เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1294

ท่านแปดพูดเสียงกังวานว่า “วันนี้คือการแข่งขันรอบสี่คน คิดว่าคงไม่ต้องแนะนำแล้ว ทุกคนคงคุ้นหูชื่อสี่คนนี้เป็นอย่างดี ก่อนจะเริ่มการแข่งขัน ฉันขอแนะนำสนามใหม่วันนี้ก่อน ทุกคนอาจยังไม่รู้ว่าสนามบู๊วันนี้สร้างจากหินบลูสโตนทั้งหมด หินชนิดนี้ไม่มีประโยชน์อย่างอื่น นอกจากแข็งแกร่งทนทาน ทำลายยาก”

พูดพลาง ท่านแปดเหวี่ยงหมัดลงพื้น จากพละกำลังแดนปราณฟ้าของเขา แค่เหวี่ยงหมัดออกมาเล่นๆ ก็มีพลังแข็งแกร่งมาก ทำลายทุกอย่างได้สบายๆ

แต่หมัดของเขาทำให้บนหินบลูสโตนยุบลงไปเป็นรอยหมัดเล็กๆ เท่านั้น

ทุกคนเพิ่งเคยเห็นสนามบู๊แข็งแกร่งทนทานขนาดนี้ครั้งแรก คนนับไม่ถ้วนอุทานออกมาอย่างตกใจ

ท่านแปดมีรอยยิ้มบนใบหน้า แบบนี้สิที่เขาต้องการ

ถ้าไม่ถึงการแข่งขันรอบสี่คน เขาคงไม่เอาหินบลูสโตนออกมาเยอะขนาดนี้

จู่ๆ ท่านแปดยกมือขึ้นทั้งสองข้าง แล้วพูดเสียงกังวานว่า “ต่อไปเชิญสี่นักบู๊ผู้แข็งแกร่งเข้าสนาม!”

เมื่อพูดจบ บนเก้าอี้กิเลนที่ว่างเปล่าทางมุมตะวันออกเฉียงใต้ของสนามบู๊ มีค่ายกลเคลื่อนฟ้าขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น

หลังจากนั้นเทียนชิงหยางก้าวออกมาท่ามกลางสายตาทุกคน

กลุ่มคนส่งเสียงฮือฮาทันที หลินหย่าที่อยู่ในห้องรับรองลุกขึ้นพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงออกมาจากค่ายกลล่ะ!”

ยังไม่ทันพูดจบ ท่านแปดพูดอีกครั้ง “คนต่อไป!”

ทันใดนั้น หลินหย่าเห็นค่ายกลเคลื่อนฟ้าปรากฏตรงหน้าตัวเอง

หลินหย่ามองแสงค่ายกลแล้วพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าจะมีวิธีแบบนี้ด้วย!”

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ เหมือนกัน

หลินหย่าก้าวเข้าไป ต่อจากนั้นเธอปรากฏตัวในสนามบู๊ รับเสียงเชียร์จากผู้ชม

บนที่นั่งผู้ชม มีเสียงคนตะโกนอย่างต่อเนื่อง

“เทียนชิงหยางราชาทิศเหนือ หนึ่งกระบี่ทะยานเมฆา!”

เสอหลิง!

บนใบหน้ามีรอยยิ้มน่าเกลียด เสอหลิงพูดอย่างประหลาดใจเล็กน้อย “คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าสนามบู๊ธรรมดาๆ จะมีวิธีแบบนี้ด้วย”

เสอหลิงพูดพลางหันขวับไปหาลู่ฝาน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ลู่ฝาน ได้ยินว่าช่วงนี้นายตามหาฉันอยู่ หาลำบากไหมล่ะ”

ลู่ฝานพูดเสียงเย็นชาว่า “ฉันรู้ว่านายคือผู้ฝึกชั่วร้าย และรู้ด้วยว่านายต่ำทรามไร้ยางอายมาก แต่ในเมื่อนายจะแก้แค้นฉัน ทำไมถึงไม่จับฉันไปเลยล่ะ จับผู้หญิงจะทำให้คนอื่นดูถูกนะ”

เสอหลิงหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันบอกแล้วว่าจะทำให้ชื่อเสียงนายพังย่อยยับ เอาชื่อเสียงนายกลับมาต่อหน้าใต้หล้า เหอะๆ ในเมื่อนายรู้แล้วว่าฉันคือผู้ฝึกชั่วร้าย แล้วนายรู้หรือเปล่าว่าฉันคือใครกันแน่”

ลู่ฝานพูดว่า “พอเดาได้แล้ว”

นัยน์ตาเสอหลิงมีประกายประหลาดแวบขึ้นมา เขาพูดว่า “งั้นก็ดี ฉันนึกว่านายจะตายแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่ซะอีก ลู่ฝาน นายไม่มีทางช่วยคนรักนายได้หรอก วันนี้ฉันจะเหยียบนายให้จมดินก่อน จากนั้นจะให้นายเห็นคนรักของนายตายไปต่อหน้าต่อตา ฉันเชื่อว่าท่าทางของนายต้องทำให้ฉันมีความสุขสุดๆ ไปเลย”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นเหรอ งั้นนายเตรียมตัวตายหรือยัง”