เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 111

วันต่อมา สายลมยามเช้าพัดปะทะหน้า จิตใจเบิกบาน

ลู่ฝานเริ่มมาฝึกในลานตั้งแต่เช้า

ลู่ฝานถือกระบี่หนักในมือ ค่อยๆ สะบัดช้าๆ ปราณภายในบนตัวพลุ่งพล่าน

ลมหายใจสม่ำเสมอ ยืนอย่างมั่นคง การเคลื่อนไหวของเขาไม่เร็วเท่าไรนัก แต่สายลมรอบๆ เคลื่อนไหวตามลู่ฝาน

เจ้าดำคลานมาที่ประตูบ้านไม้อย่างเกียจคร้าน แม้บ้านไม้หลังนี้ เป็นของศิษย์พี่ใหญ่ แต่ตอนนี้ศิษย์พี่ใหญ่ฝึกอยู่หลังเขา ดังนั้นลู่ฝานจึงนอนชั่วคราวหนึ่งคืน วันนี้เขาต้องขึ้นเขาไปตัดไม้ สร้างบ้านไม้ของตัวเอง

ประตูห้องของศิษย์พี่ฉู่เทียนและศิษย์พี่ฉู่สิง เปิดออกช้าๆ ทั้งสองบิดขี้เกียจแทบจะพร้อมกัน หลังจากมองหน้ากัน ฉู่เทียนมองลู่ฝาน ที่กำลังฝึกกระบี่ แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายขยันจริงๆ”

ฉู่สิงหยิบแก้วหินใบหนึ่ง ดื่มน้ำพลางพูดว่า “กระบี่มีปราณกดดัน รวมตัวแต่ไม่กระจายออกไป แดนแข็งแกร่งมากเลย แต่วิชากระบี่ดูแปลกๆ เล็กน้อย”

ลู่ฝานได้ยินคำพูดของฉู่สิง จึงเก็บกระบี่ หันมามองฉู่สิง แล้วพูดว่า “ศิษย์พี่สามหลักแหลม ผมไม่เคยเรียนวิชากระบี่ แค่ฝึกไปเท่านั้น”

ฉู่เทียนและฉู่สิงอึ้งไป

ฉู่เทียนหัวเราะแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม แดนกระบี่เช่นนี้ นายไม่เคยฝึกวิชากระบี่จริงเหรอ”

ฉู่สิงพูดต่อ “หลอกคนมันไม่ถูกต้องนะ ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันใช้เล่ห์เหลี่ยมบ่อยเหมือนกัน แต่ไม่ได้แสร้งทำเก่งเหมือนนาย กับศิษย์พี่นายจะหลอกกันไปทำไม”

ลู่ฝานพูดอย่างกระอักกระอ่วน “ไม่เคยเรียนจริงครับ แค่ทำความเข้าใจด้วยตัวเอง ได้เล็กน้อยเท่านั้น”

แววตาลู่ฝานจริงจัง ไม่ได้โกหกจริงๆ

ฉู่เทียนกับฉู่สิงมองหน้ากัน จากนั้นฉู่สิงพูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันขอหน้าด้าน สอนนายสักหน่อยละกัน ศิษย์น้องลู่ฝานอยากเรียนไหม”

ลู่ฝานยิ้มและมายืนอีกด้าน

ฉู่สิงเดินเข้ามา ย่อตัวลง ยืนอย่างมั่นคง มือซ้ายยกขึ้นสูง มือขวากดลงบนอากาศ ทำท่าทางอยู่ตรงหน้าลู่ฝาน

หานเฟิงออกมาพอดี เขานั่งยองหน้าประตู แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน วิชากระบี่ของศิษย์พี่ฉู่สิง สูงส่งมาก อยู่กับศิษย์พี่รองฉู่เทียน ถูกเรียกว่าคู่วีรบุรุษดาบกระบี่ ตั้งแต่แดนปราณนอกลงไป ไม่มีใครต้านทานได้ แม้จะธรรมดาๆ แต่นายก็ต้องเรียนรู้เอาไว้ รอให้นายเป็นแล้ว ศิษย์พี่จะสอนการป้องกันตัว ให้สองกระบวนท่า รับรองว่านายใช้ชีวิตโลดแล่นเหมือนเกมเลยล่ะ”

ลู่ฝานตาเป็นประกาย ลืมคำพูดด้านหลังของหานเฟิงไปทันที

แดนปราณนอกลงไป ไม่มีใครต้านทานได้งั้นเหรอ

งั้นเขาต้องลองเรียนดูซะแล้ว

ฉู่สิงหัวเราะเบาๆ กวักมือเบาๆ ไปทางหานเฟิง พลังปราณบนตัวสว่างวาบ จากนั้นหานเฟิงเหมือนนกตื่นธนู กระโดดขึ้นมาทันที

เสียงแตกดังขึ้นชัดเจน ด้านล่างเท้าของหานเฟิง ปรากฏเป็นปราณกระบี่เรียวยาว

ฉู่สิงหมุนมืออีกครั้ง หานเฟิงหัวเราะ ตะโกนแล้วถอยหลังไปสองก้าว

ลู่ฝานหรี่ตาลงมองให้ชัดเจน เห็นศิษย์พี่ฉู่สิงปล่อยพลังปราณออกมาแบบเลือนราง