เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1313

“ไปเถอะ พวกเราเข้าไปด้านในกัน! ”

อู่ชิงเฉิงเป็นผู้นำ เดินเข้าไปในร้านเหล้า

เมื่อพวกเขาเข้ามา ทันใดนั้นสายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมองมาที่ร่างของพวกเขา

ไอ้อ้วนตงเหล่ตา มองไปที่อู่ชิงเฉิงและคนอื่น ๆ พร้อมกับพูดว่า: “ขออภัยด้วย เหล้าในร้านของเราไม่เพียงพอแล้ว เชิญพวกท่านมาใหม่วันหลังก็แล้วกัน! ”

อู่ชิงเฉิงไม่อยากที่จะมองไปที่ไอ้อ้วนตงแม้แต่น้อย โดยส่งสัญญาณสายตาให้กับคนที่อยู่ด้านหลัง

ทันใดนั้น พวกคนที่อยู่ด้านหลังก็ปิดประตูร้านเหล้าดังปัง

อู่ชิงเฉิงค่อย ๆ หยิบอาวุธของตนเองออกมา นั่นคือกระบี่เรียวยาว ซึ่งยาวเกินกว่าครึ่งของกระบี่ยาวทั่วไป และที่ปลายกระบี่มีสีแดง

เวลานี้ เจดีย์เสวียนเก้ามังกร ภายในร่างกายของลู่ฝานก็พุ่งพรวดออกมาเอง และกระซิบว่า: “กระบี่ม่วงแดง นี่คือวัตถุแสดงความรักที่สือฟางมอบให้กับอู่ชิงเฉิง หล่อนคืออู่ชิงเฉิง! ”

ลู่ฝานฝ่ามือสั่นขึ้นโดยพลัน ดวงตาเปล่งประกายขึ้นอย่างเด่นชัด

ย่ำจนรองเท้าเหล็กสึกไม่พบพาน ยามได้มากลับไม่เสียเวลาเลยจริง ๆ เดิมทีที่เขาได้ไว้ชีวิตของอู่จุนเอาไว้นั้น ก็คิดว่าหลังจากที่จบการคัดเลือกแล้ว จะสอบถามผ่านอู่จุน เพื่อสืบค้นไปถึงโลกจู๋หลง และสังหารอู่ชิงเฉิงซะ

ใครจะไปคาดคิดได้ว่า เขายังไม่ทันได้ไปก่อเรื่องสร้างความยุ่งยากต่ออู่ชิงเฉิงเลย แต่กลับกลายเป็นว่าอู่ชิงเฉิงได้พบเจอตัวเขาก่อนเสียอีก ลู่ฝานจึงอดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้มขึ้นที่มุมปาก

อู่ชิงเฉิงขมวดคิ้วขึ้น และพูดว่า: “ที่ฉันมาในวันนี้ ไม่ใช่จะมาดื่มเหล้าสักหน่อย แต่มาเพื่อฆ่าคนต่างหาก ถือว่าพวกนายโชคไม่ดีเอาเสียเลย ที่วันนี้จะต้องมาตายลงที่นี่! ”

เมื่อพูดจบ อู่ชิงเฉิงก็กวาดสายตามองไปโดยรอบ

แต่เรื่องที่ทำให้เธอต้องแปลกใจก็เกิดขึ้น ผู้คนในร้านเหล้า กลับไม่มีใครที่มีสีหน้าเปลี่ยนไปเลย

ทุกคนต่างก็มองมาที่เธอ ราวกับว่ากำลังดูเรื่องที่สนุกตื่นเต้นอย่างไรอย่างนั้น

กับสิ่งที่ได้คิดเอาไว้นั้น มันช่างแตกต่างกันมากทีเดียว!

ไอ้อ้วนตงผู้เป็นเถ้าแก่ ได้ทำท่าหาวนอน และพูดว่า: “พวกท่าน อย่าได้มาตะโกนโวยวายและฆ่ากันในร้านของฉันจะได้ไหม เดินออกจากประตูไปทางตะวันออกสิบลี้ ที่นั่นมีสนามบู๊ พวกท่านไปต่อสู้กันที่นั่นตามสบายเลย”

อู่ชิงเฉิงคิ้วคว่ำ สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปพร้อมกับปล่อยพลังปราณออกมา

พลังอานุภาพที่แข็งแกร่งได้แผ่กระจายไปทั่ว แล้วอู่ชิงเฉิงก็ค่อย ๆ ลอยตัวขึ้น

ลู่ฝานรวมไปถึงแขกหลายคนที่อยู่ในร้านเหล้า ต่างก็หัวเราะฮ่าฮ่ากันขึ้น

โดยเฉพาะไอ้หลิวหัวเราะดังที่สุด โดยหัวเราะพลางพูดขึ้นว่า: “ไอ้อ้วนตง ทำไมนายถึงถูกฟันล่ะ เธอบอกว่านายปากมากเกินไปแล้ว! ”

ไอ้อ้วนตงมองไปที่อู่ชิงเฉิงและพูดขึ้นว่า: “ยังไม่ไปอีกเหรอ? จะต้องตายลงที่นี่ถึงจะยอมหยุดมือหรืออย่างไร? ”

อู่ชิงเฉิงสีหน้าท่าทางตกตะลึง มองไปที่ไอ้อ้วนตง โดยสีหน้าราวกับว่าเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น!

“เป็นไปไม่ได้! ”

อู่ชิงเฉิงตะโกนพูดเสียงดัง

ไอ้อ้วนตงพูดว่า: “ฉันจะนับหนึ่งถึงสิบ ให้เธอรีบออกไปจากร้านเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้น เธอคงจะกลับออกไปไม่ได้อีกแล้ว สิบ! ”

อู่ชิงเฉิงดวงตาโกรธแค้นเป็นฟืนเป็นไฟ พูดขึ้นเสียงดังว่า: “ฉันไม่เชื่อว่า นายจะเป็นปรมาจารย์ที่เก็บซ่อนตัวอยู่! รับกระบี่ของฉันดูอีกสักครั้ง! ”

พลังปราณในร่างกายปะทุขึ้นทั้งหมด ภายในตัวบ้าน เฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ทั้งหมดต่างก็เริ่มสั่นไหวขึ้นอย่างรุนแรงแล้ว