงกลับเอ่ยปากพูดด้วยเสียงเรียบเฉย: “ฉันมีเรื่องจะคุยกับมู่จื่อ”

พูดจบ เขาก็เปิดประตูลงจากรถเลย

เสี่ยวเหยียนที่เห็นเขาลงจากรถ สีหน้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที มองดูตรงหน้าเขาก็ผลักประตูรถแล้ว เธอก็เริ่มเคลื่อนไหวด้วยจิตใต้สำนึก

หลังจากหานชิงลงจากรถ เสี่ยวเหยียนก็ยืนอยู่ที่นอกรถตามด้วย มองดูเขาด้วยความตื่นเต้น

เซียวซู่ที่เห็นภาพนี้รู้สึกเจ็บแปล๊บๆที่หัวใจ เขานั่งอยู่ที่ฝั่งคนขับโดยที่ไม่ขยับ มองทั้งสองผ่านกระจกรถ

“มีเรื่องอะไรคุยเดี๋ยวกลับไปค่อยคุยสิคะ ตอนนี้มู่จื่อคงมีเรื่องมากมายที่อยากจะคุยกับคุณชายเย่แน่นอน ถ้าคุณไป.......จะไปรบกวนพวกเขาหรือเปล่าคะ?”

หานชิงมองเธออย่างเย็นชา และพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น: “น่าจะไม่ ในรถยังมีคนอื่นอยู่”

เสี่ยวเหยียน: “........”

เธอกัดริมฝีปากล่างไว้อย่างกลุ้มใจ ไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมรั้งหานชิงยังไง ทั้งๆที่เมื่อกี๊เขานั่งเข้าไปในรถแล้วทำไมอยู่ๆก็จะไปแล้วล่ะ? แต่เธอก็พูดเหตุผลอย่างอื่นเกลี้ยกล่อมรั้งหานชิงไม่ออก

อีกอย่างตอนนี้ถึงเธอไปพร้อมเขา รถอีกคันก็คงไม่พอนั่งแล้ว

ฝืนใจเบียดๆกันหน่อยยังพอได้ แต่เธอเบียดกับหานมู่จื่อที่ด้านหลังก็คงไม่ดีมั้ง? ถ้าอย่างนั้น..........คาดว่าแววตาของคุณชายเย่สามารถฆ่าเธอตายได้แน่ๆ