เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1101

ลู่ฝานสัมผัสถึงความไม่เป็นมิตรเล็กน้อย จากน้ำเสียงของหานหยวนหนิง

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมหานหยวนหนิงถึงไม่เป็นมิตรกับตัวเอง

แต่ในเมื่อหานหยวนหนิงพูดแล้วว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากตัวเอง งั้นลู่ฝานก็ไม่ทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองดูแย่ เขาตัดสินใจเดินต่อไปข้างหน้า

หมอกพิษลอยลงมาบนตัวลู่ฝาน แต่ลู่ฝานไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย นี่ดูง่ายกว่าสองสามด่านก่อนหน้านี้เสียอีก

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวมีความสุขจนจะบ้าแล้ว

“ฮ่าๆ พลังฟ้าดินบริสุทธิ์มาก แล้วก็เป็นพิษทั้งนั้น ฉันชอบพิษที่สุด พิษแบบนี้ฉันสามารถดูดซับได้ มาเยอะๆ หน่อย ฉันรู้สึกว่าใกล้ฟื้นฟูพลังได้ 20 เปอร์เซ็นต์แล้ว เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อีกไม่นานฉันจะสามารถก่อตัวเป็นธรรมกาย ร่วมสู้รบกับเจ้านายแล้ว!”

ลู่ฝานขี้เกียจสนใจความตื่นเต้นของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

เขาหวังแค่ว่าตอนช่วงสำคัญ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรใช้ได้ผลก็พอแล้ว อย่างเช่นพิษด้านหน้าพวกนี้ อย่าเดินต่อไปเรื่อยๆ แล้วไม่สามารถดูดซับได้ก็พอ

แต่ครั้งนี้ความกังวลของลู่ฝานมากเกินไป

จนกระทั่งลู่ฝานเดินผ่านเขตสีเขียว ไอ้เก้าก็ยังดูดกลืนอย่างบ้าคลั่ง

ลู่ฝานยิ้มตาหยี แล้วเก็บกระบี่หนักไร้คมของตัวเอง

ตอนนี้พวกนักบู๊ที่มองเขา รวมหานหยวนหนิงอยู่ในนั้นด้วย พากันเงียบทุกคน

องค์ชายรองฉินฝานอ้าปากค้าง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

หลู่เฉิงเซี่ยงพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “ฝ่าบาทสายตาหลักแหลม น่าจะเป็นเช่นนี้ ตอนนั้นท่านเทพอักษร ท่องหาประสบการณ์ในอู่อาน ทิ้งวิชาให้สืบทอดไว้ทั่วทุกที่ แต่หาลูกศิษย์ที่สืบทอดไม่ได้ ในบรรดานั้นเขาเคยไปเขตตงหวา ทิ้งการสืบทอดไว้ที่นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปได้สูง อีกทั้งเทียนหยาจื่อแห่งสถาบันสอนวิชาบู๊ที่เขตตงหวา มีโอกาสได้เจอท่านเทพอักษรหนึ่งครั้ง ท่านเทพอักษรชี้แนะทักษะให้เขาเล็กน้อย งั้นถ้าท่านเทพอักษรทิ้งการสืบทอดเอาไว้ที่สถาบันสอนวิชาบู๊ หลังจากไปตงหวา ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ลู่ฝานมาจากเขตตงหวา และเรียนจากสถาบันสอนวิชาบู๊ด้วย เขาฝึกพลังความเป็นความตายวนเวียนของท่านเทพอักษรได้สำเร็จ เป็นเรื่องดีงามเรื่องหนึ่งของอู่อานเลยครับ”

ฉินซางต้าตี้ยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ น่าเสียดายที่เทพอักษรหายไปอย่างไร้ร่องรอยนานแล้ว ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ และรู้ว่าในอู่อานของฉันมีคนฝึกพลังความเป็นความตายวนเวียนของเขาสำเร็จ เขาต้องดีใจมากแน่ๆ ไม่แน่อู่อานของเราอาจมีศิษย์ของขุนพลังสุดเหนือฟ้าเพิ่มขึ้นอีกคนก็ได้”

“ขุนพลังสุดเหนือฟ้า!”

ฉินอวิ่นกลืนน้ำลาย ตอนนี้เขารู้สึกว่าความสยองขวัญกำลังปกคลุมเขาอยู่

คิดไม่ถึงว่าไท่จื่อผู้ยิ่งใหญ่ จะตกใจกลัวผู้ตรวจการธรรมดาๆ อย่างลู่ฝานแห่งตงหวา พูดไปคงไม่มีใครเชื่อ