เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1152

ความรู้สึกที่เรื่องยากทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายขนาดนี้ มันช่างดีจริงๆ!

ลู่ฝานมองท้องฟ้าไกลๆ รู้สึกว่าสภาพจิตใจโล่งปลอดโปร่ง ทุกอย่างอยู่ในมือทั้งหมด

เท้าย่ำก้าวยอดเมฆาฟ้า ลู่ฝานเหาะออกจากหลังภูเขา

เขาเขียวต้นไม้เขียวชอุ่ม 76 อุโมงค์สวรรค์ยังอยู่เหมือนเดิม

ลมพัดผ่านป่าไม้จนเสื้อผ้าปลิวไปมา

ลู่ฝานยืนอยู่บนยอดไม้ มองทั้งเขาวิถีบู๊จากไกลๆ เพิ่งพบว่าบนเขาวิถีบู๊ไม่มีคนแล้ว

อย่าบอกนะว่าลงเขาไปหมดแล้ว

ลู่ฝานเดินลงจากเขาด้วยความสงสัยเช่นกัน

ตอนเขาเดินลงมาถึงตีนเขา พลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊โจมตีใส่ตัวเขาอีกแล้ว

ไม่ได้เก็บปราณชี่กลับมา แต่ครั้งนี้ลู่ฝานกลับมีพลังเดินไปข้างหน้าต่อได้

แม้ระดับวิทยายุทธของเขาไม่ได้ก้าวหน้าขึ้นเท่าไร แต่ความแข็งแกร่งของร่างกาย ยกระดับขึ้นไม่ใช่น้อยๆ

ต้านทานพลานุภาพสร้างความกดดันของเทพบู๊ ลู่ฝานเดินออกมาจากซุ้มประตูทันที

ทันใดนั้น สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาคือเรือมังกรทองห้ากรงเล็บ

มีเพียงคนเดียวที่ยืนตระหง่านอยู่บนเรือมังกร

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “องค์ชายรอง!”

ใช่แล้ว คนที่รออยู่บนเรือมังกรคือองค์ชายรองฉินฝาน

เมื่อเห็นลู่ฝานออกมา ฉินฝานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สหายลู่ฝาน นายให้ฉันรอนานเลยนะ!”

พูดพลาง ฉินฝานเด้งตัวลงจากเรือมังกร แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นคนอื่น เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “องค์ชายรองตั้งใจมารอฉันเลยเหรอ”