เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1316

คราวนี้ อู่ชิงเฉิงก็หมดหนทางที่จะปกป้องอู่จุนต่อไปได้อีก

อสูรห้าธาตุขนาดใหญ่ ได้เหยียบย่ำอู่จุนอย่างหนักหน่วงจนเลือดสาดกระเด็น!

อู่ชิงเฉิงมือถือกระบี่ยาว และก็ถอยหลังลงอย่างต่อเนื่อง!

“ไม่นึกว่านายยังมีผู้ฝึกชี่คอยช่วยเหลืออีก ลู่ฝาน นายช่างร้ายกาจมากยิ่งนัก! ”

อู่ชิงเฉิงตะโกนเสียงดัง แล้วลากตัวของอู่จุนพร้อมกับทะยานขึ้นไปบนอากาศ

แต่ในขณะนั้นเอง ลมก็พัดโหมกระหน่ำ และสายลมได้โอบคลุมสองคนนั้นเอาไว้

ท่ามกลางสายลมก็มีอสูรตนหนึ่งปรากฏขึ้นพร้อมเสียงคำราม ทันใดนั้น สายลมก็กลายร่างเป็นอาวุธนับไม่ถ้วน บีบบังคับให้อู่ชิงเฉิงและอู่จุนต้องถอยร่นกลับมา

“สัตว์อสูรสายลม! ”

อู่ชิงเฉิงตะโกน

ถูกต้อง สัตว์อสูรตัวนี้ที่ปรากฏขึ้นมาขวางทางอย่างกระทันหันนั้น ก็คือสัตว์อสูรสายลมที่ลู่ฝานปราบปรามลง ขณะอยู่บนสะพานสายรุ้ง

เห็นได้ชัดว่า อสูรตนนี้อาศัยอยู่ในเจดีย์เสวียนเก้ามังกรอย่างสุขสบาย ไม่นึกว่าจะอ้วนท้วนขึ้นไม่น้อย!

ในขณะที่ทั้งสองคนตกลงมาที่พื้น เงาร่างของลู่ฝานก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของทั้งสองคนราวกับผีสาง

ใช้กระบี่ฟาดฟันออกไป ลำแสงกระบี่ก็วนเวียนไปมา อย่างไร้เสียง

วิชาจิตบู๊ไท่อี่!

อู่ชิงเฉิงมีปฏิกิริยาตอบกลับที่ไม่ช้า ลำแสงน้ำใต้ฝ่าเท้ากระจายวงกว้างขึ้น ทำลายหมอกควันหลากสีของลู่ฝานลง แล้วใช้กระบี่ม่วงแดง ทิ่มแทงไปยังด้านหน้าทรวงอกของลู่ฝานทันที

ฟุบ!

สวบ!

กระบี่ของอู่ชิงเฉิงทิ่มแทงเข้าไปกลางอกของลู่ฝาน ส่วนกระบี่ของลู่ฝาน ฟาดตีไปตรงที่ร่างของอู่ชิงเฉิง

ลู่ฝานสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง กระบี่ยาวแทงเข้าสู่ร่าง แม้แต่เปลือกตาของเขาก็ยังไม่กระตุกเลย

ส่วนทางอู่ชิงเฉิงนั้น ถูกกระบี่ของลู่ฝานฟาดฟันจนปราณชี่แตกสลาย แขนซ้ายเหมือนจะหักลงแล้ว

แดนปราณดินต่อสู้กับแดนปราณฟ้า ทำลายปราณชี่คุ้มกันกายแดนปราณฟ้าได้ และยังฟาดฟันจนแขนหักด้วย

ผลการต่อสู้นี้ หากพูดออกไป ไม่รู้ว่าจะทำให้พวกนักบู๊ตกตะลึงกันไปจำนวนเท่าไร

แต่ลู่ฝานกลับที่จะอาศัยปราณชี่ที่ทรงพลังเด็ดเดี่ยวของตนเอง และพละกำลังในร่างกายที่แข็งแกร่ง รวมถึงเขตวิถีของกระบี่หนักไร้คม ทำสำเร็จลงได้

หลังจากที่อู่ชิงเฉิงเข้าสู่แดนปราณฟ้าแล้ว ก็ไม่ค่อยคุ้นเคยที่จะใช้เกราะปราณสักเท่าไร ในที่สุดเธอก็ทำร้ายตัวเธอเอง

กระบี่ของลู่ฝาน ไม่เพียงจะฟันกระดูกแขนซ้ายของเธอจนหักละเอียด ขณะเดียวกัน ปราณชี่ของลู่ฝานที่แฝงไปด้วยพลังของโลกใบเล็กอันน้อยนิดนั้น ก็ได้พุ่งทะลวงเข้าสู่ร่างกายของอู่ชิงเฉิงด้วย!

อู่ชิงเฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างไม่หยุด เธอดึงกระบี่ที่ทิ่มแทงไปกลางทรวงอกของลู่ฝานออกมาอย่างแรง แล้วพลิกมือกลับมาฟันเข้าไปที่ลำคอของลู่ฝานอีกครั้ง

กระบี่ราวกับน้ำสวรรค์ที่ตกลงมา แต่ลู่ฝานกลับถอยหลังเพียงครึ่งก้าว ก็สามารถหลบหลีกได้แล้ว

อย่ามองข้ามครึ่งก้าวนี้เด็ดขาด ลู่ฝานถึงขนาดใช้แรงกำลังทั้งหมด ขับเคลื่อนพลังแห่งโลกเพียงน้อยนิดนั้นที่ตนเองสามารถใช้งานได้เพียงหนึ่งเดียว จึงจะสามารถหลบหลีกกระบี่ที่ฟาดฟันอย่างเอาตายของอู่ชิงเฉิงมาได้

ลำแสงน้ำใต้ฝ่าเท้าของอู่ชิงเฉิง เกือบจะเข้าสู่ภายในร่างกายของลู่ฝานแล้ว

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นี่เป็นวิถีบู๊ของอู่ชิงเฉิง วิถีน้ำสวรรค์ที่สมบูรณ์ที่สุด!

ลู่ฝานทำได้เพียงอาศัยเปลวไฟในร่างกาย ต้านทานเอาไว้

ในขณะเดียวกัน ลู่ฝานเองก็แอบช็อกในใจ หากว่าวันนี้อู่ชิงเฉิงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส กลัวว่าเขากับอู่ชิงเฉิงต่อสู้กันโดยลำพังแล้ว โอกาสชนะก็คงจะไม่สูงนัก

แต่โชคชะตากำหนดเอาไว้แล้ว ตอนนี้ แม้ว่าอู่ชิงเฉิงยังสามารถใช้วิถีน้ำสวรรค์ได้ แต่ก็หมดแรงไร้สิ้นพลังแล้ว

หลังจากที่ลู่ฝานหลบหลีกกระบี่ของอู่ชิงเฉิงแล้ว ก็กวัดแกว่งกระบี่หนักไร้คมขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ ลู่ฝานฟันลงไปที่ลำคอของอู่ชิงเฉิง

สถานการณ์แบบนี้ อู่ชิงเฉิงทำได้เพียงใช้กระบี่ม่วงแดงมาต้านทานเอาไว้

ตึ่งงง!

อาวุธของทั้งสองฝ่ายกระทบกัน เกิดเป็นระลอกคลื่นพลัง พัดพาอู่จุนที่อยู่ด้านข้างกระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร พื้นของถนน เวลานี้ได้แตกสลายกลายเป็ยผุยผง ลอยล่องอยู่ในอากาศ

เหมือนทั้งสองคนจะปะทะกันอีกหลายกระบวนท่า ในความจริงแล้วก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในเวลาเพียงแวบเดียว

ตั้งแต่เริ่มต้นต่อสู้ พื้นถนนและกำแพงโดยรอบ ต่างก็ถูกทำลายเสียหายไปหมด

แต่จนกระทั่งเกิดผลแพ้ชนะขึ้น พวกพื้นถนนและกำแพงเหล่านี้ ถึงจะกลายเป็นผุยผงลอยล่องในอากาศ

“หนีกันเถอะ! ”

อู่ชิงเฉิงตะโกนเสียงดัง

อู่จุนที่อยู่ด้านหลังยืนหยัดที่จะลุกขึ้น แล้วมองดูเล็กน้อย และก็หันหลังวิ่งหนีไป โดยเร็วที่สุด!

ลู่ฝานมองไปยังเงาร่างที่วิ่งหนีของอู่จุน ก็ยิ้มและพูดว่า: “เขาเป็นลูกแท้ ๆ ของเธอจริงเหรอ? ไม่นึกว่าจะวิ่งหนีไปเร็วขนาดนี้”

อู่ชิงเฉิงพูดอย่างเย็นชาว่า: “นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่า นายจะต้องตายลงภายใต้กระบี่ของฉัน ตอนนี้พลังปราณของนายเหลือไม่มากแล้วล่ะสิ เหอะเหอะ”

เมื่ออู่ชิงเฉิงพูดจบ ลู่ฝานก็หน้าแดง เหมือนจะมีพละกำลังที่ไม่เพียงพอแล้ว

ทันใดนั้น ลู่ฝานก็รับรู้ได้ว่า ลำแสงน้ำนี้ ไม่เพียงแต่จะเยือกเย็นมาก ยังจะมีความสามารถในการดูดกลืนพลังปราณอีกด้วย

อู่ชิงเฉิงพูดว่า: “ก็แค่นักบู๊ปราณดินธรรมดา ยังกล้าที่จะมาท้าประลองกับนักบู๊ปราณฟ้า บอกนายไว้เลยว่า ต่อให้ฉันจะเหลือแค่ลมหายใจสุดท้าย นายก็ยังไม่ใช่คู่ต่อกรของฉัน”

ลู่ฝานเหลือบตาขึ้นมองพร้อมกับยิ้มและพูดว่า: “อย่างนั้นเหรอ อู่ชิงเฉิง เธอช่างมั่นใจในตัวเองมากเกินไปหน่อยแล้ว! ”

ขณะที่พูด ลู่ฝานก็ลูบคลำไปที่เอว

สิ่งของชิ้นหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนมือของเขา ลู่ฝานจึงกลืนกินลงไปอย่างไม่ลังเล

แทบจะเดี๋ยวนั้นเลย ปราณชี่ในร่างกายของลู่ฝานก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ซึ่งยังแข็งแกร่งกว่า ช่วงตอนที่ร่างกายสมบูรณ์เสียอีก โดยใกล้จะเทียบเท่าระดับขั้นยอดฝีมือปราณฟ้าเลยทีเดียว

อู่ชิงเฉิงตะโกนเสียงหลง: “นายกินอะไรเข้าไป? ”

ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “ยาเลือดสารจำเป็น คิดไม่ถึงล่ะสิ เธอเตรียมตัวตายได้แล้ว! ”

ปราณชี่ในร่างกายขับเคลื่อนอย่างบ้าคลั่ง แผ่นหลังของลู่ฝาน มีเงามังกรปรากฏขึ้น!

เทพมังกรทำลายล้าง!

อู่ชิงเฉิงเบิกตาโพลง และตะโกนเสียงดัง

“สามพันน้ำวน! ”

ลำแสงปะทะเข้าใส่กัน พื้นที่ว่างแถบนั้นกลายเป็นอากาศธาตุ

กลางอากาศ ปรากฏกระแสน้ำวนที่แปลกประหลาดขึ้น พลังที่น่ากลัว แผ่กระจายไปโดยรอบ!