เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1078

ขนลุกไปทั้งตัวอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ลู่ฝานฟื้นขึ้นมาบนโต๊ะ

โต๊ะไม้ยังเป็นโต๊ะไม้ตัวเดิม เหล้ายังเป็นเหล้าไหเดิม ร้านก็ยังเป็นร้านเดิม เถ้าแก่อ้วนก็คนเดิม

ลู่ฝานประคองหัวตัวเองที่รู้สึกมึนเล็กน้อย มองเถ้าแก่อ้วนแล้วพูดว่า “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น พวกเขาโยนอะไรเข้ามาในหัวฉัน”

เถ้าแก่อ้วนยิ้มอยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า “นายดื่มจนเมาแล้ว”

ลู่ฝานเงยหน้าขึ้น มองซ้ายมองขวา ร้านว่างเปล่า มีเพียงเขากับสิบสามที่กำลังหลับลึก ไม่มีเงาของยอดฝีมือทั้งสามคน

ลู่ฝานมองเถ้าแก่อ้วน แล้วพูดอย่างสงสัยว่า “เมื่อกี้ฉันหลับตลอดเลยเหรอ”

เถ้าแก่อ้วนแทะเมล็ดแตงโมพลางพูดว่า “ก็ใช่น่ะสิ ฉันนึกว่านายจะคอแข็งขึ้นซะอีก คิดไม่ถึงว่าพอดื่มก็คอพับ นายยังต้องฝึกอีกนะ!”

ลู่ฝานพยักหน้า ยื่นมือไปตบปลุกสิบสาม เอาเจ้าดำมาวางไว้บนไหล่

“ดื่มไม่ได้อีกแล้ว ดื่มอีกจะเสียการเสียงาน เถ้าแก่อ้วน ขอตัวก่อนนะครับ ฉันวางค่าเหล้าไว้บนโต๊ะนะครับ”

เมื่อพูดจบ ลู่ฝานเอายาออกมาวางไว้บนโต๊ะหนึ่งขวด

เขาไม่รู้ราคาของเหล้านี้ แต่เขาคิดว่าเหล้าน่าจะราคานี้

วันนี้เถ้าแก่อ้วนก็แปลก ไม่ให้ลู่ฝานเก็บยาเอาไว้ ปกติเขาไม่ยอมรับของของลู่ฝานเด็ดขาด

ลู่ฝานเดินโงนเงนออกจากร้านเหล้า

ลู่ฝานตบหัว จำไม่ค่อยได้ว่าเมื่อกี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นข้างใน

เขาจำได้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่นึกไม่ออก เหมือนตื่นจากฝันแล้วจำความฝันไม่ได้

สิบสามที่อยู่ด้านหลังก็มีใบหน้าสับสน เขาไม่เคยดื่มจนเมามาก่อนเลย

ไม่ใช่เพราะเขาคอแข็ง แต่เมื่อเขารู้สึกว่าตัวเองเริ่มเมา เขาจะไม่ดื่มอีก แต่วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น