เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1314

สีหน้าท่าทางของไอ้อ้วนตงเย็นชาขึ้นมาบ้างแล้ว เวลานี้อู่ชิงเฉิงได้ฟาดฟันกระบี่ไปที่ไอ้อ้วนตงอย่างรุนแรงอีกครั้ง

ในลำแสงกระบี่ คือกาแล็กซี่ขนาดใหญ่

ราวกับว่าดวงดาวตกลงมาที่นี่ วิถีแห่งฟ้าดินแอบซ่อนอยู่ภายใน!

กระบี่ที่ฟาดฟันออกมานี้ ลู่ฝานเห็นแล้วถึงกับขนลุกเลยทีเดียว

แต่ไอ้อ้วนตง กลับตะโกนพูดว่า: “เก้า! ”

เมื่อพูดคำนี้ออกมา อู่ชิงเฉิงก็กระอักเลือดออกมาโดยพลันและล้มลงไปกองที่พื้น

ด้านหลังของเธอ อู่จุนและคนอื่น ๆ ก็กุมศีรษะและล้มลงไปที่พื้น เจ็บปวดทรมานอย่างที่สุด

ภายในร้านเหล้า คนอื่น ๆ พากันมองดูเหตุการณ์ดังกล่าวอย่างยิ้มแย้ม

อู่ชิงเฉิงสีหน้าแฝงไปด้วยความหวาดกลัว ค่อย ๆ ลุกยืนขึ้น แล้วถอยหลังไปอย่างโซเซ

“นายเป็นใคร? ตกลงนายเป็นใครกันแน่? ”

ไอ้อ้วนตงไม่อยากที่จะตอบหล่อน และพูดต่อว่า: “แปด! ”

เวลานี้ ชายชราคนหนึ่งในร้าน ได้มองสำรวจอู่ชิงเฉิงและพูดขึ้นว่า: “เป็นคนของโลกจู๋หลงล่ะสิ ร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ของพวกโจรป่า”

อู่ชิงเฉิงหันหน้ากลับมา มองไปที่ชายชราผู้นั้น

เธอมองสำรวจอยู่สักพักหนึ่ง ความหวาดกลัวในดวงตาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ท้ายสุดก็เริ่มสั่นเทาไปทั้งตัวแล้ว

ชายชรายิ้มและพูดว่า: “ทำไม ไม่รู้จักฉันแล้วเหรอ? ฉันเอง ปี้สุ่ย เมื่อห้าปีก่อน ฉันยังเคยไปที่โลกจู๋หลงมาแล้วครั้งหนึ่งเลย”

อู่ชิงเฉิงตะโกนเสียงหลง: “นักฆ่ามังกร ปี้สุ่ย! ”

อู่จุนและคนอื่น ๆ ที่กำลังกุมศีรษะโอดครวญอย่างเจ็บปวดนั้นก็พลันตัวแข็งทื่อกันทั้งหมด พวกเขาเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

ก็คือคนผู้นี้ ที่ห้าปีก่อนหน้านั้น เกือบจะสังหารกวาดล้างทั้งโลกจู๋หลงลงเพียงคนเดียว

เหตุผลก็เพราะว่า ตอนที่คนผู้นี้เดินทางผ่านโลกจู๋หลงนั้น ได้ถูกนักบู๊ปราณนอกหลายคนของโลกจู๋หลงขวางทางและปล้นชิงทรัพย์

อู่ชิงเฉิงตะโกนเสียงดังขึ้น: “หนีเร็ว! ”

เมื่อพูดจบ ลู่ฝานก็ทะยานออกไปจากประตูร้านเหล้า กลายร่างเป็นลำแสง ไล่ตามอู่ชิงเฉิงและอู่จุนสองคนนั้นไป

ภายในร้าน หลิงเหยาตกใจมากทีเดียว แล้วกระซิบถามสิบสามว่า: “ที่นี่เป็นร้านอะไรกันแน่! ”

ยามเย็นโพล้เพล้ ไม่นานนักท้องฟ้าก็มืดมิดลง

ลำแสงสองดวงพุ่งทะยานไปบนถนนในเมืองหลวง

ทันใดนั้น ลู่ฝานที่ตามมาด้านหลังก็แกว่งมือขว้างกระบี่หนักไร้คมของตนเองออกไป

กระบี่หนักลอยโค้งเป็นรูปทรงที่สวยงามสมบูรณ์ ตกลงมาเสียงดังตึ่งอยู่ที่เบื้องหน้าของอู่ชิงเฉิงและอู่จุน ขัดขวางเส้นทางหลบหนีของทั้งสองคนเอาไว้

เงาร่างก็พลันหยุดลง อู่ชิงเฉิงกับอู่จุนที่ตกใจจนหน้าขาวซีดก็หันมองไปที่ลู่ฝาน

อู่ชิงเฉิงกัดฟันพูดขึ้นว่า: “ลู่ฝาน ไม่นึกว่านายจะวางแผนทำร้ายฉัน! ”

ลู่ฝานเอามือสองข้างไขว้หลัง และพูดขึ้นว่า: “ไม่เพียงแต่จะวางแผนทำร้ายเธอ ฉันยังจะคิดสังหารเธอด้วย! ”