เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1317

พื้นดินสั่นสะเทือนขึ้นชั่วขณะ ภายในร้านของไอ้อ้วนตง ทุกคนต่างก็สามารถรับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้อย่างชัดเจน

ถึงขนาดที่ว่า ไอ้อ้วนตงยังยิ้มและพูดว่า: “ดูเหมือนจะจบสิ้นลงแล้ว! ”

หลิงเหยายืนอยู่หน้าประตูด้วยความกังวล และสอดส่องมองไปข้างนอกอย่างไม่หยุด

ไอ้อ้วนตงยิ้มและพูดว่า: “ไม่ต้องมองดูแล้ว ลู่ฝานของเธอนั้น ไม่เป็นอะไรหรอก”

หลิงเหยาพูดขึ้นโดยที่ไม่หันหน้ากลับมา: “นายรู้ได้อย่างไร”

ไอ้อ้วนตงยิ้มและพูดว่า: “ฉันรู้ก็แล้วกัน”

ในซอยเล็ก ที่อลหม่านวุ่นวายไปหมด

อู่ชิงเฉิงนอนกองอยู่บนพื้น เลือดไหลออกมาจากร่างกายของเธอ

เส้นชีพจรและกระดูกในร่างกาย กว่าแปดเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ แตกละเอียดไปหมด แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ เธอก็ยังไม่ยอมตายลง และไม่แม้แต่จะสลบ

เธอยังคงจ้องมองไปที่ใบหน้าของลู่ฝาน นั่นแสดงให้เห็นถึงจุดแข็งแกร่งของนักบู๊ปราณฟ้า

ลู่ฝานเองก็กระเซอะกระเซิง เนื้อหนังทั่วร่างกาย ก็ไม่มีจุดไหนที่สมบูรณ์ ช่วงหน้าอกยิ่งชัดเจนว่ามีบาดแผลจากกระบี่ ซึ่งเขาถูกแทงทะลุไปถึงด้านหลังเลย

แต่เขาก็ไม่มีอะไรที่ผิดแปลกไป ราวกับว่าร่างกายไม่ใช่ของเขาเอง

สิ่งของชิ้นนี้ไม่ใช่อะไรอื่น ก็คือหม้อสือฟางที่เซียนสือฟางหลงเหลือไว้ให้เขา!

เมื่ออู่ชิงเฉิงมองเห็นหม้อสือฟางนั่นแล้ว ร่างกายก็แข็งทื่อไปหมด

สีเลือดบนใบหน้าของเธอ ลดลงไปอย่างรวดเร็ว ปากสั่นจนฟันกระทบกัน ดวงตาเป็นประกาย และพูดว่า: “นาย......นายรู้จักสือฟางด้วย! ”

ลู่ฝานขยับริมฝีปากเล็กน้อย และพูดว่า: “พูดตามจริง ฉันนั้นคือผู้สืบทอดของเซียนสือฟาง โดยตอนที่เขาถ่ายทอดพลังให้กับฉันนั้น ความปรารณาสุดท้ายของเขา ก็คือฆ่าเธอให้ตาย เมื่อตกปากรับคำกับเขาแล้วก็ต้องทำตามอย่างสัจจะที่ให้ไว้ ในเมื่อเธอมาหาถึงที่ ฉันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ฆ่าเธอ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเธอสองแม่ลูก ยังวางแผนที่จะลงมือฆ่าฉันก่อน ที่บอกว่าแค่ทำร้ายให้บาดเจ็บนั้น โกหกทั้งนั้น ลองถามจิตใจของตัวเองดูว่า จะทำร้ายให้บาดเจ็บแค่นั้นใช่ไหม? ต่อให้ฉันไม่ตาย หลิงเหยาที่อยู่ข้างกายฉันก็จะต้องตายลงไปไม่ใช่เหรอ หัวหน้าจอมโจรแห่งโลกจู๋หลง สมควรตายทุกคน! ”

อู่ชิงเฉิงตะโกนพูดด้วยเสียงที่โศกเศร้า: “สือฟาง ไม่นึกเลยว่าถึงนายจะตายไปแล้วก็ยังไม่ปล่อยฉันไปอีก เจ็บใจจริง ๆ ตอนนั้นฉันควรที่จะตามหาร่างศพของนายให้พบ แล้วสับหั่นให้แหลกละเอียด ผู้ชายไม่มีคนดีเลยสักคน ไม่มีเลยสักคน! ”

ขณะที่อู่ชิงเฉิงร้องตะโกนนั้น ก็พลันกระอักเลือดพ่นลงมาบนหม้อสือฟาง