เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1160

กลืนจิตพูดว่า “คนที่ยื้อไม่ไหวคือนายต่างหาก ลืมบอกนายไป ตอนนี้อู่คงหลิงเพื่อนรักของนาย คงกำลังนอนร้องครวญครางอยู่ใต้ตัวเทียนชิงหยาง อีกไม่นานเธอคงตายอยู่บนเตียงพร้อมเทียนชิงหยาง ฉันบอกนายหรือยังว่าอันที่จริงอู่คงหลิงคือหนึ่งในนักฆ่าที่ฉันส่งออกไป เหอะๆ เหมือนฉันใช้คำไม่เหมาะสมเท่าไร ไม่ถือว่าเธอเป็นนักฆ่า ควรเรียกว่าหน่วยกล้าตายดีกว่า มีเพียงความตาย ไม่มีทางรอด ไปแล้วไม่มีวันกลับ ถ้านายไปช้าอีกนิด กลัวว่าแม้แต่ศพของเธอก็คงไม่ได้เห็น”

สีหน้าลู่ฝานมีความอึมครึม กระแสลมทั้งเก้าบนตัวเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว

เหมือนกลืนจิตดูออกว่าลู่ฝานกำลังโมโห เขาหัวเราะดังขึ้นอีก

“นายโมโหมาก ฮ่าๆ ฉันจะบอกสิ่งที่นายยังไม่รู้อีกนิด เพื่อนสุดที่รักของนาย โดนฉันกรอกยาพิษ นายเคยเห็นคนกลายเป็นเลือดแล้วตายไหม ผิวหนังกับกระดูกอ่อนนุ่มอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นผิวหนังและเนื้อกลายเป็นน้ำ สุดท้ายหายไปจากโลกนี้ การตายแบบนี้ สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือตอนที่ร่างกายเหี่ยวลงอย่างรวดเร็ว จะไม่ทำให้คนตายคาที่ นายจะได้เห็นร่างกายตัวเองหายไป รับรู้ถึงความเจ็บปวดไม่รู้จบ แต่ก็รับรู้ได้เป็นอย่างดี หลังจากนั้นก็จบชีวิตท่ามกลางความสิ้นหวัง ความหวาดกลัว สุดยอดอะไรอย่างนี้ ใช่ไหม ฮ่าๆๆๆๆๆ!”

เสียงหัวเราะของกลืนจิตแปรเปลี่ยนเป็นเสียสติไปแล้ว

ลู่ฝานทนฟังไม่ได้อีกแล้ว เขายกกระบี่หนักไร้คมในมือขึ้นสูง

“ยินดีด้วย นายยั่วโมโหฉันสำเร็จแล้ว! ครั้งที่สาม เปลี่ยนเทพมาร!”

กล้ามเนื้อขยายใหญ่ ปราณชี่หายไปอย่างรวดเร็ว แสงเขตวิถีบนกระบี่หนักไร้คม ตอนนี้ถูกกดกลับไปในตัวกระบี่

ทันใดนั้น บนตัวลู่ฝานมีอักษรยันต์หมุนเป็นเกลียวขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝานเก้าอักษรยันต์ ปกคลุมทั้งตัวลู่ฝาน

ทั้งตัวลู่ฝานดูลึกลับและน่ากลัวอย่างยิ่ง พลังอันแข็งแกร่งทำให้เสื้อผ้าท่อนบนของลู่ฝานขาดทันที ความมืดมิดรอบตัวหยุดการเคลื่อนไหวทันที

รอยร้าวชัดเจนปรากฏขึ้นในความมืดมิด เมื่อมองผ่านรอยร้าว ลู่ฝานเห็นพื้นที่แท้จริงภายนอก อันที่จริงพวกเขายังอยู่ในห้องหมายเลขหนึ่ง

หลังจากนั้นเริ่มเกิดรอยร้าวเป็นแถบ กลืนจิตค่อยๆ มองลู่ฝาน แล้วพูดด้วยเสียงไม่อยากเชื่อ “คิดไม่ถึงว่านายจะทำร้ายฉันได้!”

กลืนจิตพุ่งเข้ามาหาลู่ฝานพร้อมใบหน้าโหดเหี้ยม

“มังกรปีศาจ!”