เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1287

ลู่ฝานสีหน้าไม่เข้าใจ หานอู๋ซวงพูดต่อ “หลังจากแข่งขันเสร็จ นายยังไม่ได้ไปตระกูลหลู่ใช่ไหม”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ยังไม่ได้ไป ฉันกะว่าจะรอให้ตระกูลหลู่จัดการเรื่องงานศพ แล้วค่อยไปแสดงความเสียใจ ไปตอนนี้กลัวว่าจะพูดอะไรผิด”

หานอู๋ซวงพูดว่า “นายคงไม่ได้ไปร่วมงานศพแล้วล่ะ หลู่ยินยังไม่ตาย ตระกูลหลู่ช่วยชีวิตเธอกลับมาโดยไม่คำนึงว่าจะต้องเสียเท่าไร ตอนนี้กำลังสลบเพราะบาดเจ็บสาหัส”

ลู่ฝานพูดอย่างประหลาดใจว่า “จริงเหรอ ถ้าเป็นเช่นนี้ก็เป็นเรื่องดีน่ะสิ ฉันกับหลู่ยินสนิทกัน พรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยมเธอ”

หานอู๋ซวงส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ได้ ช่วงนี้นายห้ามไปไหนทั้งนั้น ตอนนี้นายกำลังตกอยู่ในอันตราย”

ดูเหมือนหานอู๋ซวงไม่ได้ล้อเล่น สีหน้าลู่ฝานเคร่งขรึมขึ้น

“ลุงไม่ได้จะบอกฉันว่าตระกูลหลู่ไปจัดการเสอหลิง แล้วเกิดเรื่องใช่ไหม!”

หานอู๋ซวงพยักหน้าเบาๆ

ผู้อาวุโสใหญ่พูดว่า “นายเดาถูกแล้ว เราเพิ่งได้ข่าวเมื่อกี้ ตระกูลหลู่ส่งนักบู๊แดนปราณฟ้าหนึ่งคนและนักบู๊แดนปราณดินสิบคนไปจับตัวเสอหลิง คิดจะสั่งสอนเขาสักหน่อย ผลปรากฏว่าสิบเอ็ดคนนี้เข้าไปในโรงแรมที่เสอหลิงพักอยู่ พ่ายแพ้ยับเยิน ตายอย่างน่าเวทนา ส่วนเสอหลิงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!”

เมื่อลู่ฝานได้ยินก็ลุกขึ้นจะเดินออกไป หานอู๋ซวงดึงเขาไว้แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายจะไปไหน”

ลู่ฝานจะสลัดฝ่ามือของหานอู๋ซวงออก เขาพยายามดิ้นสุดชีวิต จากนั้นพูดเสียงดังว่า “ฉันจะไปหาหลิงเหยา ตอนนี้เธอตกอยู่ในอันตราย!”

หานอู๋ซวงเห็นท่าทางดึงดันของลู่ฝาน จึงดึงมือกลับมาช้าๆ

ผู้อาวุโสใหญ่พูดว่า “ทำไมเด็กคนนี้นิสัยเหมือนคนตระกูลหานของเราเลย ไม่เจอความพ่ายแพ้ก็ไม่ยอมถอย”

ลู่ฝานคารวะหานอู๋ซวงกับผู้อาวุโสทั้งสองคน จากนั้นจึงก้าวออกไป

หานอู๋ซวงพูดเสียงเบาว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ ให้ฉันส่งยอดฝีมือตามเขาไปไหม จะได้ไม่เกิดอะไรขึ้นกับเขา!”

ผู้อาวุโสใหญ่พูดว่า “อืม ส่งยอดฝีมือไปตามดูเขาหน่อย”