เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1079

เขตนอกเมืองหลวงที่ค่อนข้างห่างไกล หรือแม้กระทั่งถนนตามหัวเมือง ยังไม่สามารถวาร์ปไปได้ แต่เทียบกับเขตตงหวาที่กว้างใหญ่เหมือนกัน วิธีการเดินทางแบบนี้ ถือว่าเร็วมากแล้ว

ลู่ฝานเดินทางจากที่นี่กลับเจดีย์ยา ต้องวาร์ปสามครั้ง

ดังนั้นลู่ฝานจึงกำเหรียญทองเตรียมไว้ในมือสามเหรียญ ทหารยามเฝ้าค่ายกลเห็นลู่ฝาน มีรอยยิ้มเต็มใบหน้าทันที

“สวัสดีครับคุณชายลู่!”

ลู่ฝานพยักหน้า ยัดเหรียญทองเข้าไปในมือทหารยามหนึ่งเหรียญ

ทหารยามทั้งสองคนรีบเปิดค่ายกล เชิญลู่ฝานกับสิบสามเข้าไปอย่างนอบน้อม

ไม่มีอะไรแตกต่างจากปกติ แสงค่ายกลเคลื่อนไหว พลังมิติรวมตัวกัน

ลู่ฝานไม่ได้คิดอะไรมาก ก้าวเท้าเข้าไป

ทันใดนั้น โลกหมุนเคว้ง แสงนับไม่ถ้วนพาดผ่านไปทางด้านหลังลู่ฝาน

ลู่ฝานรออยู่ครู่หนึ่ง พบว่าตัวเองยังไม่ได้ออกจากค่ายกล นี่มันผิดปกติแล้ว

ปกติเดินทางด้วยจุดค่ายกลเคลื่อนฟ้า หลังจากเข้าไปแล้ว จะออกมาอย่างรวดเร็ว

วันนี้เขากลับอยู่ในอุโมงค์มิตินานขนาดนี้ แต่ยังไม่สามารถออกไปได้ ขณะที่ลู่ฝานย้ายมือไปวางไว้บนด้ามจับกระบี่หนักไร้คมที่อยู่ด้านหลัง ในที่สุดอุโมงค์มิติหายไป สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าลู่ฝานคือห้องหนังสือ

หนังสือเต็มห้อง เหมือนวางกองเต็มสายตา ลู่ฝานมองรอบๆ ด้วยความตกใจ แล้วพูดว่า “นี่วาร์ปมาที่ไหนกัน”

สิบสามแววตาเคร่งขรึม มีแสงสีแดงสว่างขึ้นบนตัว ตัวเขาขยายใหญ่ขึ้นหนึ่งเท่า กล้ามเนื้อปูดขึ้น พลานุภาพที่ไม่ด้อยไปกว่านักบู๊แดนปราณชีวิตระดับสูงสุด แผ่กระจายออกไป