เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1293

เพียงพริบตาเดียวผ่านไปแล้วสิบวัน ยังคงไม่มีข่าวคราวของหลิงเหยา

สิบวันมานี้ ลูกหลานตระกูลหานกับพวกศิษย์พี่ใหญ่ขาจะขาดแล้ว แต่ก็ยังหาเบาะแสของหลิงเหยาไม่ได้สักนิด

เมืองหลวงใหญ่เกินไปจริงๆ สิบวันมานี้แค่ศูนย์กลางเมืองยังหาไม่ทั่วเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่อื่น

ลู่ฝานก็ออกตามหาทุกวัน แต่ก็ไม่ได้อะไรสักวัน

ไม่ใช่แค่หลิงเหยา อู่คงหลิงเขาก็หาไม่เจอเหมือนกัน สิ่งเดียวที่ปลอบใจลู่ฝานได้ตอนนี้คือข้อความที่อู่คงหลิงเขียนไว้ในมือเขาว่าหลิงเหยาปลอดภัย

วันนี้ลู่ฝานมาถึงสนามต่อสู้แปดทิศตั้งแต่เช้า ไม่ใช่เพราะเรื่องอะไร แต่เพราะจะเจอเสอหลิงเป็นอันดับแรก

ลู่ฝานมาพร้อมกับความอาฆาต นั่งอยู่ในสนามบู๊ ทั้งตัวเต็มไปด้วยความดุร้ายน่ากลัว!

เมื่อฟ้าเริ่มสว่าง ผู้ชมมากมายเริ่มทะลักเข้ามาในสนามต่อสู้แปดทิศ

พวกเขาไม่ได้มีเส้นทางพิเศษเข้ามาเหมือนลู่ฝาน ผู้ชมมากมายรออยู่ข้างนอกหลายวันแล้ว จึงสามารถเข้ามาได้ก่อน

เมื่อถึงรอบสี่คนสุดท้าย ที่นั่งในสนามบู๊ยิ่งมีราคาขึ้น

ให้ตายเถอะ ซื้อตั๋วแล้วก็ไม่แน่ว่าจะได้เข้ามาดู พุ่งเข้ามาก่อนคือทางเลือกที่ถูกต้อง ส่วนตั๋วน่ะเหรอ หึหึ ซื้อตั๋วเพิ่มเหรอ ไม่มีปัญหา! เพิ่มสิบเท่าก็เป็นแค่เรื่องเล็ก!

เมื่อประตูเปิด คนทะลักเข้าไปเหมือนเขื่อนแตกชัดๆ

นอกจากที่นั่งที่เหลือให้ตระกูลใหญ่ ที่นั่งอื่นแทบจะเต็มในชั่วพริบตา แม้แต่ที่ยืนก็ใกล้จะไม่เหลือแล้ว

ลู่ฝานยืนดูม่านน้ำสรวงสวรรค์อยู่ในห้องรับรอง

ไม่นาน คนที่มาถึงเป็นคนแรกคือหลินหย่า มองเห็นลู่ฝานทันที

หลินหย่าพูดเสียงเบาว่า “นายใจร้อนมากเหรอ”