เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 99

บทที่98 กลับมาตัวคนเดียวอีกครั้ง

ความมืดที่เห็น ก็เหมือนกับเมฆดำที่ปกคลุมอยู่รอบตัวเธอ

ทำให้คนรู้สึกอึดอัด ทำให้คนรู้สึกหายใจติดขัด เหมือนกำลังจะตาย

แต่ว่า วันนี้เย่โม่เซินทำให้อาการเหล่านั้นของเธอหายไปจมหมด

“คือ..... ขอโทษนะคะ” เสิ่นเฉียวบอกขอโทษเขาเบาๆ “ฉันรู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคงต้องภาระให้คุณแน่ๆ ไม่อย่างนั้นฉัน.....”

“ทำไม มาก็มาแล้วยังจะยอมแพ้อีกหรอ? ตอนนี้ก็แค่มาเป็นคู่ควงของฉันเฉยๆ ต่อไปต้องออกงานในฐานะคุณนายเย่ งานหนักกว่านี้อีกนะ เธอก็จะยอมแพ้หรอ?”

ว่าไงนะ? เสิ่นเฉียวโดนประโยคสุดท้ายต่อยเข้าจนงง ตอนนี้เธอหาสติตัวเองไม่เจอแล้ว

อะไรคือต่อไปต้องออกงานในฐานะคุณนายเย่? ไม่ใช่ว่าในอนาคตพวกเธอจะต้องหย่ากันหรอ?

ในขณะที่เสิ่นเฉียวช็อคนิ่งไปแล้ว เย่โม่เซินก็เพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อกี้ตัวเองพูดอะไรออกมา เขาเลิกคิ้วขึ้น แอบมองเธอผ่านหางตา

สรุป ยัยผู้หญิงคนนั้นเหม่ออีกแล้ว?

กำลังคิดถึงเรื่องที่พูดเมื่อกี้?

เย่โม่เซินรู้สึกอึดอัด “ฉันกำลังคุยกับเธอ ได้ยินไหม?”

เสิ่นเฉียวเพิ่งได้สติ เธอพยักหน้าสองครั้ง “รับทราบแล้วค่ะ”

สีหน้าของเธอค่อนข้างจะเอ๋อๆ สายตางุนงง แต่มันก็ดูเข้ากับชุดราตรีสีเทาที่เธอสวมวันนี้มาก เข็นรถไปเดินไปอยู่ด้านหลังเขา บรรยากาศอบอุ่นนุ่มนวลที่รายล้อมรอบตัวเองไว้ สิ่งเหล่านี้ได้แทรกซึมสู่เย่โม่เซินจอมเย็นชา

ตลอดทางผ่านมาได้อย่างง่ายดาย ไม่ใช่ว่าไม่มีคนเข้ามาคุยประจบกับเย่โม่เซิน แต่เป็นเพราะเย่โม่เซินไม่ยอมให้ประจบได้ง่ายๆ

จนถึงที่สุดท้าย เจ้าของงานเลี้ยง นายโจว ก็ได้เข้ามาต้อนรับเขา

“คุณชายเย่ยอมมางาน ถือว่าเป็นเกียรติของผม”

เย่โม่เซินมองตาของอีกฝ่าย น้ำเสียงราบเรียบ “ครั้งก่อนที่ห้องทำงานผมเพราะว่ามีเรื่องด่วน จึงไม่ได้ต้อนรับคุณโจวให้ดีเท่าที่ควร ถือว่าวันนี้เป็นการขอโทษก็แล้วกันครับ”

ขอโทษ? คุณชายสองแห่งบริษัทตระกูลเย่ยอมขอโทษคนอื่น?

พูดไปใครก็ไม่เชื่อ แต่ว่าเย่โม่เซินนั้นพูดได้ดีมาก ถือได้ว่าเป็นการให้เกียรตินายโจวคนนี้มากที่สุดแล้ว

แต่นายโจวก็ไม่ได้เอะอะ เขาแค่ยกแก้วขึ้นมาขอบคุณเท่านั้น “ขอบคุณมากครับ”

จากนั้น สายตาของเขาก็ตกมาอยู่ที่คนที่ยืนอยู่ด้านหลังเย่โม่เซิน

เมื่อเห็นสายตาตีราคาของนายโจว เสิ่นเฉียวก็เริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นมา

นายโจวมองหน้าเธอไม่นาน หลังจากนั้นก็หันกลับไปมองเย่โม่เซิน “คุณชายเย่”

เย่โม่เซินเข้าใจความหมาย เรียกเสิ่นเฉียวเข้ามาใกล้ๆ

“ฉันต้องไปคุยเรื่องงานกับคุณโจว”

เสิ่นเฉียวสูดหายใจ “ไปคุยงาน ฉันต้องตามไปไหมคะ?”

“เธอรอตรงนี้”

ใบหน้าของเสิ่นเฉียวซีดขึ้นเล็กน้อย “ให้ฉันรอตรงนี้?”

“รอฉัน15นาที”

“อ.. โอเคค่ะ” เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ เลยได้แต่พยักหน้า

เซียวซู่กับเย่โม่เซินหายไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะไปเขายังสั่งว่าไม่ให้ไปไหนไกล ให้รอเขาอยู่ตรงนี้ที่เดิม

เมื่อเห็นว่าเงาของเย่โม่เซินค่อยๆหายไปต่อหน้าต่อหน้า ในใจของเธอก็รู้สึกไม่ค่อยดีนัก

ครั้งก่อนที่ไปร่วมงานเลี้ยง เธอไปในฐานะผู้ช่วยของเขา พอเข้าไปในงานเขาก็ทิ้งเธอเอาไว้คนเดียว