เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 982

บทที่982 ใจกลางจักรวาล

เดิมทียู่ฉือจินตั้งใจจะออกไปโน้มน้าวให้เสี่ยวหมี่โต้วอยู่เป็นเพื่อนคนแก่อย่างเขา คิดไม่ถึงว่าพอเดินออกไปจะเห็นหลานสะใภ้ของตนเองหานมู่จื่อยืนถามสารทุกข์สุขดิบอยู่ ก็ช่างเถอะ

แต่เจ้าหลานชายคนนี้สิ ยังจะมาคิดว่าคุณตาอย่างเขาจะทำอะไรหลานสะใภ้คนนี้อีกหรือ！

มันไม่พูดเหตุผลกันขนาดนั้นเลยหรือ

พอได้ยินเสียงของยู่ฉือจิน เย่โม่เซินจึงเงยหน้าขึ้น สบเข้ากับแววตาไม่สบอารมณ์ของ ยู่ฉือจินเข้าพอดี

เขาเม้มริมฝีปากบางๆ โดยไม่ได้ต่อปากต่อคำ

อาจจะเป็นเพราะสิ่งที่ยู่ฉือจินทำในบริษัทก่อนหน้านี้อยู่ในความทรงจำของเย่โม่เซิน อย่างลึกซึ้ง มาจนถึงตอนนี้เย่โม่เซินเลยรู้สึกว่ายู่ฉือจินคงจะสร้างความลำบากอะไรให้ กับหานมู่จื่อ

“คุณตาคะ คุณตายังมีธุระอื่นอีกไม่ใช่หรือคะ”ในเวลานี้เอง หานมู่จื่อส่งเสียงพูดขัดขึ้นทำลายบรรยากาศ

พอเธอเตือนขึ้นมาแบบนี้ ยู่ฉือจินจึงนึกขึ้นได้ว่ามีธุระอย่างอื่นที่ต้องทำอีก เขามองซ้าย ขวา เห็นเสี่ยวหมี่โต้วยืนอยู่ข้างหน้าไม่ไกลนัก สีหน้าแสดงอาการดีใจลิงโลด จากนั้นจึงก้าวเท้าเดินไปหาเสี่ยวหมี่โต้ว

ไม่นานนัก ยู่ฉือจินจึงเดินไปหยุดตรงหน้าเสี่ยวหมี่โต้ว เสี่ยวหมี่โต้วเองก็เดินขึ้นหน้า อย่างว่าง่าย“คุณตาทวดครับ เดินช้าหน่อยสิครับ”

“เสี่ยวหมี่โต้ว ตาทวดมีเรื่องอยากจะถาม เจ้าจะออกไปคุยกับตาทวดข้างนอกได้หรือเปล่าล่ะ”

เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตาปริบๆ หันไปมองคุณลุงของตนหานชิง

หานชิงพยักหน้าค่อยๆ

“ได้ครับคุณตาทวด งั้นเราไปที่อื่นกันครับ~”พูดจบเสี่ยวหมี่โต้วจึงเดินขึ้นหน้าจูงมือ

ยู่ฉือจินไปทางอื่น

รอจนไปกันแล้ว ส้งอานหรี่ตามองหานชิงทีหนึ่ง“นายก็วางใจให้เสี่ยวหมี่โต้วไปแบบนั้นเหรอ ไม่กลัวว่าน้องสาวนายจะมาคิดบัญชีกับนายหรือไง”

หานชิงมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย“คนที่พาไปน่ะคือคุณตาทวดของเสี่ยวหมี่โต้วเองนะ มู่จื่อจะมาคิดบัญชีอะไรห๊ะ”

ส้งอานยิ้มกรุ้มกริ่ม มือกอดอกไม่ได้ตอบอะไร

“คุณน้า พี่ชาย”

หลังจากที่เสี่ยวหมี่โต้วโดนพาไป หานมู่จื่อก็พาเย่โม่เซินเข้ามา จากนั้นจึงมีเสียงคนทั้งคู่ ขึ้น

ทั้งสองคนพยักหน้า ส้งอานกลับเห็นในมือของหานมู่จื่อถือกล่องๆหนึ่งมาในเวลานี้ และ กล่องนั้นก็ดูละเอียดประณีตเป็นพิเศษเสียด้วย

หรือว่า……

“มู่จื่อ ถืออะไรมาน่ะ”ส้งอานอดถามออกมาไม่ได้

ฟังดังนั้นแล้ว หานมู่จื่อก้มหน้ามองดูกล่องที่กอดอยู่“คุณตาให้ตอนอยู่ห้องหนังสือค่ะ บอกว่าเป็น……ของขวัญการพบหน้า”

“ของขวัญการพบหน้างั้นเหรอ”ส้งอานยักคิ้วอย่างแปลกใจ ยิ้มเล็กน้อย“ให้อะไรเป็นของขวัญการพบหน้าล่ะ”

หานมู่จื่อส่ายหน้า“ไม่รู้เหมือนกันสิ ยังไม่ได้เปิดดูเลย”

“งั้นก็เปิดดูตอนนี้เลยสิ กล่องเนี้ยออกแบบได้วิจิตรทีเดียวเลยนะ อาจจะเป็นของมีค่าก็ได้”ส้งอานพูดอย่างสนุก

หานชิงและเย่โม่เซินได้ฟัง สายตาจึงจับจ้องไปที่กล่องใบนั้น

ว่ากันตามตรง รู้สึกแปลกเล็กน้อย

The Heart of Galaxy หัวใจแห่งจักรวาลอย่างนั้นเหรอ

ตั้งชื่อได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ

แต่ว่าหานมู่จื่อรู้สึกทะแม่งๆอย่างไรชอบกล สร้อยที่สวยงามขนาดนี้ ทำไมถึงได้ตั้งชื่อแบบนี้

ส้งอานมองดูสร้อยเส้นนี้ น้ำตาค่อยๆรื้นขึ้น อารมณ์ค่อนข้างพลุ่งพล่าน

“ดูท่าคุณน้าส้งคุ้นเคยกับสร้อยเส้นนี้นะ”หานชิงจ้องมองเธอ แล้วย้ายบทสนทนาไปที่ ส้งอาน จุดประสงค์ก็เพื่อให้เธอไขตอบข้อข้องใจ

ในตอนที่ทุกสายตาจับจ้องไปที่ส้งอาน เธอถึงได้สติคืน แล้วฝืนน้ำตาเจ้ากรรมไม่ให้ไหลออกมา จากนั้นจึงยิ้มอ่อนๆพูดขึ้น“ใช่แล้ว ฉันคุ้นเคยกับสร้อยเส้นนี้ คุ้นมากด้วย……”

เธอครุ่นคิดอยู่คำรบหนึ่ง คะเนว่าคงกำลังคิดว่าจะเปิดปากพูดอย่างไร

ไม่นานนัก เธอจึงได้พูดออกมาตรงๆว่า“ก่อนที่แม่ฉันจะเสียชีวิต สร้อยเส้นนี้เคยเป็นของแม่ฉัน เป็นของขวัญที่ท่านมอบให้กับเธอ แล้วก็เป็นของขวัญชิ้นที่เธอชอบมากที่สุด แต่ว่า……ในตอนที่เธอล้มป่วยหนัก คุณแม่ได้มอบสร้อยเส้นนี้ไว้ให้กับพี่สาวของฉัน บอกว่าไม่อยากให้อาการป่วยของตัวเองติดสร้อยเส้นนี้”

พูดมาถึงตรงนี้ ส้งอานจึงหยุดชะงัก จากนั้นพูดต่อ“ก็เลย ว่ากันแบบซีเรียส สร้อยเส้นนี้ควรจะเป็นของขวัญออกเรือนของพี่สาวฉัน เพียงแต่ ในตอนนั้นที่เราออกจากบ้าน พี่สาวเก็บสร้อยเส้นนี้ขึ้น ไม่ได้เอาไปด้วย เพราะเธอรู้ว่าสำหรับท่านผู้เฒ่ากับคุณแม่ฉันแล้ว มีความหมายที่สำคัญมาก ก็เลย……ต่อให้เธอจะโกรธมากมายสักแค่ไหน ก็อดที่จะนำของมีค่าไปด้วยไม่ได้ หลังจากที่พวกเราออกจากบ้าน สร้อยเส้นนี้ก็ถูกทิ้งไว้ในบ้านตระกูลยู่ฉือ คิดไม่ถึงว่า……ท่านผู้เฒ่าจะเก็บมันเอาไว้”

แถมยังทำกล่องที่วิจิตรขนาดนี้ล๊อกมันเอาไว้

ในขณะนั้นเอง ส้งอานก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดชังยู่ฉือจินอะไรขนาดนั้นแล้ว

อย่างน้อย เขายังเก็บของเหล่านี้เอาไว้ หมายความว่าเขายังไม่ได้ลืมเรื่องราวในอดีตทั้งหมด

ฟังมาถึงตรงนี้ หานมู่จื่อถึงได้รู้ความเป็นมาของสร้อยเส้นนี้ เธอจึงยื่นกล่องนี้ใส่มือ ส้งอาน“น้าเล็ก ของสิ่งนี้มันแพงเกินไป ในเมื่อมันเป็นของพี่สาวเธอ งั้นก็……”

เธอไม่กล้าเก็บเอาไว้ ถ้าหากเธอรู้ว่าข้างในกล่องนี้มีของราคาสูงขนาดนี้อยู่ เธอคงจะไม่รับไว้แน่นอน