เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 124

ศิษย์พี่ทุกคน รวมตัวกันในห้องลู่ฝาน

ตอนแรกนัดกันว่าจะไปห้องศิษย์พี่ใหญ่ แต่หลังจากศิษย์พี่ใหญ่เข้าไป ทุกคนพบว่าไม่มีทีนั่ง จึงจำใจต้องย้ายมาที่ห้องลู่ฝาน ที่นี่ใหญ่กว่านิดหน่อย

ย้ายเก้าอี้เรียบร้อย ทุกคนนั่งลง

ศิษย์พี่ใหญ่นั่งลงบนเตียง แค่ก้นก็กินพื้นที่ไปครึ่งเตียงแล้ว

เห็นสายตากระตือรือร้น ที่จะเรียนรู้ของศิษย์น้องทุกคน ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “พวกนายมีคำถามอะไร รีบถามมา ฉันเป็นคนมีข้อพิเศษ ถ้าผ่านห้าทุ่มถึงตีหนึ่งไป ฉันจะง่วงนอนมาก อีกเดี๋ยวก็จะนอนแล้ว ดังนั้น ถ้าพวกนายไม่อยากแบกฉันกลับห้อง ก็รีบถามมาซะ”

หานเฟิงรีบถามว่า “ศิษย์พี่ใหญ่ พี่ฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียวได้แล้วจริงเหรอ ตอนฝึกสำเร็จ อาจารย์ให้ใช้หรือเปล่า นี่ไม่ใช่เคล็ดวิชาบู๊ระดับดิน น่าจะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม”

ศิษย์พี่ใหญ่ลูบท้อง แล้วพูดว่า “อันที่จริง ฉันฝึกได้แค่ขั้น2 เท่านั้น อาจารย์เต้ากวงบอกว่าฉันจิตใจบอบบาง เพลงเต๋าหนึ่งเดียวขั้น3 น่ากลัวจนฝึกสำเร็จได้ยาก ดังนั้นจึงไม่นับว่าฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียวสำเร็จสมบูรณ์ เดาว่าคงไม่ถึงแดนพื้นฐานเลยมั้ง อีกอย่าง เพลงเต๋าหนึ่งเดียวมีลำดับขั้น ผู้ที่ถูกลิขิตว่าเรียนได้ ยอมได้ผลดีกว่าวิชาระดับสวรรค์ ส่วนผู้ไร้โชควาสนา ถึงจะฝืนฝึกสำเร็จ ก็ใช้อะไรไม่ได้ วิชาเหมือนกัน แต่คนฝึกคนละคน ล้วนแตกต่างกันสิ้นเชิง”

ลู่ฝานถามอย่างตกใจว่า “อัศจรรย์ขนาดนี้เลยเหรอครับ”

ศิษย์พี่ใหญ่พยักหน้าเบาๆ

หานเฟิงพูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ศิษย์พี่แสดงให้ผมเห็นหน่อยสิ เพลงเต๋าหนึ่งเดียว มีประโยชน์ยังไงกันแน่”

ศิษย์พี่ใหญ่หัวเราะ แล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันใช้ออกมาไม่ได้ เพลงเต๋าหนึ่งเดียวของฉัน ฝึกอยู่บนไขมันของร่างกาย นอกจากนายจะแตะต้องกับไขมันของฉัน ไม่งั้นมันจะไม่เกิดอะไรขึ้น”

หานเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่ใหญ่อย่ามาหลอกผม จริงหรือเปล่า เพลงเต๋าหนึ่งเดียวสามารถฝึกบนไขมันได้ด้วยเหรอ”

พูดพลาง หานเฟิงตบลงไปที่ไขมันบนท้องศิษย์พี่ใหญ่อย่างแรง จากนั้นมีแสงสีทองสว่างวาบขึ้นมา หานเฟิงกระเด็นออกไปทันที

เสียงดังพลั่ก หานเฟิงกระแทกลงบนพื้นจนเป็นหลุมลึก เสียงร้องโอดครวญ ดังเข้ามาในหูไม่หยุด

ศิษย์พี่ใหญ่ส่ายหน้าพูดว่า “ศิษย์น้องหานเฟิง ฉันบอกแล้ว อย่าแตะต้องไขมันฉัน นายไม่ฟังเอง ความอยากรู้ของนาย จะทำให้เกิดเรื่อง ไม่ช้าก็เร็ว”

หานเฟิงยกนิ้วกลางขึ้นมาจากในหลุม นี่เป็นสัญลักษณ์มือ ที่พวกนักเลงข้างถนนชอบใช้ “ทักทาย”

ศิษย์พี่ใหญ่ทำเป็นไม่เห็น แล้วพูดต่อ “พวกนายมีอะไรจะถามอีกไหม ถ้าไม่มีอะไรจะถามแล้ว ฉันจะมอบวิชาชั้นหนึ่งให้”

พูดพลาง ศิษย์พี่ใหญ่คลำกระดาษใบหนึ่ง ออกมาจากก้นด้านหลัง มีตัวอักษรใหญ่ คำว่า หนึ่ง

มีแค่คำเดียว ไม่มีอย่างอื่น