เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1260

หูของผู้อาวุโสที่หลับตาอยู่ด้านล่างขยับเบาๆ เหมือนเห็นว่าลู่ฝานไม่ได้เลือกกระบี่เฮ่าหราน จึงขมวดคิ้วเบาๆ

ลู่ฝานดูอาวุธอื่นต่อ ที่นี่มีของดีเยอะจริงๆ คงใช้ได้แค่คำว่าของงดงามมากมายจนดูไม่ทันมาบรรยาย

“เกราะสัตว์เถาวัลย์” “ดาบห้าธาตุ” “ค้อนทรงพลัง”

ไม่ว่าจะเป็นอาวุธชิ้นไหนก็มีชื่อเสียงทั้งนั้น ของดีที่มาไม่ธรรมดา แน่นอนว่าถ้าไม่ใช่ของดีก็ไม่มีทางวางอยู่ตรงนี้

เหมือนหลู่ยินที่อยู่ข้างๆ เลือกเสร็จเป็นคนแรก เห็นเธอวิ่งอย่างรีบร้อนไปข้างผู้อาวุโสแล้วพูดเสียงเบาว่า “ฉันจะเอาเข็มพายุมังกรน้ำ!”

ผู้อาวุโสพยักหน้า สะบัดมือแล้วมีของชิ้นหนึ่งลอยมา หล่นลงข้างหน้าเขา “เดี๋ยวออกไปปลดผนึก แล้วจะให้เธอ!”

หลู่ยินตื่นเต้นจนหน้าแดงเถือก เหมือนได้อาวุธล้ำค่าไร้เทียมทานอย่างไรอย่างนั้น

ลู่ฝานมองเข็มพายุมังกรน้ำแวบหนึ่ง แค่เข็มมังกรขนาดเล็กเท่านั้น ของสิ่งนี้เก่งกาจมากเหรอ

ลู่ฝานครุ่นคิดครู่หนึ่ง จู่ๆ เขานึกขึ้นได้ว่าตอนเรียนอยู่ที่ตระกูลหลู่ เคยเห็นคำอธิบายเกี่ยวกับโครงสร้างอะไรบางอย่าง

อย่าบอกนะว่าหลู่ยินคิดจะใช้……

ลู่ฝานเหงื่อไหลลงมาจากหน้าผาก ยัยเด็กนี่โหดเหี้ยมมากจริงๆ!

ถ้าเข็มพายุมังกรน้ำสามารถสนองความต้องการของโครงสร้างนั่นได้จริง แดนปราณฟ้าลงไปคงไม่มีใครสู้ได้แล้ว!

เมื่อเขาเจอหลู่ยินคงต้องระวังแล้วระวังอีก

เทียนชิงหยางยังคงเดินไปรอบๆ เขาแค่คิดจะมาดูเล่นๆ เท่านั้น เทียนชิงหยางคิดว่าตัวเองไม่ได้ขาดแคลนอาวุธอะไร

มีกระบี่มังกรคำรามในมือ ทั้งใต้หล้าไม่มีใครสู้ได้

เทียนชิงหยางมองซ้ายมองขวา

จู่ๆ เกราะหัวใจรูปร่างประหลาดดึงดูดสายตาเขา

กระจกปากว้า เหมือนของสิ่งนี้น่าสนใจมาก

สุ่ยสือฉวนกับสือเฉินเดินไปรอบๆ เหมือนกำลังหาอะไรกันอยู่

ตอนนี้แค่อยากมาดูอาวุธล้ำค่าต่างๆ เท่านั้น เปิดหูเปิดตาสักหน่อย

แต่ขณะนั้นเอง จู่ๆ ลู่ฝานเห็นของชิ้นหนึ่ง เป็นกระบี่ผุพังเล่มหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าในคลังบู๊จะมีของแบบนี้อยู่ด้วย

เมื่ออ่านคำอธิบายอย่างละเอียด ด้านบนเขียนไว้ว่าอู๋หมิง（นิรนาม）

ไม่มีคำอธิบายที่มาและขนาดของกระบี่เล่มนี้

ด้านล่างเขียนไว้เพียงประโยคเดียว สมบัติของอริยปราชญ์หวั่นหยาง ของที่เซียนบู๊หยูยินแย่งชิงไป

ลู่ฝานอ่านชื่อทั้งสองคน รู้สึกเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

ขณะนั้นเอง จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่านิ้วตัวเองร้อนขึ้นมา

เมื่อมองดู แหวนเจ้าบ้านของตัวเองส่องแสงสลัวออกมา

นี่มันอะไรกัน